In en rondom het Ruhrgebied: van het Leimbachstadion tot Zeche

Zoals bekend mogen de stadions of sportparken nog niet volledig gevuld zijn vanwege de coronamaatregelen. Toch wordt hier en daar al gevoetbald met een vrijwel minimale bezetting, zoals in Duitsland. Reden genoeg om richting het Ruhrgebied te trekken om daar het weekend door te brengen. Het logement is gevestigd in het westen van Essen, zo’n 20 minuten lopen van het centrum. Rot-Weiss Essen zou een beetje voor de hand liggend zijn, dus bezoek ik het Leimbachstadion in Siegen en het Stadion am Schloss Strünkede in Herne. Twee oefenwedstrijden met prachtige staantribunes als decor. Met het bezoeken van de voormalige steenkoolfabriek Zeche Zollverein in Essen mag het weekend een aanrader genoemd worden voor voetballiefhebbers die ook de omgeving willen verkennen!

Net buiten het Ruhrgebied

Van tevoren wordt het oefenprogramma in Duitsland even uitgeplozen. Twee wedstrijden springen in het oog. Niet vanwege de clubnamen, maar vanwege de prachtige, grote stadions waarin gespeeld wordt. TuS Erndtebrück – TSV Steinbach Haiger wordt namelijk op de vrijdagavond in het Leimbachstadion van Sportfreunde Siegen gespeeld. Op zondagmiddag werkt Westfalia in eigen huis een oefenwedstrijd af tegen Remscheid FC.

Vanaf de provincie Zuid-Holland is het iets meer dan 2 uur rijden naar Essen. De spullen worden in de Airbnb gedropt en kort erna wordt koers gezet naar Siegen. De universiteitsstad gelegen in Noordrijn-Westfalen behoort eigenlijk net niet tot het Ruhrgebied, maar deze is wel goed aan te rijden. Normaal gesproken zou een enkele autorit vanaf Essen zo’n 5 kwartier van de dag innemen. Door de vele files kom ik 40 minuten later aan, maar alsnog op tijd voor de aftrap. De auto kan letterlijk 10 meter van het stadion geparkeerd worden. Dat een plekje zo is gevonden is logisch, aangezien het geen volle bak is vandaag.

Leimbachstadion, een plaatje

Als ik de weg oversteek, zie ik dat de hoofdpoort gesloten is. Ik neem de gok en loop naar de rechterzijde van het stadion, in de hoop een open poortje te vinden. En bingo! Nog geen 2 stappen op het terrein te hebben gezet, bewonder ik het Leimbachstadion, vernoemd naar de aangrenzende weg. Het veld dat relatief diep ligt ten opzichte van die aangrenzende weg, maakt het een mooi portret. De beboste heuvels op de achtergrond strelen het netvlies nog wat extra.

De spelers die de warming-up doen, kunnen nog even genieten van een avondzonnetje dat de strijd lijkt te verliezen van enkele belemmerende wolken. In totaal is er een mannetje of 40 aanwezig. Dat het niet druk is, is gek genoeg een voordeel nu. Door de leegte kunnen de fraaie staantribunes goed aanschouwd worden. Eén hoofdtribune en de rest staanplaatsen. In Duitsland is zoiets niet weg te denken, vooral in de lagere divisies.

Om plaats te nemen op de hoofdtribune moet ik eerst een stukje achterom lopen. De gesloten eetkraampjes geven het gevoel alsof er voorlopig geen voetbal wordt gespeeld op deze locatie. Gelukkig is al wat geschreeuw te horen vanaf het veld. Wat heb ik het voetbal gemist!

Een plekje zoeken is met het huidige bezoekersaantal geen hels karwei. Normaal gesproken biedt het stadion plaats voor ruim 18.000 toeschouwers. Daarmee is het één van de grootste stadions van de regio en ook geschikt voor risicowedstrijden in de Regionalliga West of DFB-Pokalwedstrijden. Daarnaast biedt het Leimbachstadion af en toe een onderkomen aan TuS Erndtebrück, een team uit de Oberliga Westfalen, het vijfde niveau van Duitsland. Ook nu is dat het geval als Steinbach Haiger op bezoek komt. Zij spelen een niveau hoger in de Regionalliga Südwest.

Dit verschil wordt op een pijnlijke manier duidelijk tijdens de wedstrijd. Onder leiding van een uitstekende scheidsrechter, veegt Steinbach de vloer (of eigenlijk het prachtige natuurgras) aan met Erndtebrück: 0-7. Beide backs van de thuisploeg hebben hun dag niet. Samen zijn ze verantwoordelijk voor het weggeven van drie strafschoppen. Het lijkt hen amper wat te interesseren. Iedereen is blij dat er weer gevoetbald mag worden. Ook twee jeugdelftallen die onder toeziend oog van enkele mensen op een bijveld oefenen.

Zeche Zollverein

Op de zaterdag bezoek ik in de bloedhitte Zeche Zollverein in Essen. De voormalige steenkolenfabriek verspreidt zich over een aardig stuk terrein. Sinds 1986 zijn de werkzaamheden met betrekking tot het winnen van steenkolen hier stopgezet. 15 jaar later behoort het industriecomplex tot de werelderfgoedlijst van UNESCO. Het hele gebied is 24 uur per dag open en je kunt het in een klein middagje zo verkennen. Ook leuk om te vermelden, is dat er een Biergarten aanwezig is, ideaal voor als je met een groep een (voetbal)tripje maakt in of rondom het Ruhrgebied. Een groene pretcilinder wegdrinken met een indrukwekkend en fotogeniek decor geeft je reis een andere dimensie!

Uitzicht Ruhrgebied

Het weekend kan compleet gemaakt worden door de Tetraeder in Bottrop te beklimmen. Vanaf deze uitkijktoren, gelegen op een slakkenberg, heb je bij helder weer uitzicht over het hele Ruhrgebied. De Veltins-Arena van Schalke 04 en de steden Essen en Oberhausen – die op voetbalgebied garant staan voor spektakel – zijn van kilometers afstand te spotten. Bovendien wordt duidelijk dat het Ruhrgebied ook haar charme heeft.

De fotoreportage van de zondagwedstrijd in het prachtige Stadion am Schloss Strünkede in Herne check je hier!