Argentinië 2024: de rafelranden van Buenos Aires in Dock Sud
Profiteer als In de Hekken supporter de hele maand november van 15% korting op het gehele assortiment van PGWEAR. Gebruik de code indehekken bij het afrekenen en je korting wordt direct verrekend!
De grote eindtoernooien, het EK en de Copa America, zijn alweer goed op weg. Het EK bevindt zich in zijn eerste rustpauze tussen poulefase en achtste finales. Zelf heb ik twee EK potjes bezocht. Voor mij een mooi moment om mijn voetbal hoogtepunt van dit seizoen in een serie uit te werken. Onze trip naar Argentinië, Uruguay en Brazilië. Tips voor kaarten, waar te slapen, wedstrijden en vervoer. Beseffend dat het slechts de ervaring van één groepje is, maar wel in de hoop dat jullie er iets aan hebben. Voor mij in elk geval een mooie kans deze toffe reis te herbeleven. Vandaag deel 3 over de rafelranden van Buenos Aires, Dock Sud.
Buenos Aires is voor mij de voetbalhoofdstad van de wereld. Je kunt er vrijwel elke dag naar een voetbalwedstrijd en er zijn ontelbare mooie clubs en stadions. Vrijwel iedereen kent de beelden van de grotere clubs, maar onze nieuwsgierigheid gaat ook uit naar de rafelranden. Door de podcast van Staantribune zijn we vooral nieuwsgierig naar Doc Sud. Een wijk ten zuidoosten van Buenos Aires, net voorbij La Boca. Een wijk waarover de Volkskrant schrijft: “Nueva Chicago en Dock Sud. Nee, daar reed de taxichauffeur niet heen, veel te gevaarlijk”.
De zoektocht naar een Uber
En dat ervaren we als we op zoek gaan naar een Uber. We zijn met z’n zessen. Twee Ajacieden, twee Willem II’ers (Bras en Martin), een Argentijnse vriend van Bras en clubhistoricus van River Plate. Martin heeft overigens een zeer volgenswaardig Instagram-account.
Omdat Martin zelf rijdt hebben we voor vijf van ons vervoer geregeld. Dus zoeken we een Uber zodat we allemaal daarheen kunnen gaan. Maar de eerste acht Ubers weigeren ons, ook als we het via verschillende accounts proberen. Uiteindelijk accepteert nummer negen ons wel en als hij arriveert loopt Martin naar hem toe en spreken ze af dat de chauffeur alleen achter Martin aanrijdt en vooral geen andere route moet nemen. De Tilburgers stappen in de Uber en wij stappen bij Martin in de auto.
We rijden langs het stadion van Boca, waar we gisteren de passie van geel en blauw mochten ervaren en via de Puente del Riachuelo steken we de Matanza-rivier over. We passeren het Estadio Dr. Osvaldo Baletto van SA San Telmo, de rivaal van Doc Sud en we zien de gebouwen en de omgeving langs de snelweg veranderen. De gebouwen worden grauw en de omgeving rommelig. Als Martin zijn auto de snelweg afstuurt en al gaten ontwijkend de wijk binnen rijdt, verwelkomt hij ons in Dock Sud met de woorden: “This is the Latin-America our gouvernments doesn’t want to be seen by tourists.”
The Marine Bar
En dat snap ik. Want waar je ook kijkt je ziet armoede, criminaliteit en verloedering. Bij het verdelen van de welvaart is deze wijk overduidelijk overgeslagen. We zien overal gesloopte en uitgebrande auto’s. Er steekt een man over met alleen een broek aan en twee dopsleutels in z’n handen. Hij lijkt op zoek naar de enige auto die nog banden heeft. Op elke hoek staan groepjes mensen die iedereen nakijken. We slalommen tussen betonnen blokken op de weg en passeren slechte woningen. Heel veel slechte woningen.
Martin rijdt naar de haven waar hij een leuke bar weet. De Uber wordt bedankt en we belanden we met z’n zessen in The Marine Bar. We worden ontzettend vriendelijk welkom geheten. Er wordt verbaasd gereageerd als we zeggen dat we voor het voetbal naar Dock Sud komen. Maar we zien ook trots op het gezicht van de eigenaresse. Een blauw geel Dock Sud-vlaggetje hangt achter de bar. Net als afbeeldingen van Popeye en verschillende zee-attributen. We bestellen wat te drinken en er komen twee literflessen bier en een anderhalve liter cola op tafel. We krijgen er wat zelfbenoemde tapas bij, die we uit netheid proberen, en mogen negen euro afrekenen.
Na een klein uurtje praten en verhalen over voetbal wordt het tijd om in twee etappes naar het stadion te gaan. Wij worden met z’n tweeën als eerste gebracht. Nadat we de betonblokken op de weg ontwijken worden we voor het politiebureau afgezet. Met de boodschap: hier blijven, niet weggaan en wachten totdat Martin de andere drie heeft opgepikt en de auto heeft geparkeerd.
