De Leeuwenkooi van Arema Malang

We gaan op bezoek bij de Crazy Lions, ons eerste bezoek aan Arema Malang. Dat betekent ook meteen een bezoek aan het karakteristieke Kanjuruhan stadion, de thuishaven van Arema FC. Door de zanderige sintelbaan en kromgebogen hekken heeft het de uitstraling van een Gladiatoren-arena. Eén van de mooiste wedstrijden van het seizoen staat op het programma: de thuiswedstrijd tegen Persija Jakarta. Welkom in de leeuwenkooi van Arema Malang.

De vijand van mijn vijand is mijn vriend

Een bijzonder fenomeen binnen de Indonesische competitie is de vriendschap tussen supportersgroepen. Arema Malang en Persija Jakarta hebben een lange historie als het gaat om broederschap. Uiteraard kennen we dergelijke voetbalvriendschappen ook in de rest van de wereld, maar doorgaans zijn dit grensoverschrijdende broederschappen. In Indonesië is dat anders. Daar zijn juist krachtige vriendschappen ontstaan tussen clubs binnen de eigen competitie. Deze banden zijn met name terug te leiden naar de intense rivaliteit tussen supporters die in hun strijd met de vijand bondgenoten gevonden hebben. Je kent het wel. De vijand van mijn vijand is mijn beste vriend.

Zo delen de clubs uit Malang en Jakarta beiden een afkeer voor Persib Bandung en Persebaya Surabaya. De clashes tussen deze rivaliserende clubs hebben in het verleden vele levens geëist. Hierdoor zijn ongeneeslijke wonden ontstaan in het collectieve geheugen van de supporters. De keerzijde is echter dat er ook supporters nader tot elkaar zijn gekomen. Jaarlijks maken vele duizenden fans de twaalf uur durende trip naar deze uitwedstrijd. Over een Away Day gesproken.

Persija Supporters on tour

Voorzichtig met de auto

Vanuit Bali stappen we op het vliegtuig naar Surabaya om vanuit daar de reis in te zetten naar Malang. Bij aankomst op het vliegveld proberen we een auto te huren, echter blijkt dit nog niet zo eenvoudig te zijn. We bellen met zo’n twintig verschillende verhuurbedrijven maar overal krijgen we hetzelfde antwoord: “Alleen mogelijk met chauffeur en zeker als jullie van plan zijn om naar Malang te gaan!”

De reden dat ze ons niet op eigen houtje naar Malang laten gaan? De rivaliteit tussen Persebaya Surabaya en Arema Malang. De hostess op het Juanda Airport in Surabaya is bang dat er iets met de auto gebeurd als de supporters in Malang zien dat het kenteken uit Surabaya afkomstig is. Aangezien er niks anders op zit gaan we akkoord. Na 10 minuten komt de auto voorrijden. We maken kennis met onze chauffeur. Een ruwe vent die niet heel fris oogt. We stappen toch maar bij hem in en zetten de weg in naar Malang.

Deltras Sidoarjo

Tussen Surabaya en Malang ligt de stad Sidoarjo. Een stad die inmiddels vergroeid is met de buitenwijken van Surabaya door de snelle stadsuitbreiding van de afgelopen jaren. Sidoarjo wordt vertegenwoordigd door Deltras Sidoarjo. Een club van naam uit het verleden. Maar de afgelopen jaren is de club afgegleden naar het derde niveau van Indonesië.

De club zag ooit het daglicht als Gelora Dewata en was actief als club op Bali. In 2001 werd de licentie opgekocht door een rijke zakenman en werd de club verhuisd naar Sidoarjo. Hier zijn ze tot de dag van vandaag actief. Onder het mom van nu we er toch zijn, besluiten we om een korte tussenstop in te plannen bij het Gelora Delta stadion. Via Instagram komen we in contact met een enthousiaste supporter die de ‘fanshop’ van de club beheert. Hij deelt de locatiegegevens en we spreken af om langs te komen.

Bij aankomst worden we hartelijk verwelkomd door Angga. Een jonge man die is opgegroeid onder de rook van het Gelora Delta stadion. De fanshop is nauwelijks een fanshop te noemen. Een kleine keet aan de zijkant van een snelweg richting het stadion. Hij vertelt ons dat de officiële stores dichtgegaan zijn toen de club afgleed naar de lagere regionen van het Indonesische voetbal. “Veel van de originele supporters zijn inmiddels fan geworden van nabijgelegen clubs als Persebaya en Gresik United, maar ik voel mij nog steeds verbonden met Deltras F.C. Op deze manier probeer ik mijn steentje bij te dragen aan het voortbestaan van de club.”

De onofficiële fanshop van Deltras FC

Sylvano Comvalius en de passievolle Italiaan

De dag voor de wedstrijd komen we in contact met Sylvano Comvalius. De Nederlandse spits die in 2018 een recordaantal goals (38) scoorde voor Bali United. Op dat moment staat hij onder contract bij Arema Malang. Hij stelt voor om een hapje te eten bij een Italiaans restaurant in de stad, Signora Pasta. Bij aankomst staat Pino, de goedlachse Italiaanse eigenaar ons al op te wachten. Met een heerlijk Italiaans-Engels accent verwelkomt hij ons in zijn restaurant.

