Feyenoord: de pijn gaat dieper

Ik moest gisteren ineens denken aan het plagerige Het Legioen is met Pensioen. Zit misschien wel een kern van waarheid in. Niet omdat de liefde voor Feyenoord over is, maar omdat de pijn nog veel dieper gaat. Passanten en egootjes die de club steen voor steen afbreken. Waar prestige ver boven het beste voor de club gaat. Vele supporters kunnen zich niet meer identificeren met de Trots van Zuid waar men op slag verliefd op werd ooit. Het voelt als de liefde van je leven vreemd gaat met diegene die je het meeste haat. De contradictie met alles waar jij voor staat.

Waar Zadkine het evenbeeld is van de stad Rotterdam, staat het inmiddels ook synoniem voor de club Feyenoord. De buitenkant, de naam is er nog. Het hart is echter verdwenen. Datgene wat Feyenoord ooit tot de volksclub van weleer maakte is verworven tot een afstandelijk bedrijf waar voetbal op de laatste plaats komt. Elk stukje cultuur, iedere vorm van traditie, verdwijnen stuk voor stuk.

Foto AD.nl

Klantenbinding

Binding met de supporters is ver te zoeken, wat zeg ik, de afstand tussen clubs en supporters lijkt inmiddels haast onoverbrugbaar. Het Legioen wordt door het Maasgebouw weggezet als klanten. Er wordt niet met supporters, maar tegen supporters gepraat, als daar al sprake van is. Nee alleen communiceren via mediakanalen, waarin louter negatief wordt gesproken over de eigen achterban. Er heerst een censuur op iedere vorm van kritiek, zelfs wanneer het bedoeld is om de club verder te helpen de toekomst in.

De fanatieke aanhang wordt continu tegengewerkt. Sfeeracties worden aan strenge, bijna (Feye)Noord-Koreaanse richtlijnen onderworpen. Bij het minste of geringste lulligheidje strooit de club met stadionverboden met als recent dieptepunt de ruim 300 supporters die zonder aanleiding bij een protestactie werden gearresteerd. Schoorvoetend moest men uiteindelijk binnen de club en lokale politiek erkennen dat het juridisch toch niet gerechtvaardigd was. En dat terwijl Ivo Opstelten jaren daarvoor al eens een vergelijkbare misstap op zijn conto mocht schrijven. Het is één van de vele voorbeelden, maar lering trekken ho maar.

De eindeloze discussie over Feyenoordsupporters op thuisvakken bij uitwedstrijden. Dat krijg je met zo’n grote achterban die alles voor de club over hebben maar die het beu zijn om steevast als vee in combiregelingen geforceerd te moeten worden. Eindeloze regeltjes, veel te kleine uitvakken. Je ziet het inmiddels bij alle clubs gebeuren. In plaats van voor je supporters te gaan staan en werken aan oplossingen, kiest men voor heuse razzia’s op de tribunes van de tegenstander. In plaats van je supporters omarmen, ze moedwillig wegjagen uit de stadions. Want supporters die ten koste van alles hun club willen steunen zijn maar lastig.

Natuurlijk zal de massa wijzen naar de fakkels op het veld tijdens de Johan Cruyff Schaal. Is het op zijn zachtst gezegd niet slim? Nee natuurlijk niet. Maakt het dat beter? Nee absoluut niet. Maar jarenlang je supporters negeren, verwaarlozen, misbruiken maakt het wel dat je als resultaat ongewenst gedrag krijgt. Op een andere manier een statement maken omdat je nooit gehoord wordt. Supporters maken de club kapot? De afgelopen decennia is Feyenoord al twee keer dood geweest op een haar na en stevent nu af op drie keer is scheepsrecht. De witte boorden verhullen praktisch misdadige zaken met mooie gladde praatjes en doofpot politiek. Wat niet weet, wat niet deert.

Vijf prijzen

Vijf prijzen in vier jaar, wat zeik je nou man? Scorebordjournalistiek. De prijzen zijn juist het zand in de ogen van velen. Die verbloemen een hele hoop zaken die structureel mis gaan binnen de club. En dan doel ik niet alleen op sportief vlak. Het scoutingapparaat is maar weinig creatief. Martin “middelmaat” van Geel is wellicht goed in het creatief shoppen met weinig geld. Maar structureel een stijgende lijn creëren kan hij niet. Zijn investeringen falen vrijwel allemaal, een enkeling daargelaten. Niet gaan voor de absolute top, maar gokken dat subtop misschien wel top wordt.

Zodra er weer wat geld is te besteden, krijgt de jeugd amper meer de kans. De zo geroemde jeugdopleiding mist de aansluiting met het eerste. Het niet mee doen aan de voetbalpiramide met Jong Feyenoord is een blunder van jewelste. Waar de concurrentie spelers op niveau kan laten groeien, moddert Jong Feyenoord eens in de paar weken aan op een maandagmiddag op Varkenoord. Gebrek aan geld is steevast het excuus. Maar als ik zie wat er al aan miljoenen over de balk is gesmeten de afgelopen jaren gaat die vlieger simpelweg niet op. En dan heb ik het nog niet eens over het falende marketing-, sponsor- en exploitatiebeleid van De Kuip.

Het doet pijn om medesupporters die decennia lang een seizoenkaart hebben gehad niet meer terug te zien in De Kuip. Ze kunnen zich niet meer identificeren met de club. Ze voelen zich steevast in de steek gelaten. Niet meer de energie om er voor te blijven vechten. Steken hun tijd en geld nu liever in andere zaken. De drang om ten koste van alles op de hoogte te blijven is verdwenen. Een keer een wedstrijd missen is niet erg meer, ach een tweede kan ook nog wel. Immers, de liefde van hun leven heeft een compleet andere weg gekozen. Die is op een commerciële trein gestapt die alleen toegankelijk is voor de happy few. De Feyenoord (inter)City.

Een trein die over alles heen raast wat Feyenoord ooit tot Feyenoord heeft gemaakt. Alles moet er voor wijken. Prestige en randzaken voeren de boventoon. Ego’s als OMA (architecten) stappen alleen aan boord als aan hun eis wordt voldaan. Bouwen op een suboptimale locatie die vooral interessant is voor de eigen portemonnee. En zo volgen nog vele dubieuze participanten. En ook De Kuip moet er aan geloven. Helemaal gesloopt zal het niet worden, maar dusdanig verminkt voor het commercieel belang zodanig dat herkenbaarheid compleet verdwijnt. Nu Loekie de Leeuw voor de club werkt, hoop je alleen maar op een hele slechte reclame. Foutje bedankt, maar helaas…

En als daar waar het hart al verdwenen is, ook het thuis verdwijnt…vult u die zelf maar in.