Argentinië special: per toeval naar Club Comunicaciones

Het kan in Argentinië nog al eens een uitdaging zijn om wedstrijdkaarten te scoren. Zelfs op het hoogste niveau zijn er amper clubs die kaarten online verkopen. Ook moet je met regelmaat al lid zijn van de club wil je kaarten voor een specifieke wedstrijd kunnen krijgen. Soms is ook gewoon de wijk waar het stadion staat niet veilig om te bezoeken. Door dit soort omstandigheden kwam ik per toeval uit bij Club Comunicaciones uit de wijk Agronomia in Buenos Aires.

Omdat Tigre niet was gelukt qua kaarten vroeg ik of CA San Telmo een optie was om te bezoeken. Het stadion had immers een toffe uitstraling met de havenkranen op de achtergrond. Nee was resoluut het antwoord van mijn Argentijnse contact. Anders dan doet vermoeden speelt deze club niet in de wijk San Telmo, maar in Isla Maciel. Een zeer gevaarlijke achterstandswijk waar zelfs de politie voor waarschuwt. Club Comunicaciones was een prima alternatief werd gezegd. Altijd boeiend, een pot voetbal bezoeken waarbij je geen flauw idee hebt waar je terecht komt.

Club Comunicaciones

Je ziet volop clubs die gelieerd zijn aan de spoorwegen of het leger. Een club die zijn roots kent bij het postkantoor is voor mij dan weer nieuw. Ik kan mij niet heugen ooit eerder een club bezocht te hebben die een dergelijke achtergrond heeft. Misschien een leuke quizvraag voor de lezers. Opgericht in 1931 door medewerkers van het postkantoor dus, maar onder de naam Club Atlético Correos y Telégrafos. En omdat destijds de kleuren geel en zwart doorgaans symbool stonden voor de postservice, kreeg ook de club die kleuren.

Momenteel komt de club uit in de Primera B Metro, zeg maar de Tweede Divisie van Argentinië. Daar doen ze het niet onverdienstelijk, want staan momenteel bovenaan. Echter op sportief vlak heeft de club nooit een rol van betekenis gespeeld. Op het hoogste niveau hebben ze nooit gevoetbald. De vraag is ook of deze club dat wel kan. In 2011 zijn ze failliet gegaan, waar toch veel partijen interesse hadden de club over te nemen. Zelfs de stad Buenos Aires was één van de partijen. Wie het uiteindelijk geworden is, is de vraag. De club bestaat in ieder geval nog wel.

Maar net als eigenlijk elke club, maar wat we ook zal zagen bij CA Atlanta, is Club Comunocaciones een multisportclub is. Het kloppende hart van de wijk. Diverse sporten worden er aangeboden. Een school is verbonden, net als een zwembad. Het is naast een sportclub ook een activiteitencentrum. In de jaren 50 en 60 was de club zelfs bekend om het hosten van het carnavalsfeest.

Estadio Alfredo Ramos

Helaas voor ons was de taxichauffeur de weg kwijt. Ondanks dat ik op de kaart had aangewezen waar we moesten zijn precies, reden we uiteindelijk rondjes door de naastgelegen wijk. Het duurde uiteindelijk even voor hij doorhad verkeerd te zitten. Eenmaal aangekomen op de juiste plek, hadden we de aftrap al gemist. Nu nog even zoeken naar de daadwerkelijke ingang van stadion. Die ligt wat verscholen achter de vele sportvelden en het zwembad.

Ook hier weer volop graffiti in de kleuren van de club. De weg langs het sportcomplex heeft een hoge muur die op een bepaald stuk met provisorisch stutwerk overeind gehouden wordt, maar die tientallen meters verder ook dienstdoet als kaartverkoop. Lekker ouderwets door een gat in de muur. Ondanks het lagere niveau toch aardig wat flink bepakte agenten op de been die ons verbaasd aankijken. Die vragen zich ongetwijfeld nu nog steeds af wat een paar toeristen bij een wedstrijd moeten op het Argentijnse derde niveau.

Na weer eens een eerbetoon aan Maradona te zijn gepasseerd komen we bij een heerlijk vervallen stadionnetje. Net als op de Balkan bestaande uit één tribune die door een groot hek in tweeën is gesplitst. Uit het zicht staan wat uitsupporters. Tegen het midden de gewone supporters van de thuisploeg en helemaal links de barra bravas uit de wijk. Ondanks het kleine aantal, maken ze er absoluut een feestje van.

Jammerlijk gelijkspel

Door onze late aankomst hebben we geen flauw idee wat de tussenstand is. Een scorebord ontbreekt. We passeren de fanatieke aanhang die geen enkel oog voor ons hebben, ondanks dat we toch duidelijk toeristen zijn. Kan ook niet missen met een hedendaagse viking bij ons met lange blonde haren van bijna twee meter groot. Nee, het is een gemoedelijke club waar de nodige bijzondere karakters rondlopen. Zo zie ik eentje aan voor de gekke Mexicaan uit de film Boondock Saints II (voor de liefhebber van een beetje actie zeker beide delen kijken). Verder loopt er een zenuwachtige langharige supporter rond in zijn trainingsbroek die doet overkomen alsof hij volledig de weg kwijt is.

Verder zie je de jeugd, maar ook moeders met hele jonge kinderen. Dit soort clubs zijn essentieel voor de wijk. Grote verbindende factor op sociaal gebied en dat is geweldig om te zien en te ervaren. Ondertussen hebben we door dat de thuisploeg op achterstand staat ondanks het betere van het spel. Maar nog voor rust wordt gelijk gemaakt door een van richting verandert schot. Daar blijft het bij. Club Comunicaciones probeert uit alle macht, maar is wat ongelukkig in de afronding. Tegenstander Colegiales weet amper tot geen kans te creëren.

Vervelen doe ik geen moment. Ik maak mijn rondje over de tribunes en geniet van het sfeertje vanonder de tirantes terwijl de kinderen om me heen een balletje trappen. Het voetbal is niet goed, maar de sfeer tussen de locals maakt alles goed. Het is jammer dat we pas erg laat bij het stadion kwamen, waardoor een glimp van de buurt vangen er niet in zit. Maar Club Comunicaciones is absoluut een pareltje om te bezoeken wanneer je in Buenos Aires bent.