Mestalla – de eeuwling die nooit 100 jaar had mogen worden
“Better to be blind and see with your heart, than to have two good eyes and see nothing”. Wij beginnen dit verhaal op stoel 164 en rij 15 op de Tribuna Pref. van Estadio Mestalla. Deze uitspraak zou zomaar van Vicente Navarro Aparicio kunnen zijn. Vicente, Valencia supporter tot in het diepst van zijn vezels, verknocht aan zijn Mestalla.
Vereeuwigd met een standbeeld
Vicente is de verpersoonlijking van hoe diep clubliefde kan zitten. Als klein kind mocht Vicente al aan zijn vaders hand mee naar Estadio Mestalla, het stadion van Valencia CF. Met enige regelmaat bezocht hij de wedstrijden van ‘Los Che’, zijn favoriete team in het voor hem zo imposante Mestalla. Tot het noodlot in 1979, als Vicente 54 jaar is, toeslaat en hij van de ene op de andere dag blind wordt.
Ondanks dit grote ongemak houdt dat Vicente niet weg van zijn grote liefde. Sterker, zijn liefde voor Valencia neemt nog veel grotere vormen aan. Samen met zijn zoon bezoekt hij trouw iedere thuiswedstrijd. Niets meer kunnen zien weerhoudt hem er niet van de wedstrijden mee te maken. Tijdens de wedstrijd wordt hij continu bijgepraat door zijn zoon en samen beleven zij dieptepunten en mooie successen. Ondertussen proeft hij de sfeer, voelt de vibe in het stadion en geniet hij van de vriendschappen op de tribune.
Het bronzen standbeeld van oersupporter Vicente Navarro Aparicio op stoel 164 van rij 15 van de hoofdtribune
Stoel 164 en rij 15 op de Tribuna Pref. is vanaf dat moment en voor eeuwig verbonden aan de clubliefde van Vicente. Tot aan zijn dood in 2017 is hij een vast gezicht op deze plek in het stadion. Nog ruim 38 jaar nadat hij blind werd blijft hij gepassioneerd aanhanger van ‘Los Che’. Voor de club reden om in 2019 deze unieke supporter te eren en hem te vereeuwigen met een bronzen standbeeld. Zittend op ‘zijn’ stoel 164, met stok en starend over het veld. Op deze unieke manier kan hij toch een beetje aanwezig zijn bij het eeuwfeest van Mestalla. Stoel 164 voor altijd bezet, in voor- en tegenspoed.
De eeuwling
Estadio Mestalla bestaat 20 mei 2023 exact honderd jaar. Dat geldt voor meer stadions, maar het feit dat Mestalla nog steeds wordt bespeeld door de ‘Valencianistes Los Murciélagos (de vleermuizen, één van de bijnamen van Valencia CF)’ mag een klein wonder heten. Al vanaf 2006 is gestart met de bouw van een nieuw stadion tot deze in 2009 stilgelegd is door geldproblemen (zie verderop in dit artikel).
Dat Mestalla er nog steeds is kan je misschien wel het beste vergelijken met de aftakeling en het uiteindelijke onontkoombaar verlies van een dierbare. Aan de ene kant wil je dat verdere aftakeling bespaard blijft. Aan de andere kant wil je het afscheid zo lang mogelijk uitstellen. Je weet dat het moment van afscheid nemen dichterbij komt, maar je bent toch blij met alle keren dat je ‘de oude dame’ nog kan bezoeken.
Daarmee is Mestalla de eeuwling die eigenlijk nooit honderd jaar had mogen worden. Helaas is dat ook zichtbaar aan het stadion. Op veel plekken is de slijtage en het minimale onderhoud duidelijk te zien, tegelijkertijd geeft dit het stadion ook karakter.
Het oude karakter, de voelbare historie van mooie successen en diepe dalen en de manier waarop dit op het stadion is afgebeeld maken dat je dit stadion nog minimaal een keer moet bezoeken voordat het te laat is. Kijk je vanaf buiten het stadion naar de opbouw van de tribunes op de korte zijden achter het doel dan heeft dat iets intimiderends.
