Het seizoen van: Boy Waterman bij APOEL Nicosia
Boy Waterman begint zijn carrière in de jeugd van Ajax. Na omzwervingen bij SC Heerenveen, AZ Alkmaar, ADO Den Haag, De Graafschap, Alemania Aachen, PSV en Karabükspor in Turkije maakte hij in 2015 een transfer naar de meeste succesvolle club op het eiland Cyprus, APOEL Niccosia. Wij spreken met hem over onder andere vuurwerk en de supporterscultuur.
Foto via ProShots
Hoi Boy, hoe is het leven in Cyprus?
”Op zich gaat het wel goed. Ook hier heeft het Corona virus zijn invloed op het dagelijks leven. Gelukkig zijn mijn gezin en ik gezond. Maar we zitten al een hele tijd binnen. Vanaf gisteren mogen we drie keer per dag naar buiten, je moet via SMS toestemming vragen waar je naar toe gaat.”
Wat heb je vandaag dan eigenlijk gedaan?
”Vandaag heb ik met de hele selectie online getraind. Het relaxe is dat mijn kleine gewoon drie keer per dag online les heeft, dus die doet gewoon zijn ding. Maar vanaf half drie is het de rest van de dag een beetje uitzingen. Ook heb ik een soort van nieuwe hobby gekregen, het maken van gezonde smoothies. Je moet wat haha.”
Hoe ging het seizoen tot de Coronacrisis uitbrak?
”Persoonlijk gezien, was het een groot dieptepunt. Van alle wedstrijden dit seizoen, keepte ik er maar twee. Heel de week leef je eigenlijk naar een wedstrijd toe, maar dat had ik dit seizoen niet. Dat was mentaal wel heavy, daar wen je ook nooit aan.”
Je voetbalt al 5 jaar in Cyprus, hoe heb jij de supportersbeleving ervaren in het land?
Het is hier wel heftiger dan dan ik gewend was in Nederland. Voetbal is echt de nummer één sport van het land. Je wordt hier echt met open armen ontvangen door de supporters. Als het slecht gaat dan wordt je met de grond gelijk gemaakt. Daar zit wel een hele dunne lijn tussen.
Als het stadion vol zit kan je het niet vergelijken met de Nederlandse voetbalbeleving. Helaas zit het stadion al twee seizoenen niet vol en dat komt omdat de supporters een ID kaart nodig hebben om binnen te komen, wat echt erg jammer is. Mijn eerste drie jaar waren zeker de grote wedstrijden fantastisch!
Foto via ProShots
In 2016 heb ik de wedstrijd Omonia Nicosia tegen APOEL Nicossia bezocht. Als ik het goed herinner kreeg je toen zelfs een fakkel naar je hoofd toe gegooid. Je bleef toen heel relaxed en flikkerde de fakkel de gracht in, maar hoe heb je zulke wedstrijden ervaren?
”Haha, dan heb je de beste wedstrijd mee gemaakt! Dat zijn de wedstrijden waarvoor je profvoetballer bent geworden. Ik laat me daar niet gek door maken, dat hoort hier gewoon bij de voetbalcultuur. Dus ik maak er niet een ding van, ik vind het eigenlijk wel leuk.”
Vele voetballers zeggen dat ze niet merken wat er op de tribunes gebeurt, maar is de support van de ultras toch een motivatie voor jou op het veld?
”Ik weet niet hoe spelers daarbij kunnen komen. Je maakt als speler natuurlijk niet alles mee wat er gebeurt in het stadion, maar de sfeer in het stadion krijg je wel degelijk mee. Of dit nou de vijandige sfeer is als je een uitwedstrijd speelt, of de positieve vibes van je eigen supporters. Dat motiveert mij zeker! Zeker nu de harde kern niet meer naar de wedstrijden komen merk je dat echt, het verschil is mega groot. Daarvoor was het echt chaos.”
Is er één sfeeractie die je bij is gebleven van de ultras van APOEL Nicosia?
Niet specifiek een wedstrijd. Het klinkt misschien gek, maar je bent gefocust op een wedstrijd. Je krijgt de sfeeracties wel mee, maar ook weer niet. Snap je? Je wordt als speler echt opgeladen door zulk soort acties. De sfeeracties tijdens de derby’s tegen Omonia Nicosia en de Champions League wedstrijden zijn altijd top.
Je gaf net aan dat de supporters behoorlijk fanatiek zijn, merk je dat ook als je bijvoorbeeld een slechte reeks heb neergezet als team zijnde?
Als wij een slechte reeks (van een paar wedstrijden, red.) neerzetten, is het hier normaal dat de supporters verhaal komen halen. Dan komt de harde kern naar het trainingsveld of in de kleedkamer. Dat heb ik in Nederland nog nooit meegemaakt en hier al meerdere keren, elk seizoen wel een keer.
Ik zeg niet dat het hoort, maar hier gaat het wel zo en ik maak dan ook geen probleem van.
Je speelt nu ongeveer twintig jaar profvoetbal, waarin je de Nederlandse Supercup heb gewonnen, vier keer kampioen met APOEL en natuurlijk het EK onder 23. Maar welke wedstrijd ga je nooit meer vergeten? Je hebt natuurlijk veel mooie Europese potjes gespeeld.
Ja, die ben ik eigenlijk wel allemaal redelijk vergeten haha. De mooiste wedstrijd was de halve finale van het EK onder 23 tegen Engeland. Twee weken terug heb ik hem nog terug gezien op TV, die wedstrijd ga ik nooit meer vergeten!
Mijn eerste keer in de Champions League ga ik ook nooit meer vergeten. Ik maakte toen mijn Champions League debuut uit bij Real Madrid. Dat was iets fantastisch.
Wat is het bizarste wat je hebt meegemaakt in je voetbalcarrière.
Ik kan niet helemaal bij met mijn hoofd maar ik heb dit seizoen vier of vijf trainers gehad. Elke zes weken hebben een nieuwe trainer gehad. Dus dat is wel een van de rare dingen die ik heb meegemaakt.
Met de nieuwe trainer kan ik het op zich goed vinden, maar hij begon aan de job toen de Corona crisis begon. Belangrijkste voor mij is dat een trainer een goed karakter heeft, een goed persoon is. Als een trainer dat heeft, dan ga ik als speler al verder voor je, dan voor een goede trainer met een slecht karakter.
Je contract loopt eind van deze maand af bij APOEL, heb je al enig idee hoe jouw toekomst eruit ziet? Kunnen wij jou volgend seizoen weer terug zien in de Eredivisie.
Zeker nu in deze roerige tijden met het Corona virus is de kans aanwezig dat ik in Cyprus actie blijf. Ik heb jammer genoeg niet veel gespeeld, dus ik denk dat veel clubs mij vergeten zijn, maar ik wil zeker wel nog een paar jaar door.
Ik durf niet te zeggen of ik ooit terug ga naar Nederland. Ik heb namelijk ooit is een plan gemaakt voor de verloop van mijn carrière en die ging toen helemaal mis, dus ik maak nooit meer plannen. Ik zie wel wat op me pad komt.
Foto via ProShots
