Ružomberok: voetballen bij een UNESCO werelderfgoed
Ga je de Benelux uit, dan is de kans al vele malen groter dat je een wedstrijd pakt in een stadion met een relatief bijzondere back-drop. In Slowakije barst het van zulke stadions. MFK Ružomberok ligt in een paradijsachtig gebied en als klap op de vuurpijl ligt er op een steenworp afstand een historisch, kleurrijk dorpje dat op de werelderfgoedlijst van UNESCO staat. Qua voetbalbeleving niet te vergelijken met landen uit West-Europa, maar uniek is deze zeker wel!
Klein maar succesvol
Slowakije is relatief gezien niet echt een toeristisch land. De toeristen die er zijn, zijn er vaak in de wintermaanden om te skiën of ze bezoeken de hoofdstad Bratislava. Zonde, want Slowakije heeft veel meer te bieden. Vooral als je van voetbal houdt en je je graag erin wilt verdiepen. Uitverkochte stadions hoef je echter niet te verwachten. Het land is dunbevolkt en de sporten waar de grootste successen in worden geboekt zijn ijshockey en tennis. Gelukkig hoeft passie bij een kleine hoeveelheid supporters niet per definitie te ontbreken.
Tijdens mijn vakantie afgelopen augustus in Slowakije ben ik in 1.5 week ongeveer in elke uithoek geweest, behalve in de regio Žilina. Na een kort vooronderzoekje kom ik erachter dat de regio naast Žilina ook de club Ružomberok kent. Laatstgenoemde kent de laatste jaren enkele mooie successen. In 2006 wordt de club landskampioen en ook de beker wordt binnengesleept. 2 jaar later mogen zij in de derde kwalificatieronde van de Europa League aantreden tegen Everton. Štadión pod Čebraťom, waar je bijna 5.000 man in kwijt kan, was nagenoeg uitverkocht. Geen schrikbarende capaciteit, maar voor een stadje met 30.000 inwoners is het stadion een aardig groot bouwwerk.
Ultra’s Concordia
Een bekende oud-voetballer die ooit werkzaam was als trainer bij ‘Ruža’ is Jozef Chovanec, die in het verleden twee keer landskampioen is geworden met PSV. Het is hem tijdens zijn dienstverband vast niet onopgemerkt gebleven dat Ružomberok een klein groepje fanatieke supporters heeft. Meer dan honderd zullen het er niet zijn. Dit groepje draagt de naam Ultra’s Concordia en zij bevinden zich in de hoek van het stadion tegenover het uitvak.
Zij zijn tevens ook bijna de enige supporters van MFK die hun ploeg achterna reizen tijdens de awaydays. In het seizoen 2017/2018 zijn zij bijvoorbeeld getuigen geweest van de bekerfinale in Trnava tussen Ružomberok en Slovan Bratislava. Over Trnava gesproken, tijdens mijn bezoek aan de club zijn zij toevallig de tegenstander.
Vlkolínec
Ik heb mij eerder laten vertellen dat in de regio Žilina een Middeleeuws dorpje ligt, genaamd Vlkolínec. Vlkolínec ligt op een steenworp afstand van Ružomberok en aangezien de wedstrijd om 18.00 begint, word ik in de gelegenheid gebracht om een kijkje te nemen in dat dorpje. De route er naartoe is al de moeite waard. Smalle, kronkelende wegen naar boven tussen terrasachtige landschappen zorgen voor een avontuurlijke reis. Zowat aan de top van één van de bergen is Vlkolínec al te spotten. Het is een verzameling van ongeveer 50 houten, rustieke huizen. Allemaal met een bijzondere kleur.
Voor een eurootje of twee mag je vrij door het dorp wandelen. Je krijgt een beetje een Archeon-gevoel. Een essentieel verschil is dat Vlkolínec in tegenstelling tot het Archeon geen openluchtmuseum is. De huizen zijn hier echt bewoond door mensen die ouderwetse tradities voortzetten. Eén van de huizen is wel omgetoverd tot een klein museumpje waarin je kunt zien hoe de huizen er jaren geleden uit hebben gezien. Tijdens mijn wandeling kijk ik mijn ogen uit, alles is beeldschoon! Ik snap heel goed waarom dit buurtschapje sinds 1993 onderdeel is van de werelderfgoedlijst van UNESCO. In combinatie met de bergketen, de Grote Fatra, op de achtergrond is het net een sprookje. Adembenemend mooi.
