Vergane Glorie: BKV Előre, opgericht door Hongaarse tramwerkers
Vaste lezers van In de Hekken kennen het concept van Vergane Glorie wel. Stadions worden belicht, die het strijdtoneel vormden van clubs die zijn afgegleden van de voetbaltop naar de anonieme regionen in deze sporttak. In deze editie staat het stadion van BKV Előre SC centraal: Stadion Sport Utcai. De totstandkoming van de club en het stadion zijn bijzonder te noemen.
Trammaatschappij uit Boedapest
De oprichting van de voetbaltak van Előre vindt vlak voor de Eerste Wereldoorlog plaats, namelijk in 1912. Het initiatief wordt genomen door enkele sportliefhebbers die bij een trammaatschappij in Boedapest werken, de Budapest Road Railway Association. De bordeaux-witte tenues worden uit eigen zak betaald, en de eerste drie jaar na de oprichting worden vriendschappelijke wedstrijden gespeeld onder de naam BKVT. In 1915 krijgt de club toestemming van de Hongaarse voetbalbond om mee te doen aan een amateurcompetitie. Dit is mede te ‘danken’ aan het feit dat veel voetballers uit andere teams tijdens de oorlog in het nationale leger dienen, en regelmatig collectief gestraft worden als door hen niet aan de militaire codes wordt voldaan. Hierdoor zijn sommige teams stopgezet.
Meteen wordt een sportcomplex gebouwd door de eigenaren van BKVT, de zogenaamde ‘Nova-baan’. In 1918 wordt de naam veranderd naar BEVVE. Na de nederlaag van de Sovjetrepubliek volgen er moeilijke jaren voor de club. Het gebrek aan ondersteuning en de benarde toestand van de tramwerkers verlammen de deelname aan de divisie, het team trekt zich terug uit de competitie. Op de eerste dag van 1923 wordt in Boedapest besloten dat verschillende spoorwegmaatschappijen samen worden gevoegd onder de naam BSZKRT. Met deze beslissing volgt een nieuw en succesvoller tijdperk in de tijdlijn van de club. Ook de voetbaldivisie wordt hiermee versterkt. De club presteert steeds beter. Ook worden de bordeaux-witte tenues in 1926 vervangen door blauw-gele tenues.
Voorwaarts, bergafwaarts
In 1928 wordt de ploeg kampioen en promoveert het naar de hoogste klasse van het amateurkampioenschap. BSZKRT wordt ook in omringende landen verwelkomd. De voetballers behalen overwinningen op verschillende internationale bijeenkomsten in de jaren dertig, die niet alleen door het binnenlandse maar ook door het internationale sportpubliek worden opgemerkt. Het team behaalt internationaal succes door het verslaan van gerenommeerde Roemeense (AC Oradea, Aspiration Oradea, Universitatea Cluj-Napoca), Tsjechoslowaakse (Uzhhorod nationale team, Komárom nationale team, FC Komárom) en Oostenrijkse (Strassenbachner VE Wien, FL Slovan Wien) teams. In deze eerste gouden eeuw van de voetbaldivisie spelen niet alleen bedrijfsfunctionarissen in het team, maar ook gidsen, chauffeurs en monteurs.
De reorganisatie van de Hongaarse voetbalsport en de aankondiging van het nieuwe systeem zorgen ervoor dat BSZKR in de Nemzeti Bajnokság II terecht komt. Dit is het tweede niveau in Hongarije. In het seizoen 1939/40 eindigt de ploeg knap op de derde plaats in de competitie, met teams als Vasas, Diósgyőr, Debrecen en Tatabánya.
De beste seizoenen van de club vonden plaats in 1940-1941, 1943-1944 en 1949-1950. Via ingewikkelde kwalificaties speelt BSZKRT op het allerhoogste niveau in Hongarije. Vanaf 1969 krijgen ze de naam die ze tegenwoordig nog steeds hebben: BKV Előre SC. Vrij vertaald betekent dit BKV ‘voorwaarts’. Jammer genoeg gaat BKV juist bergafwaarts op sportief en financieel gebied. Ze zijn tegenwoordig terug te vinden op het derde niveau in Hongarije. Elk jaar ligt degradatie op de loer, en vaak is het bekeravontuur na de eerste ronde al voorbij. BKV Előre SC vecht om haar voortbestaan. Dit kan maar op één manier: voorwaarts.
Bezoek aan BKV Előre
In het tweede weekend van februari dit jaar is het voor een deel van de redactie tijd om de prachtige tribune van BKV Előre SC met eigen ogen te aanschouwen. Bij aankomst valt het bouwwerk al op. De locatie is ligt namelijk lijnrecht tegenover het (spuuglelijke) stadion van MTK Boedapest. Die club is de op één na succesvolste club van Hongarije, in het spoor Ferencváros. Een ander saillant detail is dat de historische invloeden nog zichtbaar zijn in de omgeving. Aan het einde van de straat is namelijk nog steeds een tramremise aanwezig, Hungária kocsiszín. Hier kunnen trams worden opgeslagen, of door middel van een ”lusbaan worden gekeerd.
Ook de tribune zelf ademt nostalgie. Eenmaal op die tribune heb je op een paar meter hoogte een prachtig uitzicht op het hoofdveld, de bijvelden en de back-drop. In de verte is namelijk het nationale stadion van Hongarije te zien: Puskás Aréna. Verder is het afglijden van de club bijna te voelen. Stilte en verpaupering zijn de restanten van het verleden. Des te indrukwekkender is de aanschouwing van het ‘stadion’. Een gepland kort bezoekje draait juist uit op een minutenlange bewondering. Tijdens het maken van de foto’s lijkt de tijd stil te staan. Jammer dat deze club niet meer op het hoogste niveau acteert. Een volgepakte, nostalgische tribune zou magisch zijn. Maar niks is onmogelijk. Als enkele initiatiefnemers van een trammaatschappij een club kunnen oprichten en successen kunnen boeken, dan lijkt alles mogelijk.
Stilte en verpaupering zijn de restanten van het verleden.