Er is vrijwel niks zo mooi als een Europese uitwedstrijd met jouw club. Het zijn toch een beetje de krenten in de pap voor fanatieke supporters zoals wij. Voor kleine clubs een unieke gelegenheid, voor grote clubs elk jaar een zekerheidje. Maar hoe dan ook dagen waar je met jouw groeppie nog jaren over praat. Ik had de kans aan te sluiten op zo’n Europese awayday. Met Royal Antwerp op pad in Hamburg voor een duel in de Champions League. Veel mooier wordt het niet!
Dat Royal Antwerp überhaupt in de Champions League staat is al een wonder op zich. De club komt van heel ver en lange tijd leek voetbal in de hoogste divisie van België een utopie; laat staan het hoogste podium ter wereld. Wellicht een unieke gelegenheid en dus een bezoekje waard. Via de gasten van Tilburg Tifosi (goede vrienden van The Great Old) is er gelukkig wel iets mogelijk en zo wordt er een kaart voor het uitvak opzij gezet voor de wedstrijd tegen Shaktar Donetsk in Hamburg. Goed te bereiken vanuit Nederland en België en daardoor de perfecte locatie voor een massale awayday. De verwachtingen zijn hoog!
De Reeperbahn
Maar goed, hoe tof zo’n wedstrijd ook is, het begint allemaal met wat minder glamoureus. Op de dag van de wedstrijd gaat de wekker om 06:00 en moet in de kou de weg naar het station worden gevonden. Ik kies zelf voor het OV naar Duitsland, maar veel supporters kiezen juist voor de auto, sommigen voor het vliegtuig en een grote groep is de dag voor de wedstrijd al aanwezig in Hamburg. Het zijn al die mini-avonturen die zo’n Europese uitwedstrijd ook kleur geven.
Het Duitse OV laat zich weer eens van haar beste kant zien en na één gemiste bus en twee gecancellede treinen sluit ik om 14:00 aan in de Brewdog Sankt Pauli, gelegen aan de befaamde Reeperbahn. Hier hangen de supporters van Antwerp (+ Tilburg) er al met de benen uit. Zo’n duizend supporters staan in en rondom deze kroeg in te drinken. De middag vliegt voorbij terwijl de kroeg wordt volgestickerd, Antwerpliederen de ruimte vullen en er zelfs nog een strobo wordt afgestoken in het gebouw. Rond een uur of 4 verplaatst de boel zich naar buiten om de reis richting het stadion te gaan starten.
Pyrotechnik ist verboten
Daar had de Duitse politie al rekening mee gehouden. De grote reputatie van Royal Antwerp is onze Oosterburen niet onbekend en heeft gezorgd dat er een hele operatie is opgetuigd. Terwijl de supporters zich staan in te drinken in de Brewpub is de weg rondom het stadion veranderd in een soort oorlogssituatie. Wanneer we de kroeg verlaten zijn we aan alle kanten ingesloten door de mannen in blauw.
Er rijden gepanserde voertuigen rond, meerdere waterkanonnen en overal staan politiebusjes op de doorgaande weg. Aan alle zijdes staan nog losse agenten in volledige uitrusting, klaar om ieder moment in te grijpen. En wij in Nederland maar constant in paniek schieten over de (schijnbaar) veel te dure politie-inzet bij het voetbal… Ook worden er teksten in het Vlaams en Duits omgeroepen richting de supporters. Zo wordt er bij het afsteken van vuurwerk duidelijk gemaakt dat ‘pyrotechnik‘ vandaag absoluut ‘verboten‘ is.
Dat houdt echter niet iedereen tegen om tijdens de geïmproviseerde corteo over de Reeperbahn een fakkel af te steken. Hier en daar gaat er toch wat vuurwerk af. De politie laat het weliswaar allemaal gebeuren, maar er staan wel enkele agenten met de typisch Duitse camerastokken in de hand en alles wordt haarfijn vastgelegd. Bij een van de supporters wordt door een agent zonder aanleiding zijn nekwarmer naar beneden getrokken. Onnodig agressief, zeker omdat er verder helemaal niks aan de hand is vanuit de groep uitsupporters.
Metro & pendelbus
De wandeling leidt uiteindelijk tot het metrostation bij de Reeperbahn, waar alle supporters als sardientjes in de eigenlijk te krappe wagons worden geduwd. Wederom bij elke stap vergezeld door enkele agenten. Ook ondergronds stikt het namelijk van de wouten om allee zo georganiseerd mogelijk te laten verlopen. De tijd wachtend op vertrek wordt gedood met het plakken van tientallen stickers. Uiteindelijk vertrekt de metro vol supporters en agenten richting het stadion.
Maar dan zijn we er nog niet. De metro stopt op enkele minuten rijden van het stadion en vanaf hier moeten meer dan duizend supporters uit de metro en verdeeld worden over meerdere pendelbussen. Hier zijn er echter maar een paar van beschikbaar, die binnen no time vol zitten. De rest van de supporters moet in de vrieskou zonder enige informatie wachten op de volgende lading aan vervoer.
