El Clasico Paisa: chaos en ongekende passie

Nu heb ik heel wat derby’s mogen bezoeken, maar El Clasico Paisa is er eentje van de buitencategorie. Ik weet niet waar ik moet beginnen. Wat een intensiteit, wat een passie. Deze clasico komt met stip binnen in mijn all time top drie. En dat zegt veel voor iemand die o.a. ook de Superclasico en Clasico Avellaneda in Argentinië bezocht. Voor wie nog twijfelt om Colombia te bezoeken voor het voetbal, die twijfel is hierbij verdwenen.

Was deze clasico qua beleving en sfeer beter dan de Superclasico en Clasico Avellaneda? JA! Absoluut. Dat zit hem in het feit dat bij deze derby de beide supportersgroepen aanwezig zijn. Dat geeft de intensiteit zo’n ongelooflijke boost. Daarnaast spelen ze in Argentinië de derby’s op een manier vooral om niet te verliezen. Erg defensief waardoor de wedstrijden vaak saai zijn. In Medellin speelden de ploegen vol voor de winst.

Chaos uren voor de wedstrijd

Rond één uur kom ik aan bij het stadion. Op de weg ernaartoe zie ik al volop shirts van beide ploegen. Vooral op motoren die kriskras door het verkeer scheuren. Je houdt je hart af en toe vast. Ik heb pas een paar stappen gezet of het eerste vuurwerk knalt boven me al uit elkaar. De één na de andere vuurpijl gaat de lucht in. Die gozer heeft er zin in.

Het is al compleet volle bak. Duizenden supporters op straat, dampende barbecues, gezang en vuurwerk dat overal afgaat. Het is een zee van rood en blauw, de kleuren van Independiente Medellin, de thuisploeg vandaag. Her en der zie je wat groen-wit er tussendoor lopen. De kleuren van aartsrivaal Atletico Nacional, de meest succesvolle club van Colombia.

Dat kan ook gewoon. De supporters van beide clubs lopen door elkaar heen. Geen enkele wanklank naar elkaar. Bij de barra brava, de harde kern, is dat wel anders. Daar leidt het met regelmaat tot confrontaties.

Een week eerder bij de El Clasico Vallecaucano (Derby van Cali) waren uitsupporters niet welkom. Ook de fanatieke aanhang van America de Cali was deels afwezig en alle uitingen mochten ook niet zichtbaar zijn in het stadion. Reden: een veldbestorming na een teleurstellend resultaat enkele weken terug. Ondanks die omstandigheden was het in Cali al een gekkenhuis.

Volle bak feest

Mijn oog valt op de nodige rookontwikkeling verderop in de straat. Ik zie bussen aankomen rijden met de supporters op de daken. Druk zwaaiend met vlaggen en rookpotten. Tussen de bussen door staan andere supporters te springen en te dansen. Ze maken er een waar volksfeest van.

De Colombianen vinden het ondertussen maar wat leuk dat ik er met de camera tussendoor banjer. De één na de ander wil op de foto, soms hele groepen aan toe. De gastvrijheid en vriendelijkheid is fantastisch. Niemand die vervelend doet ondanks dat ik een gringo ben.

Ik zie een aantal supporters met een grote fles Aguardiente, oftewel vuurwater. Een lokale drank die hier ongekend populair is. Het duurt niet lang of ik krijg ook een shotglas in mijn handen gedrukt. En aangezien je op één been niet kan leven, moet ik nog een tweede shot achterover gooien.

Helaas gaan op dat moment alle hemelsluizen open. Een ongelooflijke plensbui zorgt ervoor dat we binnen in een winkelcentrum een droog heenkomen moeten zoeken. Ik baal enorm, want het sfeertje zat er net zo lekker in. Maar goed, die hoeveelheid water is ook niet zo best voor de camera.

Duizenden uitsupporters

Gelukkig is het tegen kwart over drie zo goed als droog. Tijd om het stadion in te gaan. We moeten er helemaal omheen. Eerst door massa’s thuissupporters, maar eenmaal bij de zuidtribune is het alleen maar groen-wit. Los del Sur, de harde kern van Nacional, maakt er hier een feestje van.

Eenmaal binnen is de omvang van het uitvak pas echt duidelijk. De gehele korte zijde is gevuld. Het zijn er duizenden en ook bij mij in het vak zitten de nodige uitsupporters. Het is nog ruim drie kwartier voor de aftrap, maar ze gaan nu al tekeer. Overal vlaggen en spandoeken, velen staan op de rand van de tweede ring te springen. Er hoeft er maar eentje los te schieten van de groen-witte tirantes en die lazert gewoon een eind naar beneden.

Ook de overkant is ontzettend luidruchtig aanwezig. Alleen daar is nog geen enkele vlag, spandoek of wat dan ook te zien. Ze bewaren het voor de aftrap. Maar wat ik voor de tribune zie liggen, verraadt in ieder geval een uitgebreide sfeeractie.

