Steven van Dijk over zijn jetlag-avontuur Down Under bij The Cove FC

Van Haaksbergen in Overijssel naar Ísafjörður in IJsland en Adelaide in Australië. Nee, het pad van keeper Steven van Dijk (1 september 1997) is zeker niet standaard. Maar bijzonder is het zeker. In IJsland speelde Steven van Dijk in stadions tussen de bergen, terwijl hij in Australië met een jetlag op het veld stond. Genoeg reden dus om hem eens te vragen naar zijn buitenlandse keepersavonturen!

”Ik speelde bij HSC in de Derde Divisie toen corona kwam. We hadden nog geen kwart seizoen gespeeld toen alles weer werd stilgelegd. De club werd hard geraakt en alle spelers moesten flink salaris inleveren. Ik wilde eigenlijk mijn contract verlengen, totdat ik een bericht kreeg op LinkedIn van een zaakwaarnemer die mijn video had gezien. Een club in IJsland had met spoed een keeper nodig, of ik misschien interesse had? Op donderdag kreeg ik de bevestiging en op zondag zat ik in het vliegtuig naar IJsland.”

IJslands dorpje

”Zo kwam ik terecht in Ísafjörður, een klein dorpje van 2.500 inwoners in het noordwesten van IJsland. Ik ben altijd al reislustig geweest, dus ik had de droom om in het buitenland te spelen al veel langer. Als speler van HSC had ik het alleen eigenlijk al niet meer verwacht. Zo ging ik dus van de Derde Divisie in Nederland naar het tweede niveau van IJsland. Het kan gek lopen in de voetballerij!

De club lag echt in een klein dorpje in de middle of nowhere, waardoor ze bijna geen eigen jeugd kunnen kweken. Bij de club liepen daardoor spelers vanuit wel tien verschillende landen. Italianen, Spanjaarden, Brazilianen, Afrikanen en dus één Nederlander! Ondanks dat ik daar niet veel heb gekeept, heb ik wel echt een fantastische tijd gehad. Het land is echt schitterend. Het is nog zo mooi puur natuur. Ons complex ligt omringd door allemaal bergen en ook met uitwedstrijden ben ik in alle uithoeken van het land geweest. De elementen hebben daar nog vrij spel. Er kan zomaar een sneeuwstorm komen en dan is je veld onbespeelbaar. Heel bijzonder allemaal.”

Jetlag

”Ik zou eigenlijk mijn contract verlengen, totdat ik zag dat het voorstel veel lager lag dan wat ik eerst kreeg. Toen kwam mijn zaakwaarnemer met een andere club op de proppen. “Het is wel iets verder weg” zei hij nog. Dat bleek te gaan om The Cove FC, een club uit Adelaide die op het vierde Australische niveau speelt. Het was vanwege de strenge coronaregels nog even spannend of ik wel het land in mocht, maar uiteindelijk is alles gelukt en ben ik in januari hier gestart.

De eerste weken waren best wel zwaar. Ik kwam dinsdag aan in Melbourne en vloog donderdagochtend naar Adelaide, waar donderdagavond al de eerste oefenwedstrijd op het programma stond. Stond ik daar ineens een helft te keepen, terwijl ik de jetlag nog flink voelde! Ook was het daar natuurlijk zomer met de hele dag meer dan dertig graden. Dat was ik natuurlijk niet meer gewend na een jaar in IJsland.”

The Cove FC

”The Cove FC is een hele kleine club, maar ze barsten van de ambitie. Binnen vijf jaar willen ze op het tweede niveau zitten. Dit seizoen alleen al zijn er twaalf nieuwe spelers gekomen en is promoveren het doel. We trainen vier keer in de week, dus het is een beetje semiprofessioneel. Veel teamgenoten werken er nog naast. Het niveau is wel wat lager dan ik aankan. Dat kan soms wel frustrerend zijn. Vooral de kwaliteit van de velden is echt dramatisch. Stukken gras waar je nog net niet de koeien van het veld moet jagen. Of dat we een uitwedstrijd hebben en dat de bus niet komt opdagen, dat soort dingen..

Het leven is hier wel fantastisch. Het land is zo immens groot! Als het seizoen klaar is wil ik nog wel wat rondreizen en Sydney en Brisbane ontdekken. Tijdens het seizoen ben ik veel bezig met zelfontwikkeling. Ik heb kortgeleden mijn studie Fysiotherapie afgerond. Ik zie zoveel spelers die veel talent hebben, totdat een blessure alles in de war gooit en ze met lege handen achterblijven. Daarom ben ik blij dat ik nu al iets heb voor de toekomst.”

Zelfontwikkeling

”Misschien ga ik nu wel een andere taal leren of iets heel anders doen. Nu ik hier ben, wil ik ook echt gebruik maken van de tijd en zoveel mogelijk ervaren. Als je leven bestaat uit Netflix, trainen, Netflix en trainen, dan kan je net zo goed in Nederland blijven spelen. Ik ben misschien wel een broodvoetballer, maar ik probeer wel gewoon zoveel mogelijk uit mijn ervaringen te halen. Verder is het soms wel wat eenzaam, omdat ik ook alleen woon en mijn teamgenoten overdag vaak druk zijn met werk of school. Daarbij is mijn familie ver weg. Ik kan niet even voor een weekendje heen en weer vliegen. Los van dat, is het super!

Het liefste zou ik daarom ook in Australië willen blijven volgend seizoen. Bij deze club ga ik niet verlengen, want ik heb ook gewoon ambities. Dit was een prima jaar om spelritme op te doen en ik heb nu een beetje een naam kunnen opdoen in de regio. Er zijn al twee clubs van het tweede niveau wezen kijken naar me. Maar mocht er niks concreet komen, kan het ook zomaar zijn dat ik weer heel ergens anders heen ga. Ik had een tijdje terug bijvoorbeeld ook al een aanbieding uit Portugal. Het kan alle kanten op gaan. Ik kan nu mijn passie reizen combineren met het voetbal en dat is echt fantastisch!”