Zuid-Amerikaans gekkenhuis; Superclasico de Colombia is de creme de la creme
De zon schijnt met volle kracht op de tribune die vol ziet van lichtblauwe Millonarios-shirts. Rechts van me dwarrelt de confetti van de tribune af, links worden er tientallen ballonnen losgelaten en in het midden vliegen de kassarollen me om de oren. De tribune van de Barra Bravas is gehuld in blauw-witte rook en het hele stadion springt terwijl het “puta Nacional” klinkt. Welkom in een Colombiaans gekkenhuis.
De wedstrijd van vandaag is ook niet de minste. De Superclasico van Colombia is weliswaar geen stadsderby, maar wel de strijd tussen de twee grootste en meest succesvolle elftallen van het Zuid-Amerikaanse land. Nog meer dan derby’s zijn het in Zuid-Amerika dankzij de landelijke support voor de grootste clubs de clasico’s die allesbepalend zijn voor het slagen van een seizoen. En in Colombia is er geen grotere strijd dan die tussen Atletico Nacional en Millonarios. De clubs hebben de meeste titels veroverd en beschikken over de grootste supportersgroepen. Dat Atletico Nacional beschikt over één titel meer is een bron van trots voor de supporters.
Alfredo di Stefano
Millonarios moet weliswaar Atletico Nacional voor zich duiden als meest succesvolle club van het land, maar de blauw-witten uit Bogota zijn wellicht wel de bekendste club van het land. Dat komt niet in de minste plaats door de jaren 50. In die periode ontstaat er een rebellencompetitie in Colombia, die buiten de regels van de internationale voetbalbonden opereert en daardoor gigantische bedragen kan bieden aan spelers. Meerdere supersterren weten de financiële lokroep niet te weerstaan en mening speler vertrekt naar Zuid-Amerika.
De allergrootste slag wordt geslagen door Millonarios. Niemand minder dan Alfredo di Stefano laat Madrid achter zich en trekt het blauw-witte shirt van Millonarios aan. Het feit dat een van de grootste spelers in de geschiedenis van het voetbal voor de club heeft gespeeld is een punt van gigantische trots voor de hinchadas. In het stadion hangen nog altijd spandoeken voor Di Stefano. De reputatie van Millonarios als grootste club van Zuid-Amerika is sindsdien ook in mindere tijden vrijwel altijd intact gebleven. Dit seizoen werd de reputatie ook weer eens sportief bevestigd, want na een paar jaar prijzendroogte schreef Millonarios de Apertura (eerste seizoenshelft) van 2023 op haar naam.
Cerveza
Er is geen betere wedstrijd om dat kampioenschap nog even extra te vieren dan de Superclasico tegen de rivaal van Atletico Nacional. De wedstrijd, die zonder uitsupporters wordt gespeeld, is binnen een mum van tijd uitverkocht en vooraf is al bekend dat het duel in het teken gaat staan van de pasbehaalde titel. Twee uur voor de wedstrijd zijn veel supporters al rondom het stadion verzameld. Hier wordt wat stadionvoedsel naar binnengewerkt of cerveza’s gekocht van straatverkopers. De politie ter paard houdt het geheel strak in de gaten. Verder ademt het gebied rondom het stadion voetbal door de vele toffe murals, iets wat sowieso in heel Bogota veel te zien is.
Ruim anderhalf uur van tevoren ga ik alvast het stadion maar binnen. Als ik inmiddels één ding heb geleerd in Zuid-Amerika dan is het dat bij grote wedstrijden de tribune altijd overvol zit en toegewezen stoelnummers helemaal niks zeggen. Enige nadeel is dat de lange zijde in de volle zon zit. Zelfs de Colombianen naast mij gebruiken jassen, paraplu’s, petjes of vlaggen voor iets van bescherming tegen de verzengde zon. Als zij het al niet aankunnen, sta ik als gringo helemaal geen kans. Ik verbrand levend. Maar dat is het gelukkig wel waard. Ook voor de wedstrijd is er al genoeg te zien. Zo wordt het uitrollen van enkele spandoeken alvast geoefend, waardoor de rest van het al aanwezige publiek een sneak peek krijgt van de doeken die straks getoond gaan worden.
Kassarolletjes, confetti en pyro
Een halfuur voor de aftrap zit het stadion al overvol. Mensen die later komen zijn aangewezen op een plekje op de trappen. Geluk voor hen staat iedereen op de lange zijde toch, wat in combinatie met de vele wedstrijdshirts en enkele retroshirts een schitterend beeld geeft. Met de licht ovale vorm en gigantische lange zijde heeft het stadion wel iets weg van De Kuip. Ook qua sfeer heeft het vandaag iets weg van De Kuip op een grote Europese avond. Dan echter wel de overtreffende trap daarvan, want zo sfeervol als in Zuid-Amerika gaat niemand in Nederland het maken. Nog voor de aftrap stuitert het hele stadion op en neer en wordt de tegenstander de huid volgescholden.
Bij de opkomst wordt helemaal richting de overtreffende trap geschakeld. Het begint op de lange zijde waar op de tweede ring een spandoek wordt getoond voor de kampioenen van Millonarios. Hierna wordt de hele tribune omgetoverd door kassarolletjes die richting het veld worden gegooid. Het geeft een beeld dat gelijk herinneringen oproept aan Nederland in de jaren 80. Op de korte zijde worden ondertussen de, in Zuid-Amerika extreem populaire, brandblussers vol rook leeggespoten.