Het zorgt logischerwijs voor veel frustratie bij de supporters. De bewegingsvrijheid is nu al een uur lang zwaar beperkt en daar lijkt voorlopig geen einde aan te komen. Na tientallen minuten wachten komt er eindelijk een nieuwe lading pendelbussen. En in een bomvolle bus wordt dan, nog slechts een uur voor de aftrap, koers gezet richting het stadion van HSV.
Volksparkstadion
Na twee uur de instructies te hebben opgevolgd van de Polizei betreden we eindelijk het gebied rondom het Volksparkstadion van HSV. Dat stadion is vandaag het onderkomen, omdat Shaktar Donetsk vanwege de oorlog geen Europese wedstrijden in haar eigen land kan afwerken. Dus is de club uitgeweken richting Noord-Duitsland. Naar een stadion dat bij Nederlanders van middelbare leeftijd vooral herinneringen oproept aan de gewonnen halve finale tegen West-Duitsland op het EK 1988. Niet de enige Nederlandse link met het stadion, want deze eeuw gingen Ajax, PSV en NEC er in Europees verband op bezoek.
Buiten het stadion staan rijen stewards klaar, maar de fouillering verloopt soepel en iedereen mag zo door. Tot de laatste jongen van de groep Tilburgers met wie ik ben aan de beurt is. Hij wordt er onmiddellijk tussenuit gepikt, door acht agenten naar een hoekje geleid, gefouilleerd en vervolgens weggenomen naar een ander deel van het stadion. Verzoeken voor informatie leiden tot niks en voor ons zit er niks anders op dan naar de tribune te gaan en daar verder nieuws af te wachten.
Later horen we dat de supporter samen met 20 andere supporters is meegenomen voor verder ‘verhoor’. De beschuldiging is het afsteken van vuurwerk tijdens de ‘corteo’. Beelden of ander bewijs daarvan mogen echter niet worden ingezien. Niet gek, want ik heb de hele route naast de jongen gelopen en weet dus 100% zeker dat hij onschuldig is. Het houdt de politie niet tegen om uiteindelijk het wedstrijdkaartje af te nemen en de supporter met een gebiedsverbod weer weg te sturen. Een schandalige behandeling van een onschuldige supporter die gewoon een potje voetbal komt kijken.
Engelse sfeer
Sportief zijn de verwachtingen laag. Tot nu toe heeft Royal Antwerp alle 4 de Champions League wedstrijden nog verloren en om nog enige kans te maken op een vervolg in de Europa League moet er vanavond gewonnen worden in Hamburg. Het uitvak, gevuld met ongeveer 3.500 supporters, begint daarom vocaal ook heel sterk en gaat massaal achter de ploeg staan. Zoals gewoon bij Royal Antwerp zijn er vooral veel Engelse liederen te horen. De meer Engelse sfeer, waarbij er gereageerd wordt op de gebeurtenissen op het veld, kent één groot nadeel.
Na 12 minuten komen de Oekraïners op voorsprong. De sfeer in het uitvak zakt net als de daadwerkelijke temperatuur richting het vriespunt. Het leidt tot een wedstrijd waarin de supporters van Antwerp Dynamite heel erg hun best doen, maar verder vrij weinig respons krijgen van de rest van de bezoekers. Zo hangt er helaas al vroeg een verslagen sfeer in het uitvak van het Volksparkstadion.
Shame on you
Hier komt in de tweede helft weinig verandering in. Royal Antwerp lijkt niet in staat om een doelpunt te scoren, al wordt er nog 4 uur lang doorgespeeld. Shaktar vindt het verder wel prima en houdt vooral de 1-0 voorsprong vast. Het vele tijdrekken mag rekenen op een “shame on you” vanuit het uitvak. Tot grote vreugde van het Oekraïnse sfeervak op de lange zijde (Oekraïners in Duitsland hebben gratis kaarten voor het duel gekregen) eindigt de wedstrijd in 1-0. De spelers van Royal Antwerp krijgen alsnog een daverend applaus vanuit het uitvak.
Na een eeuwige wacht voor pendelbussen bij het stadion en een net zo lange pauze bij het metrostation dat krioelt van de agent verdelen de uitsupporters zich weer over de stad. Sommige supporters vertrekken naar België, terwijl anderen het Hamburgse nachtleven verkennen. Ik sluit bij de gasten van Willem II aan in hun hotel voor een afzakkertje en een nabespreking van een bijzondere dag, terwijl buiten de sneeuw steeds heviger neerdaalt over de stad.
In een wit Hamburg loop ik iets na middernacht naar het busstation. Hier is nog een bonusvertraging, maar na 2 uur buiten wachten in -1 graden, 5 uur in de bus en 3 uur in de trein sta ik weer bij mijn beginpunt. Meer dan 24 uur na vertrek trek ik zo, zonder echte nachtrust, opnieuw de voordeur achter me in het slot. Europese awaydays: wat een ervaring!