Na luttele minuten betrap ik enkele Trnava-supporters op een toeristisch bezoekje. Niet geheel gek, want de awayday is voor hen dik 200 kilometer ver. In Slowakije hebben ze gelukkig nog wel vrij vervoer, waardoor zij dus ook nog even Vlkolínec kunnen bewonderen. Goed om te vermelden, is het feit dat zo’n rit in Nederland 2 uur zou duren en in Slowakije misschien wel 3 uur. Bergen zijn obstakels en snelwegen zijn schaars.
Wedstrijd
1.5 uur voor de wedstrijd eet ik even snel een hapje in het centrum van Ružomberok. Voor een zaterdag vind ik het maar een dooie boel. De straten zijn redelijk leeg en de meeste winkels lijken al gesloten. Een politieauto rijdt langzaam langs de eettentjes om te kijken of alles in orde is. Geen enkele vorm van spanning. In het centrum zijn meer uitsupporters te zien dan locals. Dit zijn vooral pubers die met hun vader een patatje hebben gescoord die ze op kunnen peuzelen op weg naar het stadion. De club ligt namelijk op een kwartiertje lopen van het centrale pleintje. Ik besluit een half uurtje van tevoren ook maar de laan af te gaan. De zijstraten die ik passeer, liggen er welvarend bij. De huizen zijn goed onderhouden, niet per se vanzelfsprekend voor dit land.
Na een poosje zijn de lichtmasten al te zien, apart van vorm. Omdat de wedstrijd bijna begint, loop ik direct naar het kassahuisje. Veel uitsupporters zijn al binnen. Enkelen volgen nog na een korte controle van de plaatselijke politie. Veel rood-zwart is te zien in het uitvak en bij de ingang daarvan. Dat zijn namelijk de kleuren van Spartak Trnava. De thuissupporters zijn vooral in hun dagelijkse kleding gekomen. Wat mij opvalt is dat aan de kant van Ružomberok vooral adolescenten met hun vader of opa de wedstrijd bezoeken. Vooral de opa’s zorgen ervoor dat de rij bij de kassa’s maar niet wil krimpen.
Prima zicht
Nadat zij eindelijk zijn voorzien van een kaartje, is het mijn beurt. Zelfs in gebrekkig Engels kom ik binnen 20 seconden aan een kaartje. Armzalig hoef je je niet te voelen na een bezoekje, want voor vier euro ben ik binnen. Het kassavrouwtje verwees me nog naar het juiste vak. Na een paar treden te hebben beklommen, kom ik in het juiste vak terecht. Links, een aantal meters van me af, zijn de Ultra’s Concordia. Eén van hen test kort hun trommel. Achteraf gezien boeit het vrij weinig waar je zit, want je kan in principe overal op de zijde zitten. Het prachtige aan dit stadion is dat het uit twee tribunes bestaat die pal tegenover elkaar staan. Links tegenover me is het uitvak onderhand al goed gevuld. Op de rest van de tribune zijn veel lege stoeltjes te zien. De lucht kleurt paars en het decor wordt met de minuut fraaier.
Parodie
De wedstrijd is al enkele minuten onderweg en ik begin steeds meer te begrijpen waarom tennis in Slowakije een populaire sport is. De spelers op het veld vergeten namelijk even dat ze op voetbal zitten en lijken bang te zijn om de bal met hun benen aan te raken. Het spel is werkelijk waar niet om aan te gluren, een parodie op voetbal. En dat terwijl beide clubs deze zomer nog actief waren in de voorronde van de Europa League. Beiden zijn uitgeschakeld door Bulgaarse teams, niet verrassend in ieder geval. De scheidsrechter lijkt het kort voor de rust ook zat te zijn en geeft de uitploeg iets te makkelijk een pingel. Deze wordt benut en de 0-1 stand blijkt tevens de eindstand.
Gelukkig zijn er wel genoeg momenten geweest waar ik wel van kon genieten. Zo maakten de Ultra’s Concordia geregeld lawaai met een klein groepje, alhoewel ze niet op konden tegen de uitsupporters van Spartak. Zij waren namelijk bijna 90 minuten lang te horen.
Na het laatste fluitsignaal zit de sfeer er helemaal goed in bij hen. Ze lopen zingend over straat richting hun auto’s. Klaar voor een lange maar gezellige terugreis.