De ruim 49.000 toeschouwers zitten grotendeels in de open lucht en met het Spaans klimaat is dat over het algemeen prima te doen. Slechts de hoofdtribune heeft een overkapping. Deze laat zich nog het beste vergelijken met een klassiek Engels stadion en wordt afgedekt met roestige metalen golfplaten.
Na een jarenlange bouw opent Valencia op 20 mei 1923, exact honderd jaar geleden, het stadion met een thuiswedstrijd tegen de eeuwige rivaal en stadgenoot Levante UD. Voor het oog van 17.000 toeschouwers eindigt de wedstrijd in een 1-0 overwinning. De eerste van vele mooie en legendarische overwinningen. Het duurt vervolgens nog 4 jaar tot de capaciteit van het stadion wordt uitgebreid naar ruim 49.000 zitplaatsen.
Wij kennen het stadion als Estadio Mestalla, al is dat lange tijd niet de echte naam van het stadion geweest. In de periode 1969 tot 1994 heeft het stadion de naam ‘Estadio Luis Casanova’. Vernoemd naar de op dat moment zittende voorzitter Luis Casanova. Uiteindelijk besloot diezelfde Luis Casanova dat het na 25 jaar mooi was geweest en de oude naam van het stadion weer aan te nemen. Daarmee is Estadio Mestalla vanaf dat moment weer in al haar glorie hersteld.
“Ze schijnen daar als bakens in de verte…….”. Een zinsnede die iedere Feyenoord supporter kan dromen en natuurlijk de lichtmasten van De Kuip betreffen. Maar ook de unieke lichtbakken van Mestalla zijn een attractie op zich. Al van verre zijn de robuuste lichtbakken zichtbaar en geven zij het stadion nog meer uitstraling. Als robuuste bakens die ieder tijdsframe en iedere eigenaar overleven.
Ze schijnen daar als bakens in de verte…………
De vleermuis
Zeg je Valencia dan zeg je vleermuis. Het is net als peper en zout, beide horen bij elkaar en de ‘Rat Penat’ is dan ook overal opvallend aanwezig. Van het clublogo tot stoeltjes in de vorm van de vleermuis, je kan er niet omheen. De vleermuis is als symbool de verbinding tussen stad en club. Het mooie is dat stadsgenoot, en eeuwige rivaal, Levante UD ook een zelfde vleermuis in het logo heeft.
El ‘Rat Penat’ (de vleermuis) als symbool voor Valencia CF
Om te weten waar de link tussen club, stad en dit bijzondere dier vandaan komt moeten we helemaal terug naar het jaar 1238. De legende kent meerdere verhalen maar komen uiteindelijk allemaal terug bij koning Jaime I. Eén daarvan is dat na een historische veldslag tussen het leger van Jaime ‘de veroveraar’ en de Moren, die op dat moment de stad bezetten, uiteindelijk de slag door Jaime werd gewonnen. Op dat moment landde een vleermuis op de kroon van de koning die dit als een teken uit de hemel zag.
De gelovige koning Jaime I besloot de ‘Rat Penat’ een plek te geven in het stadswapen. Zoals bij meer clubs in Spanje is ook Valencia CF trots op hun afkomst en is besloten om de vleermuis in het logo te verwerken in combinatie met de kleuren (rood en geel) van de originele stadsvlag.
Een bijzonder ritueel voor de wedstrijd
Het is aan te raden om vroeg naar het stadion te gaan en een rondje om het hele stadion te lopen. Dan zie je gelijk hoe imposant het stadion is en proef je vooral de ontspannen sfeer rondom de wedstrijd. Wat opvalt is dat er extreem veel politie (te paard) aanwezig is, toch is de sfeer gemoedelijk. Niet alleen het voetbal is belangrijk voor de Spanjaarden, ook het samenzijn voor de wedstrijd met een heerlijke tapas en een goed glas wijn. Rond het stadion zijn veel goede en betaalbare tapasrestaurantjes waar je prima nog even een snelle goede maaltijd kan scoren.
Valencia supporters kennen een mooie en bijzondere traditie. Enkele uren voor de wedstrijd staan honderden fans hun helden op te wachten bij het stadion. Zodra de spelersbus arriveert worden fakkels ontstoken en fanatiek gezongen. Dit ritueel zorgt steeds opnieuw voor fantastische beelden.
