Inmiddels even geleden, maar een mooie season kick off met een awayday richting The Hague voor onze plaatselijke FC. Zelf dit keer de lul voor de welbekende ‘bob’. Onderweg de andere boys lekker een biertje drinken en de stembanden worden hier en daar vast al eens lekker opgewarmd.
Red White Army
Bij nadering van het stadion beginnen wij vast met het oefenen van de ‘red white army’ song voor ons Utrecht. Het was een warme zomerse dag, dus de ramen stonden wat open en uiteraard zal er iemand wat trots met zijn hoofd wat meer uit het raam gehangen hebben. Wij passeerden hier wat agenten bij, die staan er nou eenmaal.
Plots voor de afslag van het uitvak werden wij stil gezet midden op het gras tussen de wegen in. Binnen no time omsingeld door ongeveer 30 agenten, waarvan er meerdere nog al provocerend waren. Volgens de politie zou er namelijk bij het passeren van de agenten ‘kanker politie’ geroepen zijn. Grootste bullshit ooit, maar goed.
Wij braaf ons legitimatie afgeven, maar toch al wat angstig dat onze awayday wellicht om zeep geholpen gaat worden. Toch al vrij bizar dat vijf mannen die afreizen naar een voetbal ‘evenement’ van hun club in dit land gelijk hiervoor moeten vrezen. Iemand van ons vroeg op een normale toon aan een agent of hij zelf voor ADO is. Het antwoord was magisch. ‘Ik hou niet van voetbal, maar heb wel een pesthekel aan Utrechters’.
BOB
Ik als ‘Bob’ moest blazen, maar er was geen blaasapparaat. Deze heeft volgens mij vanuit de stad moeten komen waar deze dienst doende ambtenaar zo’n pesthekel aan had, want na een half uur was er pas een blaasapparaat. Tijdens dit proces van wachten werden wij nog steeds vriendelijk vergezeld door inmiddels wel ongeveer 40 agenten! En inderdaad dit was niet zo vriendelijk.
Elkaar regelmatig rustig ingefluisterd om echt nergens op in te gaan, want dan mochten we sowieso naar huis, en wellicht zelfs mee met onze nieuwe vrienden.
Toen het blaasapparaat er eindelijk was, en ik de 0.0 heb mogen blazen, mochten we eindelijk verder. Altijd heerlijk om zonder drankje en broodje in de vijfde minuut van de wedstrijd aan te komen in het vak. Onze mannen op het veld lieten de hartjes sneller kloppen, net als de agenten van daarvoor, maar dan door een klinkende 0-3 zege.
Een zeer bijzondere ervaring rijker. Op de terugweg nog overwogen om op een doordeweekse dag weer een rondje te maken langs het stadion van Den Haag. Dan met Django Wagner uit de speakers. Zullen ze vast vrolijk meezingen, zolang je maar niet als ‘voetbalsupporter’ aanwezig bent.