Tussen de blauw en witte rook wordt een nieuw spandoek uitgerold. Een Barra Brava van Millonarios met twee jankende baby’s in de armen. Eentje gekleed in een shirtje van stadsrivaal Santa Fe en de ander in het groen van Atletico Nacional. Op verscheidende plekken op de lange zijde worden vervolgens nog confetti en ballonnen losgelaten of gezwaaid met vlaggen. Ook de andere fanatieke tribune rolt een groot doek uit, welke helaas wel scheurt en daarom snel weer moet worden opgeborgen. Eigenlijk gebeurt overal wel wat, het is één grote chaos aan sfeeracties en een van de beste opkomsten die ik heb meegemaakt.
Pure haat
Nadat het clublied vol passie uit volle borst is meegezongen kan de grootste wedstrijd van Colombia beginnen. Atletico Nacional begint goed en krijgt de eerste kans van de wedstrijd, maar dat is snel vergeten. In de vierde minuut vindt een goede voorzet van een vleugelspeler van Millonarios het hoofd van de spits, die de bal koeltjes binnen knikt. Een droomstart voor de supporters en de hele tribune ontploft van geluk. Mensen vallen elkaar in de armen of schreeuwen het met de armen omhoog uit van geluk. Het geluid van de tribune klinkt dankzij deze openingstreffer nog wat harder.
Tijdens de rest van de eerste helft is de haat tegen Atletico Nacional duidelijk te voelen. Spelers worden genadeloos uitgefloten en bij elke corner of ingooi wordt gretig gebruik gemaakt van de overgebleven kassarolletjes. Enkele keren worden de spelers van Atletico Nacional zo erg bekogeld dat ze weigeren verder te spelen. De aanvoerder van Millonarios moet de supporters uiteindelijk tot bedaren brengen. De scheidsrechter zelf lijkt geen moment aan staken te denken. Op de zijde van de Barra Bravas wordt ondertussen continu gezwaaid met vlaggen in blauw-wit (kleuren van de club) en rood-geel (kleuren van de stad).
Vlak voor rust gaat het mis bij een corner van Atletico Nacional. Na een opstootje moet de scheidsrechter enkele waarschuwingen uitdelen. De corner leidt vervolgens tot een nieuwe corner, waardoor alle kemphanen opnieuw tegenover elkaar komen te staan. Een speler van Millonarios gaat vervolgens naar de grond, wat de dader op een gele kaart komt te staan. Tot ingrijpen van de VAR dan. Die roept de scheidsrechter naar het scherm, wat door de overduidelijke overtreding maar tot één conclusie kan leiden. Gejuich op de tribune. Op slag van rust moet Atletico Nacional met 10 man verder. Het lijkt hierdoor allemaal redelijk kansloos voor de bezoekers.
Los Pinzas
In de rust gaat het om onverklaarbare redenen, alhoewel het wel een voetbalstadion blijft en daardoor drank of drugs wel eens rol kunnen spelen, nog even onderling mis en er breken enkele vechtpartijtjes uit. In Colombia hebben ze wel een leuke manier om daar mee om te gaan. In plaats van het te proberen te negeren zoomt de camera juist in op de druktemakers om vervolgens de vechtpartij op het grote scherm integraal uit te zenden. Hierdoor kan het hele stadion meegenieten van de opstootjes op de tribune!
De tweede helft begint overigens, zoals te verwachten valt, met enkele nieuwe sfeeracties. Over de gehele lange zijde waar ik sta wordt een gigantisch spandoek uitgerold. Wat daar precies op staat moet ik jullie – gezien mijn positie onder het geheel – schuldig blijven maar het heeft zo te zien iets te maken met het kampioenschap van Millonarios. Als het doek weer naar boven is gehaald zie ik dat ook de Barra Bravas weer bezig zijn geweest. Zij hebben een gigantisch spandoek voor Los Pinzas, een van de fanatieke groepen binnen de Barra Bravas. Geflankeerd door logo’s van de club en de stad, en de tekst: “amor para defender”. Liefde om te verdedigen. Hierna volgen nog enkele losse doeken voor de eeuwige kampioen Millonarios en de stad Bogota. Zeker voor Zuid-Amerikaanse begrippen zijn er zo aardig wat spandoeken geverfd door de Barra Bravas.
Hartaanval
Op het veld wordt vervolgens het krachtsverschil door de man meer situatie pijnlijk duidelijk. Het is alleen maar Millonarios wat de klok slaat. Toch wil de wedstrijd op de een of andere manier maar niet in het slot vallen. Eerst wordt er een gigantische 100% kans gemist. Vervolgens wordt de bevrijdende 2-0 afgekeurd door de grensrechter. Hierna is het een 2 tegen 1 situatie die om onverklaarbare redenen wordt gemist. Even later staan de supporters wederom voor niks te juichen, want de grensrechter staat klaar om een schitterende lob af te keuren. Het is om compleet gek van te worden en de wanhoop voor een tweede treffer slaat zelfs een beetje om in angst voor een tegentreffer.
Vlak voor het einde komt Atletico Nacional er met een soort alles-of-niets nog een paar keer gevaarlijk uit. Het stelt uiteindelijk allemaal niet veel voor, maar in een wedstrijd zo groot als deze is een slap afstandsschot van dertig meter al genoeg voor een hartaanval. Omdat de spelers er vandaag niet in gaan slagen de wedstrijd definitief te beslissen, is het de scheidsrechter die uiteindelijk de verlossing brengt met zijn laatste fluitsignaal. Millonarios verslaat Atletico Nacional en voelt zich weer de grootste club van Colombia. Het Puto Nacional schalt weer van de tribunes af. De titel is al binnen dit jaar en de grote rivaal is met lege handen terug naar Medellin gestuurd. Het zijn mooie tijden om supporter van Millonarios te zijn!
