Groundhoppend door Portugal #17: Toerisme en voetbal combineren
In de serie ‘Groundhoppend door Portugal’ blik ik elke week terug op een groundhop die ik het afgelopen half jaar heb gemaakt in Portugal. Deze serie beschrijft daarmee de voetbalcultuur van onze huidig Europees kampioen. Van de Derby de Lisboa tot de krochten van het amateurvoetbal. Vandaag in deel 17: toerisme en voetbal combineren bij Almada Atletico Clube
Wanneer je een bezoek brengt aan Lissabon is het natuurlijk vaak niet mogelijk om alleen maar voetbal te bezoeken. Vaak zul je reisgezelschap mee hebben wat graag de mooie plekken van Lissabon wil ontdekken. Dit wil jij zelf natuurlijk ook wel, zonde om een mooie stad als Lissabon niet te verkennen. Maar toch is het dan af en toe handig om voor de combinatie tussen voetbal en toerisme te gaan. Een bezoekje aan de culture wijk Belém is gelijk een goed excuus om een kijkje te nemen bij het schitterende stadion van Belenenses. Even winkelen in het indrukwekkende Centro Colombo winkelcentrum, niks meer dan een excuus om even langs het Estádio da Luz van Benfica te gaan. Zo was het ook met mijn bezoek aan Almada Atletico Clube.
Cristo Rei
Na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in 1940 sloeg ook de angst in Portugal toe. Een rol spelen in deze wereldoorlog zou desastreus zijn voor de economie en het dagelijks leven van alle Portugezen. Op een samenkomst in Fatimá werd dus een beslissing genomen. Als een smeekbede aan god om Portugal buiten de Tweede Wereldoorlog te houden werd besloten om een gigantisch eerbetoon aan Jezus Christus te bouwen in Lissabon. Het standbeeld zou geïnspireerd worden door het beroemde Jezusbeeld uit Rio de Janeiro en zou hopelijk genoeg zijn om god te overtuigen om Portugal te sparen.
Uiteindelijk duurde het natuurlijk een tijdje voordat een standbeeld van die grootte is gebouwd. De tweede wereldoorlog was dus al lang en breed afgelopen voordat de Cristo Rei werkelijk gebouwd was. In 1959 werd het standbeeld, dat inderdaad grote gelijkenis vertoonde met het beroemde beeld uit Rio, officiëel geopend. Sindsdien waakt het standbeeld vanaf de overkant van de Taag over al het moois wat Lissabon te bieden heeft. Mijn vriendin vond dus ook dat een bezoekje aan de Cristo Rei niet mocht ontbreken tijdens onze reis. Ik liet me dus gewillig meevoeren naar de overkant van de Taag.
Almada Atletico Clube
Met mij kun je echter nergens heen zonder dat ik aan voetbal denk. Dus ook tijdens dit bezoekje aan de Cristo Rei hoopte ik nog een stadion mee te pakken. We gingen dus naar binnen in de Cristo Rei en pakten de lift naar het plateau boven op het standbeeld. Het uitzicht over de Taag en de Ponte 25 de Abril was werkelijk waar adembenemend. Aan de andere kant van het standbeeld vond ik echter iets wat nog prachtiger was. Precies naast het standbeeld lag het Campo de Jogos do Pragal van Almada Atletico Clube. Samen met het schitterende uitzicht over de baai en de stad erachter zorgde het sportpark voor een van de mooiste stadionfoto’s die ik heb gemaakt in mijn tijd in Portugal.
Terwijl we op de bus stonden te wachten besloot ik om het sportpark van iets dichterbij te gaan bekijken. Het sportpark paste goed bij de club. Almada Atletico Clube was een weinig opmerkzame club, die meestal in de regionale competities van Setubal actief was. Het sportpark zelf was ook niet heel bijzonder. Het veld lag er gigantisch slecht bij en de buitenkant van het sportpark was vooral oude meuk. Binnenkomen bleek niet mogelijk, het sportpark zat helaas op slot. Het was al met al typisch een sportpark waar je nooit zelf naar zou zoeken, maar als je toch in de buurt bent zeker een kijkje gaat nemen. Het allermooiste aan dit sportpark was het uitzicht vanaf de Cristo Rei.
Foto’s
Dit is een verhaal uit de serie Groundhoppend door Portugal. Klik hier voor alle verhalen van deze serie.