Voetbal in Zwitserland

Supporters zorgen voor een vurige terugkeer naar het stadion bij FC

FC Luzern is het sportieve epicentrum van de bij toeristen razend populaire stad Luzern. Door de jaren heen is de club uitgegroeid tot een vaste naam in de top 5 van het Zwitserse voetbal. Vanwege de versoepelde coronamaatregelen en de daaruit voortvloeiende 100% capaciteit in voetbalstadions togen we maar eens naar het Alpenland om een kijkje te nemen bij de Zwitserse supporterscultuur. Wij waren aanwezig bij de eerste wedstrijd van die Leuchten met publiek in meer dan 500 dagen. En dat tegen niemand minder dan regerend kampioen Young Boys uit Bern. Een dag vol emotie, passie en geluk.

Toeristenstad Luzern

De stad Luzern is een waar paradijs voor toeristen. Niet verwonderlijk, gezien de ligging in het midden van Zwitserland en de schoonheid van de stad. Luzern ademt geschiedenis en ondanks de vele toeristen die naar de stad trekken, voelt deze niet té toeristisch aan. Naast de vele historische gebouwen, vaak versierd met ouderwetse fresco’s die het centrum rijk is, is het de ligging aan het meer van Luzern en het daar bijbehorende uitzicht op de Pilatus en Rigi bergketens die de vakantiegangers naar de stad lokken. De bekendste trekpleister is echter nog altijd de Kapellbrücke, een houten loopbrug uit de veertiende eeuw. In al haar facetten is de stad eigenlijk het toonbeeld van de Zwitserse schoonheid. Een middagje door Luzern rondstruinen is dan ook allesbehalve een straf.

Waar veel toeristensteden hun populariteit vaak moeten bekopen met het gebrek aan een echte voetbalcultuur, is dat voor Luzern niet het geval. FC Luzern leeft gigantisch bij de inwoners van de stad en omliggende gebieden en behoort qua toeschouwersaantallen standaard tot de top 5 van Zwitserland. Het helpt hierbij ook dat de voormalig jojo-club met de meeste promoties en degradaties van het land achter haar naam tegenwoordig een vaste naam is in de top 5 van de Swiss Super League en vaker wél dan niet Europees voetbal speelt. Vorig jaar werd na bijna 30 jaar droogte en 4 verloren finales, met de Zwitserse beker eindelijk weer een prijs gewonnen. In de stad zijn dus ook veel verwijzingen te vinden naar de Cupsiegers van Luzern. Hoe dichterbij de wedstrijd komt, hoe meer het straatbeeld gevuld wordt met de blauw-witte kleuren van Die Leuchten. Wat vooral opvalt, is dat veel supporters hetzelfde shirt dragen. Een retroshirt, uitgebracht ter ere van het sportieve hoogtepunt van de club: het eerste en voorlopig enige kampioenschap, behaald in 1989. De supporters dragen hem met trots. Een trots voor de club die door de hele stad merkbaar én zichtbaar is.

Typisch Zwitserse backdrop

Een stuk ten zuiden van het centrum bevindt zich de thuisbasis van de club. De Swissporarena is gebouwd op dezelfde locatie als het voorgaande stadion. Dit Stadion Allmend werd door de Zwitserse bond afgekeurd en met pijn in het hart verlaten voor een nieuwer, moderner bastion. Behalve FC Luzern speelt ook het Zwitserse elftal met regelmaat in de Swissporarena. Vooral de buitenkant van dit stadion kan de voetballiefhebber niet bekoren. Dankzij een gigantische rij met planken heeft het stadion wat weg van een klassieke houten kolomvormige verwarming. Van binnen houdt het ook niet over, alhoewel de safe standing in het uitvak wél een prima toevoeging is. Net als de lichtmast van het oude stadion. Een groot contrast met de moderne lampen die het stadion nu verlichten. Het grootste pluspunt aan het stadion bevindt zich echter kilometers buiten het stadion. De berg Pilatus is namelijk goed te zien boven het stadiondak uit en zorgt voor een gave, typisch Zwitserse backdrop.

De restricties in Zwitserland zijn inmiddels dusdanig versoepeld dat volledige capaciteit wordt toegestaan. Uiteraard wel met vaccinatiebewijs of negatieve test. Dit is helaas voor veel ultras een reden om de wedstrijden voorlopig te boycotten omdat zij het niet eens zijn met deze vorm van identificatieplicht. De ultras van Young Boys zien we vandaag dus ook niet in het uitvak terug. De USL van FC Luzern heeft, gelukkig voor ons, een andere beslissing genomen en is wel op volle kracht aanwezig. Uiteindelijk zijn er meer dan 13.000 supporters aanwezig bij de eerste wedstrijd van FC Luzern met publiek sinds meer dan 500 dagen. Vaders en zonen, moeders en dochters. Overal zitten supporters te stralen en kijken kinderen vol verwondering naar het veld en de tribunes. Na zo lang geen écht voetbal meer gezien te hebben, geeft het aangezicht van volle tribunes zonder overdrijven kippenvel. Bijna anderhalf jaar wachten is eindelijk over. Het voelt nog wat onwerkelijk aan.