Lim go home!
Voor het stadion staat een grote zwarte partytent met een flinke menigte. We zien veel rumoer en Spaanse mannetjes driftig en temperamentvol met elkaar discussiëren. Nieuwsgierig als we zijn gaan we kijken en als blijkt dat het ‘gratis’ is dan is onze Hollandse interesse al snel gewekt. Twee mannen op leeftijd achter een tafel, het zweet gutst van het voorhoofd. Driftig staan ze gele pamfletten uit te delen die gretig in ontvangst worden genomen door de Spanjaarden.
Wij Nederlanders passen ons snel aan en doen gewoon mee met de locals
‘Lim go home!’ staat er op de felgele pamfletten. Hier zit geen letter Spaans in, letterlijk en figuurlijk. “Lim ruins the club, he is not one of us” en “The wolf of Singapore” met een sneervolle verwijzing naar de film The (geld)wolf of Wallstreet. Lim is Valencia eigenaar Peter Lim. Een steenrijke zakenman uit Singapore die zijn geld heeft verdiend met de verkoop van palmolie, handel in vastgoed en in de gezondheidszorg. In mei 2014 koopt hij 70% van de aandelen van de club voor het astronomische bedrag van € 420 miljoen.
De Valencianistas hebben een uitgesproken mening over ‘hun’ eigenaar Peter Lim. Lim is vanaf 2014 eigenaar van Valencia en werd in het begin gezien als de verlosser. De man die Valencia structureel zou kunnen laten concurreren met Barcelona en Real Madrid. Al snel bleek echter de dubbele agenda van Peter Lim, Valencia CF als handelshuis. Spelers inkopen, opleiden en voor veel geld weer verkopen en de winst opstrijken.
De ziel van Los Che is verkocht aan een Singaporese ‘duivel’ die zich maar zelden laat zien in Valencia. Maar dat laatste is voor de Valencianistas helemaal niet interessant. Wel of niet in Valencia, de aanhang is woedend en de protestacties gaan iedere thuiswedstrijd trouw en temperamentvol door. De harde kern van Valencia wacht zelfs tot de 19e minuut (als eerbetoon aan 1919 het jaar van oprichting van de club) om het stadion te betreden. Massaal steekt het overige publiek in de 19e minuut de pamfletten omhoog. Met uitzondering van Vicente Navarro Aparicio, die kijkt even stoïcijns als altijd. Maar van boven kijkt hij ongetwijfeld mee en laat een traan om zijn geliefde Valencia.
Is dit wel de wedstrijddag?
We besluiten om niet alleen vroeg naar het stadion te gaan, maar ook ruim van tevoren naar binnen. Alvast de sfeer proeven en de tijd maximaal benutten om het imposante stadion in al haar glorie te bewonderen. Tot het moment een kwartier voor de wedstrijd dat we elkaar verwonderd aankijken. Is dit wel de wedstrijddag?
Om ons heen zien we meer (Nederlandse) toeristen die zich afvragen of de wedstrijd nog wel gespeeld gaat worden. Het stadion is een kwartier voor het begin van de wedstrijd nog minimaal gevuld. Waar wij hopen op een witte muur, is het dan nog steeds een zee van oranje stoeltjes.
Uiteindelijk komt het helemaal goed en vult het stadion net voor de aftrap tot de laatste stoel. Omringd door Spanjaarden genieten we van de sfeer, het voetbal en de geur van zonnepitten. De Nederlanders aan het bier, de Spanjaarden aan de zonnepitten. Groter kan het contrast is supporterscultuur haast niet zijn.
Mes-steil-la
“Mes-steil-la” is misschien wel een betere naam voor het stadion van Valencia CF. Het stadion staat bekend als één van de steilste ter wereld en dat geeft een bijzonder effect. Letterlijk en figuurlijk ontstaat een witte muur achter het doel tijdens de wedstrijd. Met springende, trommelende en zingende supporters moet dat de spelers een enorme boost geven.
