Luton Town FC: onderweg naar de Championship

De eerste van tien finales staat op zaterdag 23 maart op het programma. Luton Town FC tegen Doncaster Rovers. De nummers één en zes van League One. Hard op weg naar historie. En dat mag best opmerkelijk genoemd worden. De club werd een aantal jaren terug namelijk keihard gestraft door de FA en the Football League. Een verslag van een dag vol tegenstellingen en old-school Engels voetbal.  

“Fuck the FA.
And the Football League.
We are the famous Luton Town.”

Luton Town FC

Terwijl een kleine vijftig kilometer verderop in Londen honderdduizenden ‘remainers’ demonstreren om in de EU te blijven leeft in Luton een ander sentiment. Hier stemde in 2006 ruim 36 duizend inwoners om in de EU te blijven. Ruim elfduizend mensen meer stemden voor de Brexit. De tegenstellingen in het voorstadje van Londen zijn groot. Ze zien de duizenden toeristen die op het vliegveld landen en daarmee het contrast met de dagelijkse strijd die ze zelf moeten leveren.

Vanaf het vliegveld loop je 3 kilometer langs een vieze, drukke weg. Je klimt een hek over en je staat op een fantastische golfbaan. Een ‘clubhuis’ zo dik en decadent dat de Audi’s en Bentleys ernaast verbleken. Na 5 kilometer door de fantastische heuvels moet je weer een smeedijzeren hek over en sta je binnen 10 meter tegen de dicht op elkaar gepakte rijtjeshuizen.

The Red Lion

Rond de middag lopen we ‘the Red Lion’ binnen. Op de deur heet het LTFC logo ons welkom. Terwijl wij een goede burger bestellen kijken in het Oranje gehulde Luton supporters naar de schermen waar Walsall – Barnsley wordt uitgezonden. In de laatste minuut scoort Lutons grote concurrent de winnende. Het uitvak op tv ontploft. Met de aanwezige Hatters drinken we ons glas leeg en lopen naar het stadion.

Wandelingen naar het stadion zijn fantastisch. Je begint met z’n tweeën door het centrum te lopen in de richting van het stadion. In de verte zie je een sjaaltje van de club waarnaar je op weg bent. Soms kijk je vertwijfeld om je heen. Loop je wel goed? Naarmate je de stad achter je laat en de woonwijken binnen loopt sluiten meer en meer mensen zich aan. Voordeuren gaan open en oranje en blauw voegt zich in de groeiende menigte. Binnen een kilometer loop je niet meer met een enkeling maar ben je opgegaan in een uitgestrekt lint van mensen.

Slalommend tussen de arbeidershuisjes doemt ineens het stadion voor je op. We halen onze tickets op en scoren een sjaaltje in een tot clubshop omgebouwde zeecontainer.

Kenilworth Road

Luton Town speelt haar wedstrijden vanaf 1905 in Kenilworth Road. Kenilworth Road is een stadion zoals je ze kent uit de Engelse voetbalcultuur. We lopen de Kenilworth Stand op. Aan de rechterkant kijken we door tralies de achtertuinen in van de omliggende woningen. Gevulde waslijnen, steigers, pallets en kapotte fietsen kijken treurig onze kant op. We slaan de hoek om en het samenspel van tribunes ontvouwt zich.

De Kenilworth Stand begint ongeveer een meter van het veld en bestaat uit duizenden klapstoeltjes die stuk voor stuk de knieën van de bovenbuurman in de rug voelen. Rechts bevinden zich de vipboxen die uit twee rijen stoelen bestaan. Achter deze tribune staan vier lichtmasten naast elkaar verbonden door een net om te voorkomen dat er bij de buren teveel ruiten sneuvelen. Links de hoofdtribune die middels een soort hangende tribune met de Kenilworth Stand is verbonden. Tegenover ons nog een zit tribune met uiterst rechts het uitvak. Ongeveer 750 uitfans hebben uiteindelijk de kleine 200 kilometer van Doncaster naar Luton Town FC afgelegd. 