Estadio Los Inmigrantes
We wandelen via een lange weg naar het stadion en worden onderweg vooral verbaasd aangekeken. Waar de meeste club in Buenos Aires groundhoppers gewend zijn en er hele verdienmodellen omheen hebben gebouwd, heeft Estadio Los Inmigrantes na vandaag maar 95 verschillende check-ins op de Futbology-app. Ons kaartje wordt gecontroleerd door zwaarbewapende politie en we zijn in het stadiongebied. Aan de westzijde van het stadion staan flats die zich als een slang op de kaart omhoog slingeren. Ten noorden en zuiden bevindt zich de meest fantasieloze bebouwing in die je je maar kunt bedenken. We wandelen even op en neer om wat foto’s te maken van het stadion met de bebouwing op de achtergrond en wandelen dan naar binnen.
Het stadion is een verzameling van losse tribunes die stuk voor stuk in een museum thuishoren. We lopen naar de hoofdtribune waar we kaarten hebben. Om daar te komen moeten we eerst achter de popular doorlopen. We kijken via grote trapopgangen de fanatiek trommelende en zingende popular op en spreken af om te proberen om de tweede helft daar de wedstrijd te kijken. Onze tickets worden nog een keer gecontroleerd als we de lange zijde oplopen.
De hoofdtribune bestaat uit twee tribunes waarbij het lijkt dat het ooit het idee moet zijn geweest er één tribune van te maken. We zien een gele tribune en een blauwe tribune, beiden met hoge houten treden. Als je achter de tribunes doorkijkt zie je een grote silo met de traditionele Maradona-mural. Ook hier in het shirt van de thuisclub. Vanaf onze plekken hebben we goed zicht op de haven en industrie die samen een fantastische backdrop vormen. Vooral ook omdat die niet wordt onderbroken door een derde tribune. We zien een gebouw waar zich de kleedkamers bevinden waar wat mensen op staan en zitten. Daarnaast is een kleine, oude tribune waar de officials van de bezoekende club zitten. Achter de andere goal bevindt zich het vroegere uitvak. Het verhaal gaat dat vroeger, toen er nog uitsupporters welkom waren, vanuit de balkons op de uitsupporters werd geschoten.
De Popular
Nadat we in de rust een colaatje drinken en twee van ons zelfs iets (wat ze hier een hamburger noemen) durven te eten, praat Bras ons de fanatieke tribune op. Hij heeft daar wat overredingskracht voor nodig. Blijkbaar wordt hier vanuit de hoofdtribune zelden de beweging naar de popular gemaakt.
Ook hier zit de sfeer er goed in. Net zoals eerder bij Boca en het vriendelijke en vrolijke Argentinos Juniors, gaat La Banda del Docke negentig minuten los. Minder hard dan bij de twee genoemde clubs, maar dat kan ook niet anders met de aantallen die ze hebben. Ik schat een kleine 1.000 toeschouwers. We worden ook op deze tribune verwonderd aangekeken. Om ons heen zien we fanatiek trommelende en zingende supporters. Ook de traditionele, in dit geval geel-blauwe, linten zijn aanwezig. Rennende en voetballende kinderen. En dat allemaal in een soort mini-samenleving waarin iedereen zijn of haar eigen rol heeft.
Wij wandelen een kwartiertje later weer terug naar de hoofdtribune en zien daar Dock Sud met 1-0 winnen van Acassuso en daarmee de koppositie in de Primera B pakken. Na het laatste fluitsignaal wordt ons duidelijk wat de taak is van de in de hoeken aanwezige ME’ers die al de hele tijd bij de cornervlag staan. Ze worden het veld opgestuurd om scheidsrechter en spelers een veilige aftocht te kunnen bieden. Martin maant ons op te staan en de terugreis aan te vangen.
Kofferbakcombi
Ik zou het iedereen aanraden om naar Dock Sud te gaan. Daarnaast zou ik het iedereen afraden om dat zonder de juiste begeleiding te doen. Als je normaal doet en het goed organiseert is het een onvergetelijke ervaring. Zorg er dan wel voor dat je ook het vervoer terug hebt geregeld. Want ook hier is het na de wedstrijd vrij snel uitgestorven. Met als grote verschil dat je hier nergens een Uber kunt krijgen. En als je dan, zoals al eerder aangegeven, met één auto en een Uber bent gekomen en je bent met zes personen dan betekent dat dat je met z’n zessen in die ene auto moet. Ik hoef natuurlijk niet uit te leggen welke idioot zich vrijwillig heeft aangeboden voor die kofferbakcombi. Maar voor een bezoek aan een club als Dock Sud zou ik het zo weer doen.
