Argentinië special: Estudiantes naar Copa Libertadores
Ongetwijfeld geldt dit voor veel voetballiefhebbers. Voetbal kijken, beter gezegd intens beleven, in Argentinië is een droom die uitkomt. Het voetbalwalhalla van de wereld, met name Buenos Aires. Jarenlang uitgekeken naar dit moment. En waar het doorgaans logisch is dat de voetbalbeleving begint in de hoofdstad van het land, kon ik direct een uitstapje maken naar La Plata. Kwalificatie voor de Copa Libertadores staat op het spel. Dat is meer dan voldoende reden om op bezoek te gaan bij Estudiantes de la Plata.
Doorgaans kan je elke dag van de week voetbal kijken in Argentinië. Helaas voor mij de pech dat de dag ervoor, na aankomst, er gevoetbald werd voor de Copa Argentina. Die wedstrijden worden standaard op neutraal terrein gespeeld. Helaas betekende dat Arsenal de Sarandi honderden kilometers verderop in Sante Fé moest aantreden. Spijtig, want die club heeft een heerlijk stadion dicht op het veld. Als ik een dag later in de taxi naar La Plata zit, begint het pas echt te kriebelen.
La Plata
Toen de stad Buenos Aires een federaal district werd, moest de provincie Buenos Aires een nieuwe hoofdstad hebben. Dit werd La Plata. Ongeveer een uurtje rijden. Waar de hoofdstad van het land je direct grijpt en veroverd heeft La Plata het tegenovergestelde. Ik heb deze week twee vrienden als reisgezelschap. Als onze taxi de stad binnen rijdt heeft het vooral een troosteloze, verpauperde uitstraling. Daar kan het uitbundige, zonnige weer niets aan veranderen. Voor sightseeing hoef je hier niet te komen. Voor het voetbal.
Want zowel de kleuren van Gimnasia (blauw-wit) als Estudiantes (rood-wit) zijn overal te zien. Omdat we voor laatstgenoemde club komen, worden we ook aan hun kant van Paseo del Bosque gedropt. Een prachtig park waarin de stadions van beide clubs op een steenworp afstand van elkaar liggen. Joris van der Wier noemt La Plata in zijn boek het Almere van Argentinië. Een uit de grond gestampte stad, al zal Almere ongetwijfeld wat meer sfeer hebben. Het is in ieder geval goed te zien. Lange rechte straten in blokken opgesteld, met enkele hoofdstraten die deze blokken diagonaal doorkruisen.
We zijn relatief vroeg. Geeft ons goed de gelegenheid om de graffiti in de buurt van het stadion te bekijken. De eerste supporters zijn ook al aanwezig. De barbecues voor de Choripan, dé stadionsnack in Argentinië, worden aangestoken. Een “Escolares”-bus met uitbundige barra bravas (harde kern) scheurt al toeterend langs. Die oranje schoolbussen worden veelal door de fanatieke aanhang van clubs gebruikt voor het vervoer naar het stadion. Ik zie pas een klein vleugje van de voetbalcultuur hier, maar het is nu al genieten.
Het was even zoeken, maar een goed terrasje voor een biertje is gevonden. Inmiddels neemt het aantal supporters in heet rood-wit langzaam maar zeker toe. Hier dragen ze met trots de clubkleuren, ook de harde kern. Als we richting stadion gaan, is het op straat al feest. Supporters zingen, drinken bier of een mix van Fernet (soort Jagermeister) en cola in afgezaagde plastic flessen. Iedereen doet mee. Voetbal hier is religie, iets wat je als baby al meekrijgt in het feestgedruis.
Estadio Jorge Luis Hirschi
Het stadion is vernoemt naar de voormalig president van de club, die tussen 1927 en 1932 de club leidde. Tussen 2008 en 2019 is het stadion grondig gerenoveerd. De club had geen andere keus. Het stadion stamt uit 1907 en moest in 2005 noodgedwongen dicht. De houten tribunes waren niet meer veilig. De club speelde vervolgens afwisselend in de stadions van aartsrivaal Gimnasia, Quilmes en het moderne Estadio Ciudad de la Plata (nu Estadio Único Diego Armando Maradona). Laatstgenoemde was onder andere bedoeld als nieuw onderkomen voor zowel Estudiantes als Gimnasia, maar beide clubs weigerden hun eigen stadions te verlaten.
