Milan per sempre

“Milan per sempre”. Of in goed Nederlands: Milaan voor altijd. Op zoek naar dat ultieme gevoel bij een bezoek aan AC Milan. Een ‘trip down memory lane’. Terug naar de gloriedagen van AC Milan in de jaren ’80, waar mijn liefde voor de Italiaanse topclub is ontstaan. Het is de tijd dat ik als klein jochie op de bank met een bakkie chips en natte haartjes naar de Europese finales mocht kijken. Waar ik mijn grote held Marco van Basten zag schitteren op het heilige gras van San Siro.

De grote drie

Mijn eerste voetbalshirt ooit is er niet één van een Nederlandse club. Mijn vader kocht voor mij het iconische witte uitshirt van AC Milan. Dat met de rood-zwarte horizontale balk. Een Italiaanse vlag als logo en de gouden ster. Mediolanum op de borst als sponsor. Geen idee wat dat bedrijf doet. Of het nog bestaat. Boeit ook niet. Wat wel boeit is de ‘grote drie’ (Gullit, Rijkaard en Van Basten) in het shirt van de ‘Rossoneri’. En dat geweldige Giuseppe Meazza, in de volksmond bekend als San Siro.

San Siro is van ons

In 1970 won Feyenoord als allereerste Nederlandse club de Europacup I in San Siro. Het commentaar daarbij was van historische betekenis. “San Siro is van ons”, werd er gezegd. Woorden die in de gouden periode van Marco van Basten een nieuwe lading kregen. En ook voor mij gingen gelden. Ik ging van Milan houden. San Siro is vanaf dat moment een beetje van mij. Het zou echter nog ruim 35 jaar duren voordat ik eindelijk voet op heilige grond zou zetten en de voetbalkathedraal van binnen zou zien. Maar misschien maakt dat het verhaal alleen maar mooier. En al helemaal als je die ervaring weer van vader op dochter mag doorgeven. Onbetaalbaar.

San Siro op de bucketlist

Het rijtje New York, Londen en Parijs is voor velen een bucketlist. Steden die je gezien moet hebben. Ik heb dat met stadions. Voor mij is dat een wedstrijd op Wembley, Anfield en San Siro. En natuurlijk stiekem nog heel veel meer. Maar deze heb ik nu allemaal gezien. Afgevinkt.

Heb jij een zelfde lijstje en staat San Siro op deze bucketlist maar ben je daar nog niet geweest? Wacht dan niet te lang. Ook aan voetbal in San Siro gaat helaas voor iedereen snel een einde komen. Naar verwachting zal in 2027 voor het laatst de bal rollen in San Siro. AC Milan en Internazionale gaan naar een nieuw stadion met de mooie naam ‘La Cattedrale’ (De Kathedraal).

Image van La Cathedrale, het nieuwe stadion van AC Milan en Internazionale op X geplaatst door ESPN

Die naam maakt veel goed, dit stadion belooft wat moois te worden, maar gaat hoogstwaarschijnlijk nooit meer de cultstatus van San Siro achterhalen. Gelukkig voor de liefhebbers zijn de beleidsbepalers in Italië zich bewust van het groot belang van cultureel erfgoed. En blijft San Siro behouden. Een schrale troost.

Van vader op dochter

Voor nu een mooi excuus om San Siro eindelijk maar eens een keer te bezoeken. Niet naar Internazionale, maar uiteraard naar AC Milan. Nu het nog kan, samen met mijn dochter. Om de liefde voor Milan en San Siro door te geven. Van vader op dochter. En kan het dan mooier met een affiche AC Milan – SSC Napoli? De koploper op bezoek. De Rossoneri tegen de oude club van Maradona. Twee grootmachten tegen elkaar.

San Siro blijkt een kathedraal

Ruim twee uur voor de wedstrijd zijn mijn dochter en ik aanwezig. We willen niks missen. En we missen ook niks. Al in de metro treffen we grote groepen Milan-fans, de metro’s puilen uit. Zingend en sfeer makend. Bij aankomst bij San Siro is het al lekker druk op het stadionplein. Overal waar je kijkt staan kramen met fanartikelen, eten en drinken. Wat opvalt is dat naast merchandise van de thuisclub ook ‘gewoon’ shirts, sjaals en vlaggen van de bezoekers te koop zijn.