Chaos op de tribune

Dat gevoel wordt alleen maar vergroot wanneer de spelers het veld betreden en de droom die we van tevoren hadden, uitkomt. Er staat een sfeeractie op het programma. Mét pyro! De hele korte zijde is gevuld met kleine spandoeken, bandieri’s en andere vormen van liefdesuitingen voor FC Luzern. In het midden gaat het grootste doek omhoog in de vorm van een retroshirt zoals we vandaag al velen malen voorbij hebben zien komen. Vervolgens rollen de blauw en witte slierten papier van de tribune af. Als hierna meerdere personen verschijnen met blauwwitte bivakmutsen op weten we zeker hoe laat het is. Tijd voor vuurwerk! Het aangezicht van meerdere fakkels die ontbranden op een volle staantribune. We waren al bijna vergeten hoe dat ook alweer voelt. Al met al is het een heerlijk allegaartje vol chaos op de tribune, waar op elk stukje iets lijkt te gebeuren. Juist die chaos hebben we zo gemist in de gereguleerde coronasamenleving.

Al vroeg in de wedstrijd komt Young Boys, vorig jaar nog met straatlengte voorsprong kampioen geworden, op een 0-1 voorsprong. Het maakt het enthousiasme des te groter wanneer Luzern weet terug te komen in de wedstrijd. De 1-1 gelijkmaker leidt tot een fantastisch schouwspel vol passie en emotie. Terwijl de bierdouche over de tribune neerdaalt, vallen supporters elkaar in de armen. Massaal juichen dus! Ook na het doelpunt steken vervolgens meerdere supporters weer fakkels af. Een schitterende rode gloed verlicht de hele tribune.

Het is alsof de steun van de supporters ook haar weerga heeft op het veld, want de bezoekers uit Bern worden bij vlagen weggespeeld door Die Leuchten van Luzern. Het is dan ook niet minder dan terecht wanneer Ibrahima Ndiaye de tweede treffer van de thuisploeg binnen schiet: 2-1! De voorsprong brengt de supporters in extase. Het feest is nog groter dan bij het vorige doelpunten. De viering is weer hetzelfde: haal de fakkels maar tevoorschijn! Wederom mogen we genieten van een vuurwerkshow gecombineerd met vele zwaaivlaggen en vocale steun onder leiding van de twee capo’s.

Eindelijk weer normaal

Vlak voor rust breekt een heftige regenbui uit. Het uitzicht op de korte zijde vol springende en zingende ultras zorgt er echter voor dat het ons nauwelijks deert dat we zeiknat worden. Ook als de regen na rust wordt ingeruild voor flinke hagelstenen verandert dit niet. Tijdens de tweede helft wordt de sfeer ronduit uitzinnig wanneer zelfs de 3-1 valt. Het stadion ontploft en de supporters kunnen het bijna niet geloven. Een overwinning tegen de regerend kampioen uit Bern lijkt plotseling bijna een zekerheid. Het moedigt de ultras aan om vocaal nog een tandje bij te schakelen en de spelers naar de overwinning te schreeuwen.

In de harde wereld van het topvoetbal kan het echter snel gaan en lijken kampioensploegen zoals Young Boys op de een of andere manier altijd het gelijk aan hun zijde te hebben. Zo ook vandaag, als plots en zonder enige aanleiding binnen korte tijd de aansluitingstreffer en de gelijkmaker vallen. Vervolgens golft de wedstrijd op en neer, totdat de mannen uit Bern in de 93ste minuut aan het langste eind trekken. Terwijl de 3-4 als een hard gelag voelt voor de supporters van FC Luzern is het aan de andere kant tijd voor de Young Boys supporters om helemaal uit hun dak te gaan. Zelfs als kampioen is het ombuigen van een 3-1 achterstand tot een 3-4 overwinning een zeldzaamheid en de vreugde is logischerwijs groot. Het is ook vreugde die bij ons overheerst nadat het laatste fluitsignaal heeft geklonken. Die heeft niks te maken met de eindstand van de wedstrijd, maar alles met de sfeer voorafgaand en tijdens die wedstrijd. Eindelijk volle tribunes, eindelijk sfeer, eindelijk pyro. Eindelijk weer normaal.

Lars Smit
Leven lang verliefd op NEC. Helemaal gek van supporterscultuur, vergane glorie en amateurvoetbal.

Reageren is niet mogelijk.

0 %