Argentinië special: op bezoek bij de Bohemiens van CA Atlanta

Hoewel Buenos Aires vele clubs op het hoogste niveau heeft, is de voetbalcultuur in de lagere divisies minstens zo interessant. Clubs met karakteristieke stadions, boeiende historie en zijn het culturele gezicht van de wijk. Alleen al door zo’n wijk lopen is een feest. Overal is te zien dat ze trots zijn op hun club, de clubkleuren zie je werkelijk overal voorbij komen. Zo ook de wijk Villa Crespo, de thuishaven van CA Atlanta.

Ik verblijf in de wijk Palermo. Niet alleen de grootste, maar ook de meest hippe, trendy wijk van Buenos Aires. Het bruisende hart van de stad. Ooit een achterstandswijk, tot dat kunstenaars en diverse creatieve ondernemers meer en meer hier naar toe trokken. Nu is het de plek waar het allemaal gebeurd. Villa Crespo is de naastgelegen ‘barrio’. Een mooie gelegenheid dus om te voet Palermo te ontdekken op weg naar Estadio Don Léon Kolbovksi. Ook voor mijn twee vrienden die hun hotel nabij de wijk San Telmo hebben, een paar kilometer verderop.

De trots van Villa Crespo

Wanneer je vanuit het kleurrijke Palermo de wijk Villa Crespo binnenwandelt blijven er nog maar twee kleuren over: blauw en geel. De kleuren van CA Atlanta. Niet alleen zie je veel graffiti, maar ook veel lokale ondernemers hebben hun bedrijf in de clubkleuren geverfd. Omdat we wat aan de late kant zijn, kunnen we niet overal langs. Maar ontkomen doe je er niet aan. Ondertussen komen vanuit alle hoeken supporters aangelopen op weg naar het stadion.

Ook het stadion is niet te missen. Eveneens volledig in clubkleuren geverfd. In ons beste Spaans proberen we te achterhalen waar de kaartverkoop is. We worden terug te straat ingestuurd richting het clubgebouw. Eenmaal binnen zien we ook hier een glimp van wat zo’n club voor de wijk betekent. Een sporthal vol met sportende kinderen, in dit geval basketbal. Clubs in Argentinië zijn doorgaans multisport verenigingen. Terwijl de trotse ouders toekijken, kunnen ze ook direct socialiseren met buurtgenoten.

Estadio Don Léon Kolbovski

Vanuit het clubgebouw worden we teruggestuurd naar het stadion. Daar kunnen kaarten gekocht worden. De aftrap heeft inmiddels plaatsgevonden. Voor een paar tientjes krijgen we toegang tot de statige hoofdtribune. Het stadion is vernoemd naar de voormalig president van de club, die tussen 1959 en 1969 de club leidde. Hij was verantwoordelijk voor het realiseren van dit stadion. Ik heb het idee dat de tijd hier wat heeft stil gestaan. Hoewel wat verpauperd, heeft deze tribune volop charme. De drie roestige lichtmasten, de betonnen trappen die het bovenste en onderste deel van elkaar scheiden, maar bovenal de ijzeren zitjes in de kleuren van de club.

Toch nemen aardig wat supporters niet de moeite om op een stoeltje te gaan zitten. Al hangend over een muurtje voorzien ze gepassioneerd de wedstrijd van ongezouten commentaar. Achter beide doelen zijn betonnen staantribunes te vinden. Rechts de barra bravas, links de bezoekers die in kleine getale aanwezig zijn. Het stadion moest vanuit veiligheidsoogpunt in 2005 dicht. De houten staantribunes voldeden niet meer. Deze betonnen blokken zijn ervoor in de plaats gekomen.

De harde kern zorgt ondertussen voor een prima sfeertje. Ondanks de relatief kleine aantallen is het fanatisme volop aanwezig. Ze zijn vrijwel geen moment stil en de lokale jeugd doet enthousiast mee. Wat vooral opvalt is de hekkenhanger op leeftijd. In het uiterste hoekje van het vak hangt hij fanatiek meezingend in de hoge hekken. Als je nog niet verliefd bent geworden op de Argentijnse voetbalcultuur, dan zorgt dit er wel voor.