De muren zijn versierd met ingelijste spelers en iconische momenten van Italiaanse topclub; Juventus. ‘Mi amore’ zoals Pino de club liefkozend noemt. Een passievolle Italiaan die je constant aan het lachen maakt door zijn olijke voorkomen. Hij oreert in geur en kleur over de keren dat hij plaatsnam in het Delle Alphi en zijn droom om een Juventus fanclub in Indonesië op te richten.

Bizarre taferelen

We nemen plaats aan tafel met Sylvano en Takafumi Akahoshi. Zijn Japanse teamgenoot van Arema Malang. Al snel worden er verhalen uitgewisseld over de bizarre taferelen in de Indonesische stadions. Tijdens het diner passeert ook de haat en nijd tussen Arema en Persebaya de revue. Zo vertelt Comvalius: “Een tijd geleden werd er bij Arema een nieuwe speler gepresenteerd. Die jongen droeg nietsvermoedend een Lacoste polo bij zijn presentatie. Niks bijzonders zou je denken toch? Ware het niet dat de krokodil het logo van Persebaya is.. Die jongen heeft daarna nooit meer een kans gekregen van de supporters.” Onbegrijpelijk dat een van de club officials die jongen daar ook niet op gewezen heeft voorafgaand aan de presentatie.

Verder delen de twee spelers dat het lang niet allemaal rozengeur en maneschijn is om hier te spelen. “Zo’n reeks als paradijsvoetballers? Ja natuurlijk is het leven op Bali als speler heerlijk. Maar vergeet niet dat je om de 2-3 dagen in een vliegtuig zit voor uitwedstrijden. Daarnaast gaat het vertoonde leventje met name over de buitenlandse spelers in de competitie. De jonge, lokale talenten krijgen weinig betaald en wonen niet in zo’n luxe villa van de club, geloof mij. Zij delen een woning met 4/5 jongens waar de kakkerlakken tussen de bedden lopen. Dus weet dat het lang niet altijd zo mooi is als door VI naar buiten wordt gebracht.” Ondertussen komt Pino met het nagerecht. Zelfgemaakte limoncello. De perfecte afsluiter van deze gezellige avond.

Comvalius & Takafumi tijdens het diner

Bij de les blijven

Dat de supporters goed bevriend zijn is duidelijk te merken rondom het stadion. De bezoekkers hebben maar liefst 7000 kaarten ter beschikking gekregen en deze zijn volledig uitverkocht! Bij het Kanjuruhan stadion lopen de rode en blauwe shirts kriskras door elkaar. Er worden groepsfoto’s gemaakt en Awaydays stickers uitgewisseld. We passeren de bussen van de uitsupporters. De twaalf uur durende reis van Jakarta naar Malang is een aantal supporters te veel geworden. Tussen de bussen liggen meerdere supporters knock-out op de grond. Andere zitten dicht tegen dat punt aan.

Medesupporters proberen hun kameraden wakker te houden. We zien hoe een supporter een ‘subtiel tikje’; lees flinke bitch slap krijgt. De jongen schrikt wakker en brabbelt wat onverstaanbare taal uit. Het enige wat verstaanbaar is, is de naam ‘Persebaya’ en ‘jancok’. Oftewel Fuck Persebaya. Waarna hij weer in slaap dommelt. Dit alles gebeurt onder gejuich en luid gelach van zijn medesupporters.

Wie neemt de eerste slok?

Als we tussen de bussen lopen valt ons op dat er overal gedronken wordt. Ondanks het feit dat Indonesië het grootste moslimland ter wereld is, zijn ze hier niet vies van een beetje drank op wedstrijddagen. Verschillende groepen supporters bieden ons shotjes aan uit plastic flesjes met obscuur uitziende substanties. Bedenkelijk neemt één van ons een shot aan. Een beetje alcohol hoort erbij zegt hij en slaat de drank achterover. ‘Dat valt nog best mee! Een beetje spiritus achtig, dat wel haha.”

We sluiten ons aan bij een groep supporters om te vragen wat deze wedstrijd zo bijzonder maakt. Ze leggen de onderlinge haat en liefdesverhoudingen tussen de verschillende clubs uit. “Persija fans zijn onze vrienden. Zij staan zij aan zij met ons in de strijd met de bonek uit Surabaya.” We vermelden voor het gemak maar niet dat we een week eerder bij de aartsrivaal op de tribune zaten. Na het uitwisselen van voetbalverhalen en nog meer shots besluiten we om door te lopen.Voor ons neemt een wat oudere man nog een flinke teug van een flesje met lichtbruine inhoud. Als hij ons hoort aankomen, draait hij zich om. Met slechts drie tanden en bloeddoorlopen ogen kijkt hij ons glazig aan. Slokje jongens? We besluiten om deze ronde aan ons voorbij te laten gaan en zetten de weg in naar het stadion.