Ga vooral op één van de zijdes achter het doel zitten en daarbij zo hoog mogelijk. Dan ervaar je zelf hoe steil het is maar heb je ook een mooi zicht op een goedgevulde witte muur aan de overkant. En voor de echte ‘dare-devils’ loop ook even helemaal naar boven en neem een kijkje over de rand. Dat stukje lef wordt beloond met een fantastisch uitzicht over de stad Valencia. Geen pretje dus voor mensen met hoogtevrees maar wel de moeite waard om je daar overheen te zetten.
Zit je achter het doel op de tweede of derde ring? Dan moet je zelfs gaan staan om de doellijn onder je te kunnen zien zo steil is het stadion.
Recht achter het doel is de tribune zo steil dat je moet staan om de doellijn te kunnen zien onder je
Nou Mestalla
“Er was eens………..”, het begin van menig sprookje. Ook in Valencia begon het ooit in 2006 met een sprookje, al geloven de supporters van ‘Los Che’ tegenwoordig niet meer in sprookjes. Nou Mestalla is ongetwijfeld het allergrootste stadion fiasco aller tijden. De bouw van het nieuwe stadion is al in 2006! gestart en na enkele jaren in 2009 stilgelegd vanwege geldgebrek.
Na een veelbelovende start in augustus 2007 en een besteding van circa € 300 miljoen staat inmiddels het betonnen karkas van het nieuwe stadion. Maar daar is het voorlopig bij gebleven. Een betonnen bak die ooit plaats moet gaan bieden aan ruim 70.000 toeschouwers en het legendarische Mestalla moet gaan vervangen.
Inmiddels zijn in 2022 de nieuwste plannen voor het stadion gepresenteerd en wordt de bouw naar verwachting snel weer hervat. Valencia moet daarmee één van de speelsteden gaan worden van het WK dat Spanje en Portugal in 2030 samen willen organiseren.
Meer dan voetbal
Voor Valencia geldt dat er zeker meer is dan voetbal. Valencia, een parel op net 2 uur vliegen vanaf Amsterdam, is absoluut de moeite waard om een aantal dagen te bezoeken.
Zon, zee en strand in combinatie met een stedentrip. Binnen Valencia is alles mogelijk. Valencia is daarnaast een fietsstad bij uitstek en een fietstochtje door het Turiapark langs al haar mooie futuristische gebouwen is absoluut de moeite waard.
De futuristische gebouwen in het Turiapark als blikvangers van de moderne kunst
Het Caixa Forum in het Turiapark waar regelmatig wisselende tentoonstellingen worden gehouden
Combineer die moderne futuristische gebouwen met een historische binnenstad en doe dat alles binnen een fiets- of loopafstand van 30 minuten van elkaar. Daarmee heeft Valencia vele gezichten waar iedereen zich thuis voelt.
De Plaza de Toros de Valencia in het historisch centrum van Valencia
De Torres de Serranos in Valencia, een absolute trekpleister voor veel toeristen
Geen zin in het stadsleven? De mooie stranden en warme Middellandse Zee geven je het ultieme vakantiegevoel. Slenteren over de boulevard, genieten van een heerlijke tapas en een goed glas wijn. Sluit de avond af met een avondwedstrijd in Mestalla en je hebt de ultieme stedentrip.
De boulevard van Playa Las Arenas, één van de drie stranden van Valencia
Een ereplek voor Vicente
Het Nou Mestalla gaat er zeker komen, daar is inmiddels iedereen wel van overtuigd. Noodzaak of niet, de vernieuwing is niet tegen te houden en gaat Valencia CF een stabiele toekomst bieden.
Het is wel te hopen dat Valencia CF trots blijft op zijn afkomst en ook in het nieuwe stadion een stoel 164 vrij gaat houden. Het zou mooi zijn als deze ereplek wordt ingevuld met het standbeeld van Vicente. Als deze newborn dan ook ooit een eeuwling mag worden dan kunnen we in ieder geval nog lang genieten van het bijzondere verhaal van Vicente. De man die voor vele supporters het symbool is geworden voor de onvoorwaardelijke liefde voor ‘Los Che’.
[Foto’s betreffen eigen foto’s].
