Voetbal is cultureel erfgoed!
Dat voetbalstadions een bepaalde historie en cultuur met zich meedragen, staat voor vele fans en liefhebbers als een paal boven water. Maar datzelfde gevoel wordt nog niet in alle kringen gedeeld. Cultureel erfgoed binnen het voetbal is zeer minimaal, maar er zijn uitzonderingen te vinden. Zo ook bijvoorbeeld in Wingene, België.
Een voetbalstadion klasseren als beschermd monument? Het komt niet vaak voor. Toch zouden vele nostalgici hiervoor willen strijden. Her en der lijkt er een kentering in te komen en in België vinden we al een handvol voorbeelden die erkend worden als cultureel erfgoed en bijgevolg ook beschermd monument zijn geworden (zij het in sommige gevallen slechts gedeeltelijk). Zo zal je in Brussel altijd kunnen genieten van het Drielindenstadion (een van de grootste stadions in België), de Ganzenvijver (waar de allereerste officiële interland werd gespeeld op Europees continentaal grondgebied) en het Joseph Mariënstadion (ongetwijfeld bij iedereen bekend als de thuisbasis van Union St-Gilloise).
Maar eens buiten de Brusselse grenzen is het aantal beschermde stadions eerder gering. En daarvoor kwam al aan klaagzang en oproep in de media middels een artikel in het Belgische magazine Knack. De journalist in kwestie nam dit ter harte en besloot dit verder uit te spitten. En wat blijkt? Er zijn wel degelijk enkele tribunes in het Vlaamse landschap beschermd. Niet allemaal voetbalgerelateerd echter. Een van die weinige uitzonderingen bleek het charmante tribunetje van het voormalige VC Eendracht Sint-Pietersveld in Wingene te zijn. Een onbekende tribune voor een onbekende ploeg.
De ploeg heeft zich nooit aangesloten bij de Belgische voetbalbond en maakte eigenlijk deel uit van het Rijksopvoedingsgesticht Ruiselede (ROG), een recreatief plan voor de hervormingsschool die vooral instond voor wezen, bedelaars, landlopers en straatkinderen. Het hele gebied van het Sint-Pietersveld heeft een zeer rijke en afwisselende geschiedenis. Na hoofdzakelijk ontginningsgebied te zijn geweest in de late middeleeuwen en eerder onderdeel te zijn geweest van de Gentse Sint-Pietersabdij werd er in 1836 een suikerfabriek opgestart. Lang duurde dat echter niet, want wanbeleid zorgde in 1839 al voor een verkoop van de gronden aan de Belgische staat. In 1849 kwam er dan de hervormingsschool dat tussen 1852 en 1913 ook nog eens een zeevaartopleiding aanbood.
Voetbal werd kort na de oprichting van de school enorm populair en al snel waaide het spelletje over naar onze contreien. Zo was het ook dat voetbal als recreatie werd aangeboden in het ROG sinds 1912. Of er toen al een tribune stond is ons onbekend. Kort daarop werd het gehele terrein tijdens de Eerste Wereldoorlog door de Duitsers in beslag genomen. Ook tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het vooral een militair hoofdkwartier en dat had zijn impact op de terreinen. We vermoeden daarom dat de huidige tribune vooral naoorlogs is. Het vroegste bewijs dat beschikbaar is, zijn foto’s die dateren uit de jaren 50 waarop de huidige tribune al te zien is.
Het wel en wee van de ploeg en het verdere verloop of gebruik van de tribune is wederom een groot vraagteken. De ploeg zou vooral in regionale competities gespeeld hebben en zou in de loop van de jaren 70 opgehouden zijn te bestaan. De tribune staat er gelukkig nog steeds en is op zeer korte tijd gegeerd wild geworden voor menig groundhopper (vooral sinds de Knack publicatie). Maar ondanks het beschermd statuut staat het er maar verloederd bij. Een stevige opknapbeurt zou deze prachtige tribune en haar geschiedenis eer aandoen.
