Avontuurtje in de Thai FA Cup bij Chiangrai United
Er zijn weinig betere manieren om een gevoel te krijgen voor een land dan door jezelf onder te dompelen in de lokale voetbalcultuur. Zo konden tijdens mijn vier weken lange vakantie aan Thailand enkele groundhops niet ontbreken. Na een opener in de hoofdstad bij Port FC, was het tijd voor een bekerwedstrijd in het noorden bij ‘The Beetles’ van Chiangrai United.
De voetbalclub Chiangrai United komt, heel verrassend inderdaad, uit de Chiangrai Province. De meest noordelijk gelegen van de 76 provinces die samen Thailand vormen. De hoofdstad Chiang Rai ligt op slechts 30 kilometer van het drielandenpunt met Myanmar en Laos; bekend als de ‘Gouden Driehoek’. Waar het nabijgelegen Chiang Mai de absolute hotspot is voor toeristen, is Chiang Rai net wat relaxter maar ook zeker nog de moeite waard. Met schitterende tempels en cultuur geldt de stad ook als een ideaal startpunt voor een tocht door de natuur van Noord-Thailand.
Thaise samba
Een stad met 62.000 inwoners verdient natuurlijk een fatsoenlijke voetbalclub en in 2009 ontstaat Changrai United. Beginnend op het derde niveau behaalt de club gelijk twee promoties en maakt in 2011 haar debuut op het hoogst niveau. Daar zijn The Beetles inmiddels al weer 14 jaar onafgebroken actief. Met als hoogtepunt drie FA Cups (2017, 2018 en 2020) en één nationaal kampioenschap (2019).
Dat doet de club, net als veel andere Thaise topclubs, door ook slim spelers op te halen uit het land dat volgens velen nog altijd geldt als de bakermat van goede spelers: Brazilië. Eigenlijk vrijwel elk seizoen dat Changrai United op het hoogste niveau speelde kwam de clubtopscorer uit het Zuid-Amerikaanse land. Ook in de huidige selectie loopt weer een handvol Braziliaanse spelers rond
Tijgerbalsem
Voor vandaag staat er een wedstrijd in de Thaise FA Cup op het programma. Net als in veel andere landen leeft de beker (zeker in eerdere rondes) minder dan de competitie. Dat is te merken, want er hangt een rustige sfeer in het stadion en er zijn beduidend minder mensen aanwezig dan bij de gemiddelde thuiswedstrijd van de club. Tegenstander Lamphun Warrior FC speelt net als Changrai op het hoogste niveau en voor beide clubs is deze 1/16e finale op eerste hand daarom weinig interessant.
Voor mij is het echter weer een goede kans om te zien hoe een Thaise wedstrijd is. Wat je daar ziet, hoort en ook ruikt. Want vanuit de kleedkamers komt een indringende geur van tijgerbalsem mij tegemoet. Aan dat middel heb ik zelf geen behoefte, maar muggenspray was wél welkom geweest. De gigantische stadionlampen in het old school stadion werken als een soort baken voor alle muggen en andere insecten en ik word langs de lijn compleet lek geprikt. Het mag de pret niet drukken in het Singha Chiangrai Stadium.
Thaise gastvrijheid bij Chiangrai United
Hoewel het voor Thaise begrippen geen grote afstand is tussen Lamphun en Chiangrai (203 kilometer) is dat toch al gauw 3,5 uur reizen. Tel daarbij op dat het woensdagavond is en het respect voor de aanwezige uitsupporters is gigantisch. Onder hen bevinden zich een stuk of vijf of zes ultras die allemaal hun eigen megafoon hebben gekregen om sfeer te maken. Op het thuisvak is al helemaal een verzameling aan instrumenten en chaos verzameld. Er is een volledig drumstel, maar ook trommels, meerdere megafoons en andere instrumenten. Dit alles wordt ‘geleid’ door drie capo’s die voor wat structuur zorgen. Het is een waar voetbalfeest.
Op het veld gaat het spel lang gelijk op tot Chiangrai aan het einde de overwinning naar zich toe trekt met goals in de 79e en 81e minuut, waaronder natuurlijk eentje door een Braziliaan (met de schitterende naam Carlos Iury Bezerra da Silva). Alles wat de uitploeg terug weet te doen is een rode kaart. Op naam van niemand minder dan Mohammed Osman, meervoudig Syrisch international én oud-speler van o.a. Heracles Almelo en Telstar.
Ondanks de rode kaart en het verlies blijft het zoals bij vorige wedstrijden ook hier wel allemaal heel vriendelijk en respectvol na afloop van de wedstrijd. Dat die vriendelijkheid zich niet alleen beperkt tot de spelers merk ik na afloop van de wedstrijd. Het vinden van een taxi blijkt een nachtmerrie, maar gelukkig komt de lokale gastvrijheid al snel in actie. Achterop de scooter bij een Chiangrai supporter word ik teruggebracht naar het centrum. Een passend einde van een mooi bekeravontuur.