De thuishaven van Estudiantes heeft wat weg van La Bombonera. Dat komt vooral omdat ook hier een soort flatgebouw dient als hoofdtribune. Daar houdt de vergelijking ook wel op. Estadio Jorge Luis Hirschi is veel hoekiger met stijle, rechte betonnen tribunes. Omdat bij internationaal voetbal doorgaans wel uitpubliek welkom is, hebben ze in de hoek even een uitvak gecreëerd. Tegenstander Everton uit Chili heeft toch zo’n 100 uitsupporters meegenomen, ondanks de lastige uitgangspositie. Thuis werd met 1-0 verloren van Los Pincherratas.
Die bijnaam van Estudiantes betekent iets als “de rattenjagers”. Dit komt voort uit Felipe Montedónica, die begin 20e eeuw op ratten joeg op de markt van La Plata. Op foto’s was hij regelmatig met spelers van Estudiantes te zien. Zo werd zijn bijnaam verbonden aan de club.
Estudiantes weet zich te plaatsen
Omdat de CONMEBOL (UEFA van Zuid-Amerika) slechts 9 landen vertegenwoordigd, kan Estudiantes als nummer 6 van afgelopen seizoen zich plaatsen voor de Copa Libertadores. Slechts één kwalificatieronde overleven is daarvoor nodig. De club wist de hoogste internationale beker van Zuid-Amerika vier keer te winnen. In 2009 voor de laatste keer, tussen 1968 en 1970 driemaal op rij. Een nieuwe bekerwinst lijkt echter ver weg, want de club speelt al jaren niet meer mee om de prijzen.
Tegenstander Everton mocht als bekerfinalist van Chili in de tweede voorronde instromen omdat bekerwinnaar Colo Colo zich al geplaatst had via de competitie. De verwachting is dan ook dat deze tegenstander geen probleem hoeft te zijn voor de thuisploeg. De sfeer zit er al lekker in, ook op de lange zijde. Maar het is natuurlijk wachten op de entrada van de harde kern achter het doel. Een deel van het vak tussen de ’tirantes’ (lange linten die over het vak gespannen zijn) is nog leeg. Desondanks zijn ze al goed te horen. Een soort brass band, met trommels, trompetten en trombones, zorgt voor de muziek. Het is daardoor moeilijk om niet mee te bewegen in die sfeer, heerlijk!
Dan gaat het volume nog een tandje harder. Het hele stadion doet mee. Als de ploeg het veld op komt een orkaan van gezang. Dit is pure liefde voor een club. De harde kern neemt plaats tussen de tirantes boven op de crush barriers. Honderden springen op de muziek, zwepen de rest van het vak en het stadion op met het kenmerkende gezwaai van één van hun armen. Ondanks dat mijn Spaans beneden elk niveau is, ga je automatisch meedoen. Dit tot waardering van de supporters om ons heen.
Het voetbal is niet om aan te gluren. Estudiantes is veel beter, maar ook zij spelen niet best. Zeker als na een half uur spelen de 1-0 valt voor de thuisploeg is het helemaal gedaan. Everton kwam al amper de middellijn over, maar nu lijkt het geloof helemaal verdwenen. Het interesseert me vrij weinig. Ik geniet vooral van de sfeer die onophoudelijk blijft gaan. Ik ben nu al gegrepen door de Argentijnse voetbalpassie en dit is pas het begin.
Choripán als toetje
Een stadionbezoek is niet compleet zonder Choripán. Deze Argentijnse, soort curryworst van chorizo, eet je zo van de barbecue op een broodje. Bijvoorkeur nog met een kwak chimichurri. Ook na de wedstrijd liggen de dampende barbecues nog vol. Maar wees gewaarschuwd, zeker een beetje gevoelige maag kan moeite hebben met het verteren van die worst. Een extra bezoekje toilet is niet ondenkbaar.
We keren terug naar hetzelfde terras van eerder op de dag. Nu is het zowel binnen als buiten stampvol met supporters die vlak voor middernacht nog een complete maaltijd wegwerken. Omdat we al doorhebben dat een taxi krijgen hier een uitdaging is, weten we via Uber er eentje te vinden die ons wel terug wil brengen naar Buenos Aires. Alleen als hij contant geld kan vangen. Immers, Argentinië verkeert in een ongekend financieel slechte situatie en dus is contant geld alles voor de Argentijnen.
Al met al de perfecte aftrap van mijn voetbalreis naar Argentinië.
Vanaf dit jaar zal Buenos Aires als nieuwe bestemming worden toegevoegd bij Away Days. De voorbereidingen op de eerste voetbalreis voor het najaar van 2022 zijn in volle gang. Je hebt nu de mogelijkheid om je alvast in te schrijven voor deze trip of volg de ontwikkelingen via social media.
