You can’t ban a Loko Sofia fan!

Sta je ineens op een grauwe zondag achter op een pick-up in een buitenwijk van Sofia. Nou ja, staan? Die wagen stuiterde op en neer door een tiental fanatiekelingen van Lokomotiv Sofia. Als dat geen extra APK oplevert vanwege kapotte veringen weet ik het ook niet meer. Niets weerhield die gasten er van vandaag hun favoriete club te zien spelen.

We wisten van te voren dat de wedstrijd zonder publiek gespeeld zou worden. De thuisploeg had immers een straf van vier wedstrijden zonder publiek gekregen. Resultaat van een pitch invasion waarbij de scheidsrechter werd gemolesteerd. Welkom in de tweede divisie van Bulgarije!

We namen toch maar de gok. Het gezelschap van Away Days Voetbalreizen was wel in voor een avontuur. Misschien dat een gastvrije Bulgaar een stel “onnozele voetbaltoeristen” toegang tot het stadion zou verlenen. Zo niet, dan hadden we in ieder geval weer een obscure Oostblok bak van dichtbij gezien. Voor die paar euro dat een taxirit kost hoef je het in ieder geval niet te laten. Het werd het laatste. Al snel hadden we door dat alles potdicht zat en bij de hoofdtribune niemand een woord Engels sprak. In plaats van gastvrijheid, kregen we vooral verbaasde blikken.

Lokomotiv Sofia

De club werd in 1929 opgericht als ZSK Sofia. Het onderging meerdere naamsveranderingen en had een tweejarige flirt met Slavia Sofia vanaf 1969. Het speelt haar hele bestaan in de schaduw van grootmachten Levski en CSKA. Toch wist de club viermaal de landstitel en beker te winnen. De laatste prijs dateert echter alweer uit 1995.

Langzaam maar zeker begon de club af te takelen wat uiteindelijk in 2015 leidde tot het terugzetten naar de derde klasse ondanks een derde plaats in de competitie. Financiële problemen nekten de club en zorgde uiteindelijk voor een definitief faillissement. Met behulp van supporters werd de club nieuw leven in geblazen. Ze begonnen in de vierde klasse, maar in 2016 mochten ze deelnemen aan Vtora Liga (tweede klasse). Daar speelt de club vooralsnog een anonieme rol. Sterker nog, ze moeten uitkijken dat ze niet degraderen.

Doorgeslagen nationalisme

De gemiddelde Bulgaar is nogal nationalistisch ingesteld, een trots volk. Dat dit regelmatig doorslaat naar het extreme is geen publiek geheim. Tijdens The Eternal Derby in maart 2017 zag ik bij de harde kern van Levski al menig verwijzing naar de Tweede Wereldoorlog voorbij komen. Maar zij zijn niet de enige. Bij Lokomotiv gaan ze zelfs nog een stapje verder, net wat extremer. Vraag me oprecht af of ze bewust zijn van de geschiedenis of dat het gewoon domme naïviteit is.

Als we een rondje stadion lopen zien we menig Swastika voorbij komen. De sinister uitziende tribune krijgt daardoor een nog wat duisterder karakter. Dat ze ook geen liefhebber van de politie zijn is ook wel duidelijk. De 1312 en ACAB teksten zijn niet te missen. Maar goed, in de voetbalwereld is dat ook eerder regel dan uitzondering.

Drinking Hools

We besluiten een drankje te doen in het clubhuis, dat wel open is. Een relatief kleine houten keet die vol hangt met posters, vaantjes en andere voetbalprullaria van Loko. Het wordt gerund door een oudere dame en heer. Laatstgenoemde is trots lid van de Drinking Hools. Hij vond ons Hollanders eerst maar een vreemd gezelschap, maar al gauw slaat dat om naar een dikke vriendschap waarbij hij met een ander oud baasje hun prachtige spandoek aan ons laten zien. Het begin van een fantastische matchday.

Een rondje bier en wodka voor een man of tien kostte gemiddeld zo’n 9 euro. Jullie snappen dat we ons prima vermaakten in het clubhuis. Langzaam maar zeker kwamen meer Loko-supporters ons vergezellen, ook van de huidige harde kern. Ondanks de ban en het feit dat er een groot dicht hek om het veld stond daar waar geen tribune is, weerhield het ze er niet van hun helden vandaag aan te moedigen.

Camo Loko

Twee pick-ups worden aangerukt en samen met een schuurtje plus wat ander lost-vast materiaal staat er binnen no-time een alternatieve tribune. Met de nodige liters drank worden we uitgenodigd de wedstrijd samen met ze te kijken. Het is reuzegezellig, ondanks de stapel stickers met Groundhoppers not welcome die we als cadeautje in onze handen gedrukt krijgen. Het is Bulgaars degradatievoetbal op zijn best.

Loko staat op dat moment tweede van onderen. Tegenstander Kariana staat één plek lager, dus een absolute zes-punten-pot. Het voetbal was, zoals gewoonlijk op de Balkan, niet om aan te gluren. Het fanatisme van de oudjes en de harde kern daarentegen was simpelweg fantastisch.

Three Side

De thuisploeg wist uiteindelijk vrij eenvoudig met 2-0 te winnen. Hun opponent wist amper over de middellijn te komen. De “Three Side” (voor onze alternatieve tribune stond een grote boom binnen de stadionmuren) werd vriendelijk bedankt voor hun aanwezigheid. Tijd voor een feestje en dus terug naar het houten hok.

Inmiddels kregen we nog meer stickers aangeboden. Ook mochten we bij hoge uitzondering de “fanshop” van de harde kern zien. Veel meer dan een ander stoffig hokje was het niet. Maar, ze beloofden ons wat toffe merchandise. Het extreme gedachtegoed kwam daarbij wederom tevoorschijn. Dubieuze, rechts-extremistische shirts werden getoond, maar die lieten we logischerwijs links liggen. Voor het normale spul reden ze nog wel even speciaal voor ons op en neer.

En zo werd het een memorabele dag met hele kleine zwarte bladzijde. De gastvrijheid en de wedstrijdbeleving op deze unieke manier waren fantastisch. Zo maak je een matchday niet nog een keer mee. Maar die link met dat extreme en de vraag of je ook zo welkom bent als iedereen aanwezig is, geeft toch te denken. Maar één ding is zeker, we wilden een avontuur en dat kregen we. Eentje voor in de boeken waarover nog lang nagepraat zal worden.