Nieuw stadion

Mocht je dit stadion nog niet hebben bezocht, zet hem dan zo snel mogelijk op je Bucket list. In januari kreeg Luton Town namelijk toestemming om verder te gaan met de plannen voor een nieuw stadion, op een voorheen vervuild stuk grond, dichter hij het centrum van Luton. Het stadion moet over vier jaar klaar zijn en plaats bieden aan 23.000 fans. Dat zijn er ruim meer dan de 10.226 fans die een plek in Kenilworth Road hebben. Maar met de fanbase van Luton zou het moeten kunnen. In 2009 nam de club 40.000 fans mee naar Wembley voor de finale van de Football League Trophy tegen Scunthorpe United. Een wedstrijd die Luton met 3-2 wist te winnen.  

Sinds 1897 speelt Luton Town in de Football League. Volgens een van de supporters die we spraken is Luton enkele jaren uitgesloten geweest, toen de club uit de Football League werd gezet omdat de club uitsupporters weigerde in de League Cup. In 2005 speelde Luton Town nog in het Championship, waarna de club na drie degradaties uit de Football League verdween.

Fuck the FA

Dit is mede de schuld van de FA en van een malafide clubeigenaar. De eigenaar was een investeerder die de club wilde hebben vanwege de bouwgrond. Hij verkwanselde de club, waarna supporters de beste man uit kochten en hun club weer terugkregen. Ondertussen waren de problemen zo hoog opgelopen dat de supporters, inmiddels nieuwe eigenaren, meteen een heftige sanctie kregen. 10 punten mindering als straf van de FA en nog eens 20 punten van the Football League zorgden voor min 30 punten aan de start van het seizoen. Kansloze degradatie volgde. Uit de historische football league, de club moest als non league (amateur)club verder.

“30 points. Who gives a fuck.
We’re Luton Town and we’re going up.”

Ondanks de resultaten bleven gemiddeld 7.000 fans de thuiswedstrijden bezoeken. Vier seizoenen op rij het hoogste aantal van de Conference League. Pas in 2014 keerde Luton Town als kampioen van de Conference National terug naar League Two. Vorig seizoen, vier jaar na het kampioenschap, promoveerde de Hatters als nummer twee naar de League One waar ze nu de koppositie innemen. In 14 jaar vier degradaties en (waarschijnlijk) vier promoties. Het is niet goed voor je hart om supporter van Luton te zijn. 

“We are top the league”

Bij opkomst van de spelers zit het stadion heerlijk vol. Het applaus rolt van de tribunes. Geen sfeervak hier dat 90 minuten lang zingt om te zingen, maar wel de hele wedstrijd volle bak meeleven. Het “Come on you hatters” klinkt massaal en van alle drie de tribunes. Achter de goal naast het uitvak en in de hoek van de naastgelegen lange zijde staan de fanatiekere Luton Town FC supporters. Van dat verschil in beleving is na de 1-0 niets te merken. “We top the League” klinkt door het hele stadion. Zelfs de groep achter de goal staakt haar communicatie met het uitvak en zet “Stand up if you top the league” in. Luton staat bovenaan en dat willen ze weten ook. 

De tweede helft is het krachtsverschil groter. Luton krijgt de ene na de andere kans. Vooral nummer 9 Danny Hylton wordt toegezongen door het thuispubliek. “Suuuuper, Super Dan, Super Danny Hylton”. Naar mate het eindsignaal nadert en de goals vallen wordt de sfeer beter en beter. Als de 4-0 binnen valt scandeert het stadion “Easy, easy, easy”. De laatste minuten staat het hele stadion. “The Town are going up, The Town are going up, So now you’re gonna believe us, So now you’re gonna believe us, So now you’re gonna belieeeeve us, The Town are going up!”. 

Nog negen finales

Het eindsignaal klinkt en de spelers krijgen een ovationeel applaus. Het gat naar Sunderland, dat twee wedstrijden minder heeft gespeeld, is tien punten. Op Barnsley staan the Hatters nog steeds vijf punten voor. Nog negen wedstrijden scheiden Luton Town van the Championship. Negen wedstrijden knokken om The Town terug te brengen daar waar het hoort.