Telkens als ik in Engeland een voetbalwedstrijd bezoek, kan ik er écht van genieten. Je stapt de trein of metro uit, loopt door verlaten winkelstraten en ziet dan in de verte een kenmerkend Engels stadion liggen. Je wandelt langs tentjes met worst, bier en cola, alvorens je de authentieke voetbalsfeer al lichtelijk door je aderen voelt stromen. Dan zie je op de hoek van de straat een oudere man staan die als een marktkoopman het woord ‘Programmes’ uitschreeuwt. Rijen supporters komen op de klank af. Iedereen wil het hebben, want het hoort er gewoon bij: Het programmaboekje. Helaas iets dat in Nederland langzamerhand begint uit te sterven.
Natuurlijk is de voetbalbeleving in Nederland lang niet zo magisch als die in Engeland, op welk niveau dan ook, maar we doen ook niet echt ons best. Zo kondigde Supportersvereniging De Vriendenkring bij FC Twente deze week aan dat de club gaat stoppen met het eigen programmaboekje. De Enschedeërs zijn van mening dat door de opkomst van internet; allerhande voetbalsites en de eigen website, het boekje als bron van informatie niet langer een toegevoegde waarde heeft. Hartstikke fout!
Het programmaboekje is niet perse een ‘bron van informatie’. Het is een souvenir, iets dat elke voetbalverzamelaar in zijn kast heeft staan. Je pakt ze er tien jaar later bij en ze herinneren je weer aan die ene magische overwinning, of die legendarische treffer in de laatste minuut. Die lang gehoopte overwinning op de aartsrivaal, of misschien wel dat moment waarop je geliefde club één doelpunt te kort kwam om zich te handhaven. Hoogtepunten en dieptepunten waar je niet meer bij stilstond komen ineens weer naar boven. Nostalgie. Laten we hopen dat het bij FC Twente blijft, en niet nog meer clubs dit foute voorbeeld volgen. Zet het programmaboekje maar op de voetbal-erfgoedlijst!