El Clasico Paisa ontketent

Een uitgebreide sfeeractie is nog zachtjes uitgedrukt. Als de spelers het veld betreden een grote choreo over de twee lange zijden en de harde kern op de noordtribune. Ze vormen het logo van de club en “DIM mi vida” oftewel DIM mijn leven. DIM is de afkorting van Deportivo Independiente Medellín. Vlak daarna volgt rode en blauwe rook.

Ondertussen is het uitvak gevuld met groene en witte opblaastubes. Voor het vak worden groene rookpluimen de lucht in geschoten. Ook staan er tientallen supporters groene rook de lucht in te blazen met brandblussers. Dat is in Colombia een dingetje en ik vind het wel een kicken effect.

Wie denkt dat het voorbij is? Aan de kant van Independiente wordt vervolgens het ene na het andere spandoek uitgerold. De ene nog groter dan de andere. Sommigen vullen de gehele korte zijde. Ook komen er overal vlaggen, paraplu’s en kleinere spandoeken tevoorschijn. Er gebeurt zoveel in korte tijd dat ik niet eens door heb dat er afgetrapt is. Pas wanneer de thuisploeg in minuut 12 de buitenkant van de paal raakt, heb ik door dat er ook gevoetbald wordt.

Boeiende derby

Waar het doorgaans op het veld niet om aan te gluren is, ontvouwt zich hier enerverende pot. Independiente, dat ergens in de middenmoot bivakkeert, is er alles aangelegen om Nacional het mes op de keel te zetten. Met volle overgave zoeken ze de aanval. Na ruim 20 minuten lijkt het spel beloond te worden na een ketser van de doelman. Helaas blijkt het op een haar na buitenspel te zijn.

Pas na een half uurtje spelen beginnen ook de bezoekers zich voor het doel te melden. Een enorme kans op de openingstreffer wordt knullig om zeep geholpen. Niet veel later mogen ze weer alleen op de keeper afstormen, maar de aanvaller krijgt een flink zet in de rug. De scheidsrechter vindt het niets, maar wordt toch naar het scherm geroepen door de VAR: penalty voor Nacional.

Deze wordt feilloos binnengeschoten, het uitvak ontploft. Op de benedenring stormen de supporters richting de hekken. Dit is genieten. Hoewel het tegen de verhouding in is, zet het de boel extra op scherp.

Apotheose passend bij een derby

In de tweede helft gaat de fanatieke aanhang van Independiente vrolijk door met de grote spandoeken. Enkele worden weer uitgerold, maar ook nog wat nieuwe. Ondertussen blijft de thuisploeg het betere van het spel hebben.

Maar dan een gevalletje “elleboog van de week”. De aanvaller van Independiente plant zijn elleboog vol in het gezicht van zijn tegenstander in een duel op het middenveld. Volslagen onnodig en na ingrijpen van de VAR krijgt hij de rode kaart. Dit is voor Nacional alleen maar lekker, al blijft de thuisploeg dapper aanvallen.

Met nog zo’n 20 minuten te gaan krijgen de bezoekers twee enorme kansen om de wedstrijd te beslissen. Wederom oog in oog met de doelman falen ze jammerlijk. Het zorgt ervoor dat iedereen tot de laatste seconde op het puntje van de stoel blijft zitten. De laatste 10 minuten weliswaar vanaf de trap wat hoger op de tribune, omdat het weer stort van de regen.

Als iedereen denkt dat Nacional er met de winst vandoor gaat, zien we een opportunistische bal naar voren, een voorzet en een aparte kopbal die met een stuit binnenkant paal binnen ploft. Het stadion explodeert. Overal zie ik supporters compleet door het lint gaan van vreugde. De gelijkmaker valt in de 89e minuut, maar wordt gevierd als overwinning.

Tot de laatste seconde een gekkenhuis

Zelfs dan is het nog niet voorbij. Met 6 minuten blessuretijd kan het nog gekker. En met een man minder durft Independiente wel. De chaos is compleet als er na een overtreding de spelers met elkaar de confrontatie aangaan. Nog twee rode kaarten is het gevolg. Daardoor kan er amper meer gesproken worden van fatsoenlijk voetbal in de laatste minuten.

Op de tribune gaat het ondertussen helemaal los. Het rood-blauwe gedeelte viert feest, maar ook het groen-witte deel laat nog altijd van zich horen. Wat lekker is dit zeg. Een wedstrijd waarvan je niet wil dat het eindigt, maar dan toch het laatste fluitsignaal. Dit is er echt eentje voor in de boeken.

TIP: Staat een reis naar Colombia nog altijd op jouw bucketlist en wil je de waanzinnige voetbalcultuur in dit fantastische land ervaren? Check dan de website van Away Days Voetbalreizen voor de mogelijkheden.

TIP: In 2023 bezochten we ook al de Colombiaanse Superclasico tussen Millonarios en Atletico Nacional. Lees het verslag hier!