De wederopstanding van Bury FC: van faillissement naar kampioen op Gigg Lane
Supporter zijn van een voetbalclub is niet altijd feest. Soms is het lijden. Sommige supporters hebben zelfs hun hele imago opgehangen aan dat lijden. Maar als er één moment is waarop je oprecht mag spreken over lijden, dan is het wel wanneer je voetbalclub failliet gaat of uit de competitie wordt gezet. Geen wedstrijden meer. Geen zaterdagen meer in de zon met een biertje bij je favoriete stadion. Geen verre uitwedstrijden meer waarvoor je in het holst van de nacht op moet staan. Geen uitbarstingen van vreugde of woede. Geen mooie voetbalclichés meer en ongefundeerde hoop op betere tijden, maar enkel de harde realiteit.
Zo’n plotseling einde overkwam de fans van Bury FC op 27 augustus 2019. Maar nu, bijna zes jaar later, lijkt deze ellende verleden tijd. Het is groot feest op Gigg Lane, het stadion waar de club al sinds de oprichting in 1885 speelt.
Het einde van Bury FC
Na jaren van luchtkastelen, megalomane eigenaren en onbetaalde salarissen, had de English Football League (EFL) er in 2019 genoeg van. De organisatie die verantwoordelijk is voor de drie lagere profcompetities (Championship, League One en League Two) trok de stekker eruit. Steve Dale, de nieuwe eigenaar van Bury FC, kon geen enkel bewijs leveren dat hij over voldoende financiële middelen beschikte om de club te runnen. De club kreeg geen licentie, ondanks een recente promotie naar League One.
De laatste dag van Bury FC staat nog steeds in het geheugen van veel fans gegrift. Journalisten van over de hele wereld trokken naar het industriestadje ten noorden van Manchester om verslag te doen van het faillissement van alweer een Engelse club. Dat zelfs een club als Bury kon omvallen, was voor velen een schok.
Een nieuwe start met obstakels
Een deel van de fans kon het verlies niet verkroppen en richtte Bury AFC op, een phoenixclub die op het tiende niveau instroomde en direct kampioen werd. Tijdens een bezoek voor mijn boek Stiles & Turnstiles zag het er op het veld goed uit, maar bestuurlijk was het nog spannend. Een ander deel van de supporters, verenigd in de 1885 Trust, had namelijk het stadion én de merkrechten van Bury FC in handen.
Een fusie leek ideaal, maar lag gevoelig. Veel fans erkenden AFC niet omdat ze vonden dat je geen nieuwe club opricht terwijl de oude officieel nog niet dood is.
De fusie die toch doorging
De praktijk bleek weerbarstiger dan het ideaal. Sportief ging het moeizaam en ook bestuurlijk was het geen feest. Een eerste fusievoorstel werd door de leden van AFC bijna unaniem goedgekeurd, maar de 1885 Trust lag dwars. Zij vierden dit als een overwinning, maar kwamen al snel tot het besef dat zonder fusie geen toekomst was. Subsidie en financiering waren alleen mogelijk bij een gezamenlijke club.
Met de staart tussen de benen gingen ze terug naar AFC, en enkele maanden later was de fusie een feit: Bury FC was terug.
De rentree op Gigg Lane
Op 31 juli 2023 konden bijna 5.500 fans hun club weer in actie zien op Gigg Lane. De competitiemakers kozen met gevoel voor historie voor een openingswedstrijd tegen Glossop North End, een andere oud-profclub.
De terugkeer was emotioneel, maar sportief kende het seizoen nog ups en downs. De club werd derde en verloor de play-offfinale tegen Wythenshawe Town.
Een kampioenschap in zicht
Dit seizoen lijkt echter alles te kloppen: Bury FC staat bovenaan met 106 punten uit 45 wedstrijden, drie punten meer dan nummer twee Lower Breck. Met nog één wedstrijd te gaan, is één punt genoeg. En laat die laatste wedstrijd nou net op Gigg Lane zijn, waar dit seizoen nog niet werd verloren.
Dat het kampioenschap op Paaszaterdag gevierd kon worden, maakte de symboliek compleet.
Gigg Lane is een stadion met plek voor 12.000 toeschouwers, maar zelfs toen de club nog prof was, raakte het zelden uitverkocht. Nu, op het negende niveau, zijn drie van de vier tribunes geopend voor meer dan 8.500 fans.
Wij zijn op tijd om de hospitality leeg te drinken. Waarom ik vijf andere Nederlanders heb weten te overtuigen om mee te gaan, is me nog steeds een raadsel. Maar het feit dat er al meer dan 5.000 kaarten verkocht waren, gaf vertrouwen.
Operazang, rode kaarten en kampioensfeest
Voor de aftrap worden overleden fans herdacht, gevolgd door een verrassende uitvoering van Nessun Dorma door operazanger Joe Buckmaster – tot mijn verbazing werkt het.
De wedstrijd zelf is een formaliteit. Al na 15 minuten krijgt Burscough een rode kaart en staat Bury op rozen. Bij rust is het 2-0. In de tweede helft valt ook clubicoon Nicky Adams in voor zijn laatste wedstrijd. Met 3-0 en 4-0 op het bord begint het aftellen.
Na het laatste fluitsignaal stormen fans massaal het veld op, ondanks verzoeken dat niet te doen. De kampioensbeker, pitch invasions, champagne en gezang volgen elkaar snel op.
De toekomst van Bury FC
Na jaren van onzekerheid is Bury FC terug. De donkere periode lijkt afgesloten, en de club kan eindelijk weer vooruitkijken. En dat is ze van harte gegund.