Maar daar hebben wij voorlopig geen aandacht voor. We staan ons te verwonderen aan het iconische stadion. De hoge steile tribunes. De wokkeltorens. De immense en iconische rode dakconstructie. Zoals we het kennen van de foto’s en televisie. In werkelijkheid echt nog veel indrukwekkender. Dit is San Siro. Dit blijkt een kathedraal.

Brandende fakkel gegooid naar het thuisvak

Waar de meest Napoli-supporters voor de wedstrijd rustig tussen de thuissupporters door kunnen lopen is dat wel anders voor de fanatieke aanhang van de bezoekers. De harde kern van Napoli wordt vakkundig gescheiden van de rest en onder politiebegeleiding richting de toren gestuurd. Naar het uitvak, hoog bovenin de hoek van de Curva Nord.

Er is wel veel politie maar wel neutraal aanwezig. De sfeer is vooraf gemoedelijk. Nu nog wel. Op de thuisvakken blijken heel wat Napoli-supporters te zitten en het fanatieke juichen wordt ze niet in dank afgenomen. Er vallen wat klappen links en rechts. De sfeer wordt even grimmig, vooral als na de 0-1 een brandende fakkel vanuit het uitvak naar beneden wordt gegooid en in een vak van AC Milan komt. We zien het van dichtbij gebeuren.

Curva Sud

Hoe anders is dat op de Curva Sud. We besluiten dat het allemaal net even te gemoedelijk is en gaan een kijkje te nemen bij het fanatieke deel van de aanhang van AC Milan. Tegenover het stadion, buiten bij de eettentjes, verzamelt de harde kern. Grimmige koppen, een intimiderend sfeertje. We lopen tussen het zware vuurwerk door.

Waar de rest van het stadionplein rood-zwart kleurt, is hier de dresscode duidelijk anders. Zwart. Broek, jas, trui, shirt, schoenen, capuchon. Zwart. En niet anders. De enige afwijkende kleur is het blauw van de carabinieri, de Italiaanse politie.

Met onze zwarte jassen vallen we niet direct op, toch voelt het ongemakkelijk. De sfeer is broeierig. We besluiten snel weer het stadionplein op te zoeken. Maar we zijn er wel geweest, zullen we maar zeggen. De ‘full Milan experience’.

Uitgebreide lichtshows

Een uur voor de wedstrijd worden de tribunes langzaam gevuld en vlak voor de aftrap zit het stadion goed vol met ruim 75.000 toeschouwers. Het stadion is uitverkocht. Harde muziek, gezang van de Curva Sud en meerdere uitgebreide lichtshows doen de rest. San Siro zoals je dat hoopt te beleven. Vanaf de eerste ring achter het doel hebben we een fantastisch zicht op het veld en de Curva Sud aan de overzijde.

Sara Perché Ti Amo

Vlak voor opkomst van de spelers klinkt het “Sara Perché Ti Amo” door het stadion. Het fenomenale opkomstlied van de Rossoneri wat door het hele stadion uit volle borst wordt meegezongen. Het zorgt voor een unieke sfeer.

Oppermachtig Napoli

De fans zijn er klaar voor. Maar de spelers helaas wat minder. Zonder enkele topspelers als Reijnders, Hernandez en Pulisic zien we een matig Milan. En een oppermachtig Napoli. Slechts één van de weinige hoogtepunten voor de thuisclub is een afgekeurd doelpunt. Buitenspel. Terecht afgekeurd na ingrijpen van de VAR. De bezoekers winnen met speels gemak met 0-2 en die overwinning is geen moment in gevaar geweest.

Maar de pret is er niet minder om. We genieten met volle teugen van dit geweldige stadion en de sfeer. Bijzonder is dat de Curva Sud, ondanks het soms bij vlagen matige voetbal en de achterstand, negentig minuten lang blijft zingen.

Milan per sempre

Al was AC Milan niet meer van het niveau van de grote drie, San Siro heeft wel geleverd en aan alle verwachtingen voldaan. En ook zelfs overtroffen. Vijfendertig jaar wachten bleek het meer dan waard. En om zo’n bijzondere en unieke voetbaltrip in stijl af te sluiten gaan we natuurlijk naar huis met een souvenir als blijvende herinnering. Eén keer raden met welk retroshirt in de koffer ik naar huis ga… ‘Milan per sempre’. AC Milan voor altijd. En San Siro ook.