Drank, Craven Cottage en AGOVV Apeldoorn

Is het mogelijk sport te bedrijven zonder alcohol te gebruiken? Dat was geen kwestie die mij bezig hield toen ik in 2009 met de trein naar Hoek van Holland reisde. In dat treinstel zaten 30.000 (zo leek het) passagiers. Wat moesten die in Hoek van Holland. Later bleek dat deze reizigers welgemoed, soms aangeschoten, uitbundig met kratten bier op weg waren naar het strandfestival Sunset Grooves. Later met de nachtboot wegvarend richting Harwich zag ik het schijnsel van de lichtshow op het strand. De stemming zat er daar blijkbaar goed in. Niets bleek later minder waar. Het was tijdens dit festival dat er vele vechtpartijen uitbraken en de politie zelfs het vuur opende op festivalgangers. Daarvan was ik mij niet bewust. Ik stond ergens op de voorplecht en trok een individueel biertje open. Het was een heerlijke dag in augustus en ik voer naar Londen. Op weg naar een wedstrijd van Fulham FC. Ik wist weinig van Fulham. Behalve dat ze Premier League speelde in het westen van Londen in de buurt van de Thames. Dat het stadion Craven Cottage heette, in 1905 gebouwd was en uit rode bakstenen was opgetrokken. En dat de architect de befaamde Archibald Leitch was geweest. Meer hoef je eigenlijk niet te weten, toch?

Thames

Na een aangename ochtend in een slaperig en ontwakend Londen, spoedde ik mij naar Putney Bridge. Het nabij het stadion van Fulham gelegen metrostation. Ik geef toe, alles zat mee. Het weer was uitmuntend. De wandeling, parallel aan de Thames naar het stadion was vermakelijk. Pretentieloze verkooppunten voor clubattributen. Een smerig walmende pub met barbecue faciliteiten. Alles klopte.

Mijn tribune bevond zich aan de zijde van de rivier. Dat was een bijzondere ervaring. Voordat je die tribune beklimt, kun je majestueus uitkijken over de Thames. Hetgeen wat op een zomerse namiddag in augustus beslist geen straf is. Je zat onmetelijk dicht op het veld. Een jonge supporter vlak voor mij kon aan de spelers van Chelsea, de opponent van Fulham deze middag, moeiteloos handtekeningen vragen bij de warming-up. En desnoods even helpen bij het strikken van de veters. Natuurlijk verloor Fulham deze middag kansloos van Chelsea (0-2).

Alles klopt aan Craven Cottage

Maar de herinnering! De piepkleine toegangspoortjes. De prachtige ligging aan de rivier. Het onder monumenten bescherming staande oude houten paviljoen met uitkijkbalkon schuin in de hoek aan de overzijde. En de ook monumentale oude tribune tegenover mij met het prachtige bord Fulham Football Club. Alles volstond om warme gevoelens voor dit stadion te krijgen. Ik ben er nog een keer teruggekeerd. Op een ijskoude winterdag, terwijl er geen wedstrijd was. Die mooie Stevenage Road langs het stadion afgelopen. Een mok knallend warme tomatenstoep genuttigd in het supportershonk. Oude en wat angstige supporters om me heen. Fulham deed het toen al niet zo goed. Inmiddels zijn ze afgedaald naar de Championship en werkt het zijn wedstrijden meer in de anonimiteit af. Toch keer ik vast nog eens terug.

Apeldoorn

Maar waarom maak ik deze omweg via alcohol, Fulham en Craven Cottage? Nou ja, soms ligt het geluk dichterbij dn je vermoedt. In deze periode verblijf ik tijdelijk een half jaartje in Apeldoorn. Apeldoorn? Ja, Apeldoorn. Geen plaats die je direct associeert met voetbal, nostalgie en bijzondere verhalen. Nee, Apeldoorn de hoofdplaats van de Veluwe zou je kunnen zeggen. Geen uitspattingen, malle fratsen, juist een zekere onverbiddelijke strengheid ten opzichte van het bestaan.

Toch als ik de hoek omsla hier, vanaf mijn tijdelijk onderkomen, ben ik via de Asselsestraat zo bij Sportpark Berg en Bos. En daar speelt nog steeds AGOVV. Oorspronkelijk Apeldoornsche Geheelonthouders Voetbalvereeniging Steeds Voorwaarts. Prachtig! Het is een fraaie geschiedenis die in 1913 met de oprichting van de club start. Idealisten vonden elkaar in de constatering dat alcohol en sport onverenigbaar zijn. De oprichtingsvergadering vond in een melksalon plaats. Hoe passend! Dan is de club in zekere zin nog zonder stek. Ja, er is een veld maar het blijft improviseren. Daar aan de Hoenderparkweg. De doelpalen worden gevormd door enkele dennenpalen Uitzonderlijk was dat AGOVV beschikte over doelnetten. Daar was men zeer zuinig op.

AGOVV

Begin jaren twintig van de vorige eeuw kocht de gemeente van de Antwerpse houthandelaar J.C. Wils een groot landgoed. En dat is de plek waar ik nu sta. Al snel werden daar sportvelden aangelegd. En kon worden afgetrapt. De behoorlijke publieke belangstelling noodzaakte zelfs tot een tribune. Met plek voor 750 toeschouwers en op de omringende bijgeplaatste banken konden nog eens 3.000 mensen zitten. Kosten van de tribune 8.000 gulden. In 1925 werd dit gevaarte in gebruik genomen. Al eerder (1919) was de vereiste van het geheelonthouder zijn uit de statuten van de vereniging geschrapt. en werd de naam van de vereniging veranderd in Alleen Gezamenlijk Oefenen Voert Verder.

En zo ontrolt zich een rijke historie met sportieve hoogte- en zeker ook dieptepunten. Maar wat maakt dat uit? AGOVV is weer terug waar het ooit begon. Een amateurvereniging, maar nog steeds op een prachtige plek. Even afbuigend van de Laan van Spitsbergen, direct ten noorden van de Asselsestraat. Dit sportpark strooit chique en achteloos met vergane en actuele schoonheid. De entreeprijs voor een zaterdagmiddag wedstrijd is 1,50 euro. Je mag zo doorlopen.

Ik ben eigenlijk helemaal niet geïnteresseerd in de sportieve prestaties van AGOVV of Fulham. Het feit dat Craven Cottage en Sportpark Berg en Bos er nog steeds zijn, koester ik met een melancholieke warmte. Maar ik neem er wel een biertje bij.