De drummers van Arema Malang

De Leeuwenkooi van Arema Malang

In de stroom van supporters laten we ons naar het stadion begeleiden. We zoeken een plekje achter de goal tussen de thuissupporters. Het stadion stroomt langzaam vol. Officieel heeft het stadion een capaciteit van 42.000 man. Maargoed, officiële cijfers zeggen weinig in het land van de betonnen tribunes. Dat het stadion goed vol zit is een ding wat zeker is.

De tribunes zijn afgeladen vol. In de omloop staat het rijen dik tot aan de hekken. Over de krommende hekken van het Kanjurahan worden knuffelleeuwen geplaatst. Een eerbetoon aan ‘Singo Edan’ de ‘Crazy Lion’. Het symbool van de club. Naarmate het drukker wordt klimmen meer en meer supporters in de hekken om ruimte te maken voor de mensen achter hen. Zo ontstaat er voor het eerste fluitsignaal al een heerlijk sfeertje van samengepakt voetbalgeluk.

Eerbetoon aan Singo Edan oftewel de Crazy Lion

Zoals zo vaak in Indonesische stadions, ligt er een sintelbaan om het veld. Doorgaans een doorn in het oog van de gemiddelde voetbalsupporter. Maar de zanderige baan in combinatie met de stalen omheining, geeft dit stadion juist iets extra’s. Het gevoel van een gladiatorenkooi.De overkant van het stadion is overwegend oranje gekleurd. Er wordt hartstochtelijk gezongen vanuit het uitvak en meermaals overstemmen de meegereisde supporters van Persija het thuispubliek. Dan is het tijd voor de aftrap. De strijders betreden het veld en een orkaan van geluid stijgt op uit de duizenden kelen.

Mario & Luigi

Zo vriendelijk als de supporters naar elkaar zijn. Zo venijnig wordt er op het veld gestreden. Het vertoonde spel is matig, maar de intensiteit van de duels maakt veel goed. Het gaat hard tegen hard en de tackles vliegen je om de oren. Vlak voor het einde van de eerste helft wordt er een banner uitgerold in de hoek rechts van ons. Twee bekende Italiaanse loodgieters worden onthuld. Een kleurrijke representatie van Mario & Luigi in de clubkleuren van Arema en Persija. We vragen ons af of de Pino hier iets mee te maken zou hebben?

Sylvano Comvalius maakte in de 67e minuut zijn opwachting. De supporters om ons heen tikken ons aan als hij klaar staat om in te vallen. “Jullie vriend uit Nederland gaat er inkomen, letten jullie wel op?”. Waarna ze overgaan tot het scanderen van zijn naam. Helaas lukt het Comvalius niet om tot scoren te komen.De imposante spits krijgt nauwelijks bruikbare ballen van zijn teamgenoten en is met name luchtduels aan het uitvechten met de verdediging van Persija. In de 76e minuut opent Persija de score. 0-1. De leeuwen worden tijdelijk tot stilte gebracht. Maar dat duurt niet lang.

Door een late gelijkmaker (’87) eindigt de wedstrijd uiteindelijk in 1-1. Een resultaat waar beide teams gezien het spel genoegen mee kunnen nemen. Een gelijkspel komt de supporters ook niet verkeerd uit. Zo blijft de broederschap in evenwicht en worden de punten eerlijk gedeeld. Wederom een heerlijke voetbalmiddag op de Indonesische voetbaltribunes.

Noem een betere spot in het stadion dan in de hekken

Op reis met Away Days

Recentelijk zijn wij, vanuit Away Days Voetbalreizen, de samenwerking aan gegaan met Awaydays.Asia. Dit alles met een gezamenlijk doel. Het Indonesische voetbal toegankelijk maken voor liefhebbers uit Nederland en België. Het voetbal in de Gordel van Smaragd is relatief onbekend hier in Europa en daar willen we verandering in brengen. Niet alleen door mooie verhalen zoals deze, maar ook de mogelijkheid creëren om het zelf te ervaren. Wat dat doe je, je bent onderdeel van de Indonesische voetbalcultuur.

En daarmee hebben we een absoluut unicum te pakken. We zijn de allereerste die een dergelijke reis mogelijk maken. Als de ontwikkelingen een positief verloop gaan krijgen hopen we in 2021 de eerste voetbalreis naar Zuidoost-Azië te laten plaats vinden en wel in het najaar. Een reis die je naar Java en Bali brengt met minimaal 4 voetbalwedstrijden die worden bezocht. Mocht je nog geen vakantieplannen hebben, bij dezen! Alle informatie lees je hier: https://away-days.nl/voetbalreizen/voetbalreis-indonesie-java-bali-away-days-voetbalreizen/

Over de schrijver

Ruben Nijholt is liefhebber van voetbalcultuur met een zwak voor Indonesië. Namens Awaydays Asia regelmatig te vinden op de Indonesische voetbaltribunes. Woonde zelf lange tijd op Bali.