Soms hoeft Vergane Glorie niet groots, indrukwekkend of van een voormalige topclub te zijn. Dat bewijst Stade Pré-Wigy in de Luikse voorstad Herstal. Het stadion, voormalig thuishaven van de inmiddels ter ziele gegane club AS Herstalienne, is een prachtige ruïne, die klein, knus en warm aandoet. Het complex ligt ingeklemd tussen een supermarktcomplex, een fabriek, een snelweg en een troosteloze typische Luikse wijk. Tijd dus om wat oude meuk te bekijken!
De eerste bespeler van het complex, AS Herstalienne, betrok het sportpark ergens in 1919. Herstal zal bij een voetballiefhebber geen belletje doen rinkelen en staat meer bekend als stad waar begin twintigste eeuw de grote wapenproductie van Europa plaatsvond. Het is dan ook niet gek dat AS Herstalienne geen grote sportieve prestaties heeft gehaald en het een rol in de marge van het Belgisch voetbal speelde. Hoger dan de tweede klasse is de club nooit geraakt en wellicht heeft de club meer bekendheid vanwege haar illuster verleden. De club werd namelijk in 1936 als een van de eerste Belgische clubs veroordeeld voor een fraudezaak en kreeg van de Belgische voetbalbond twee punten aftrek.
In de laatste jaren van AS Herstalienne ging het financieel niet goed met de club en de club diende eind jaren ’90 noodgedwongen het complex te verlaten. Met het verlaten van Stade Pré-Wigy stierf ook het laatste stukje van de club, want het stadion was namelijk het laatste noemenswaardige icoon uit het verleden van de club. In 1998 betrok AC Milanello Herstal het stadion, maar diende dit noodgedwongen in 2008 te verlaten omdat de gronden aan een projectontwikkelaar waren verkocht. Sindsdien is het stadion ten prooi gevallen aan moeder natuur.
En juist omdat het stadion niet voor grootschalig publiek is gebouwd en de natuur al drie jaar de overhand heeft in het stadion, heeft het stadion iets. Na het betreden van het stadion word je niet overvallen door de grootsheid of de hoge tribunes, maar wel door de verlaten sfeer. Het stadion is letterlijk een grote ruïne, waar de planten en bomen tegenwoordig de tribunes bevolken. In de zomer staat het gras er tot buikhoogte en de dieren hebben in het speelveld hun kuilen en holen gegraven. Het stadion is ook een favoriete hangplek voor vandalen, getuige de vele vernielingen aan de kantine en de hoofdtribune. Er is zelfs met zeer grof geweld een muur van de eretribune ingeslagen, de tribune heeft geen ramen meer en de kantine ziet eruit als ‘downtown Baghdad’.
Als voetballiefhebber kun je dus even lekker relaxen in het stadion. De rode stoeltjes van de eretribune zien er nog redelijk goed uit en voor en naast deze tribune zijn diverse staanplaatsen gelegen. Onder de hoofdtribune schrik je jezelf wezenloos; Ook hier heeft het vandalisme haar tol geëist. Het rondje langs het veld voert je langs tribunes die door de natuur zijn ingenomen. Eens hebben achter een van de doelen en op de lange zijde twee lage tribunes gestaan, die nu compleet overgroeid zijn. Het zal niet meer lang duren eer de vervallen dug-outs tegenover de eretribune ook door de natuur gegrepen worden. In 2013 viel het stadion ten prooi aan de sloophamer en maakte het plaats voor een groot commercieel centrum. Jammer, want in dit stadionnetje liet zien dat ook kleine voetbalcomplexen een genot voor het oog kunnen zijn.
Een uitgebreider verslag van Stade Pré-Wigy tref je hier aan. Meer foto’s via deze link.
De hoofdingang van Stade Pré-Wigy
Een oude zitplaats, met op de achtergrond de vervallen hoofdtribune
Ook het vandalisme heeft hier toegeslagen
De vervallen hoofdtribune
De dugouts