CA Atlanta – Los Bohemios

Als je de bijnaam van de club vertaald kom je uit op een kunstenaar of intellectueel die een onconventioneel, ongeregeld bestaan leidt. En vanwege dat laatste is waarom de club deze bijnaam kreeg. De eerste decennia van het bestaan had Atlanta geen eigen stadion en zwierven ze door de stad om hun thuiswedstrijden in verschillende stadions te spelen. Het huidige stadion stamt uit 1960.

De club zelf is opgericht in 1904. Waar de naam van de club vandaan komt zijn de meningen over verdeeld. De een zegt vanwege de aardbeving in de Amerikaanse stad Atlanta ten tijde dat de oprichters van de club samen kwamen. Anderen zeggen dat de club vernoemt is naar een marineschip wat in de haven van Buenos Aires aankwam toen Manuel Quintana president van Argentinië werd. De blauw-gele kleuren dankt de club aan de luifels van winkels die destijds de buurt kleurden.

Op nationaal niveau is er vrijwel geen noemenswaardig resultaat behaalt op de winst van de Copa Suecia na. Dit was een nationaal bekertoernooi dat werd gehouden tussen 1958 en 1960. Atlanta wist de laatste editie te winnen. De club pendelt doorgaans tussen het tweede en derde niveau van Argentinië. Nu staan ze in de middenmoot van Primera Nacional, zeg maar de eerste divisie.

Het Argentijnse voetbal is soms erg moeilijk te doorgronden, want de regels veranderen per seizoen. Zo werd Primera Nacional door de jaren heen van 25 ploegen naar 32 opgeschroefd en nu spelen er maar liefst 37 clubs in deze divisie. Vorig jaar waren het er nog twee minder en werd de competitie in twee poules verdeeld, net als op het hoogste niveau. Dat is voor de Primera Nacional dus weer losgelaten. De clubs spelen ook maar één keer tegen elkaar waarna er nog play-offs om promotie gespeeld worden.

Napoléon de hond

CA Atlanta wordt doorgaans de club van de Joodse bevolking in Buenos Aires genoemd, vanwege de support van veel Joden uit de wijk Villa Crespo. Daarnaast heeft de club een historisch curieus feit, de hond Napoléon. Het dier werd een clublegende vanaf 1936. Voor elke wedstrijd van de club liet de hond trucjes met de bal zien. Zodra er was afgetrapt volgde Napoléon de wedstrijd vanaf de zijlijn, waarbij hij bij corners van Atlanta altijd even achter het doel plaatsnam.

Atlanta keek in de wedstrijd tegen Tallares bij rust tegen een 5-1 achterstand aan. De eerste helft kon Napoléon nog niet aanwezig zijn, maar in de tweede helft wel. Met zijn aanwezigheid poetste de ploeg met 4 doelpunten de achterstand weg en eindigde het de wedstrijd in 5-5. Sindsdien werd de hond als mascotte van de club omarmt. Dat duurde echter niet lang, want in 1938 kwam Napoléon om het leven door te zijn overreden door een auto.

Teleurstellend gelijkspel

Het maakt CA Atlanta tot een fascinerende club en ik vergeet bijna dat er ook nog een wedstrijd gaande is. Almirante Brown is de tegenstander uit de wijk San Justo in Buenos Aires. Hoewel zij een aantal plaatsen boven de thuisploeg staan, is daar op het veld niets van te merken. Sterker nog, de thuisploeg is veel en veel beter. De bezoekers komen amper van hun eigen helft af en wanneer ze dat dan één keer doen is het ook direct raak. Vlak voor rust valt de 0-1 door een zondagsschot van grote afstand. Ongeloof op de tribunes.

Ondanks het overwicht speelt de thuisploeg voorin te slordig. Geforceerd gaat men op zoek naar de gelijkmaker. Tot echte kansen komen ze amper. Tot ver in blessuretijd. Als mens het geloof al lang en breed kwijt is volgt een houdbare schuiver van buiten de 16. De keeper verkijkt zich op die bal en moet lossen waarbij de rebound binnen gegleden wordt. De opluchting is groot. Ook ik kan een juichmomentje niet onderdrukken, al is het alleen maar even om mee te genieten van de pure vreugde.

Alleen al voor het stadion en de buurt is CA Atlanta het bezoeken waard, helemaal als je ook de wijk Palermo gaat ontdekken.