Grootheidswaanzin is niet van alleen van deze tijd, getuige het Drielindenstadion in Brussel. Racing Club Brussel, met stamnummer 6, was rondom de tweede wereldoorlog redelijk succesvol in de Belgische Eerste Klasse. Het bestuur van de club dacht dat het succes blijvend was en stampte een stadion met een capaciteit van 42.000 toeschouwers uit de grond. Het stadion is -theoretisch- het tweede stadion van België. De club is inmiddels ter ziele gegaan en wat er over bleef is een groot stadion, midden in de welgestelde wijk van Brussel. Helaas bevat het stadion geen hekken om in te hangen, maar wel hoge tribunes.
Stade des Trois Tilleuls, zoals het Drielindenstadion in het Frans genoemd wordt, ligt midden in een ambassadewijk. Als je door de wijk rijdt, zie je allerlei auto’s startend met het kenteken CD en zie je diverse exotische vlaggen hangen. Je vraagt jezelf af of je navigatie het wel bij het juiste einde heeft, als deze “over 300 meter bent u aangekomen”. Als je de Nimfenlaan binnenrijdt, zie je een witte muur, met een beeld, wat de hoofdingang van het stadion blijkt te zijn.
Als je binnenkomt, krijg je een ware verrassing. Waar de meeste stadion de hoogte in zijn gebouwd, is het Drielindenstadion, net zoals de Bökelberg of De Koel, op een heuvelhelling gebouwd, waardoor het naar beneden toe is gebouwd. Met een prachtige grasmat, en een sintelbaan, is het een multifunctioneel stadion (zoals de hoge heren marketing mennejurs het zouden zeggen). De lange zijde, met haar hoge staantribunes, doet met een beetje fantasie denken aan het oude Parkstadion in Gelsenkirchen. Het einde van de tribunes wordt gemarkeerd door een prachtige groene bomenmassa. Damn, met een heerlijk zomers zonnetje op je snuit, zou je direct een van de lekkere Belgische bieren opentrekken en languit op een van de tribunes gaan liggen.
De geschiedenis van het stadion begint dus ergens rondom de tweede wereldoorlog. Racing Brussel was vrij succesvol in de beginperiode van de Belgische eerste klasse. Rondom de tweede wereldoorlog speelde de club een rol van betekenis, waardoor het bestuur in haar wijsheid besloot om -ter gelegenheid van het 50 jarig bestaan- een nieuw stadion te bouwen. Het nieuwe stadion moest de club in de vaart der volkeren omhoog stuwen en de club zette hoog in; Een voetbalveld voor haar voetbalafdeling, een atletiekbaan voor haar atletiekafdelingen en een stadion voor 40.000 geïnteresseerde sportliefhebbers. De naam voor het stadion was snel gekozen. In de nabijheid van het stadion lag een zevensprong, waar in het midden drie lindenbomen stonden. Het Drielindenstadion was dus een voor de hand liggende naam. In de jaren ’70 is een van de bomen afgestorven.
Na twee jaar bouwen werd het stadion in november 1948 feestelijk geopend, met een vriendschappelijke wedstrijd tussen Racing Club Brussel en de Italiaanse grootmacht Torino AC. Het was de enige wedstrijd dat het stadion uitverkocht was. Al snel bleek de hoop van het clubbestuur een luchtkasteel te zijn en Racing Club Brussel degradeerde op den duur naar de Belgische Tweede Klasse. De financiële malaise sloeg toe, de club raakte in geldproblemen en kon het Drielindenstadion niet meer afbetalen. Noodgedwongen nam Racing Club Brussel afscheid van het stadion en het eigenaarschap ging over naar de gemeente Brussel. Die stelde op haar beurt het Heizelstadion ter beschikking, maar de club speelde daar voor veelal lege tribunes. De degradatie naar de Belgische Derde Klasse in 1961 bracht de genadeklap toe voor Racing Club Brussel en de club was gedwongen om te fuseren met White Star.
Na een hoop fusies tussen Brusselse voetbalclubs, is Racing Club Brussel een van de voorlopers van het huidige FC Brussel. De atletiekafdeling van de Racing Club Brussel besloot zich in 1963 af te splitsen en op eigen voet verder te gaan. Een nieuwe thuisbasis werd al snel gevonden en de club keerde terug naar het Drielindenstadion. Daar werkt de club nog steeds haar atletiektraining en haar wedstrijden af. Tegenwoordig wordt er overigens ook weer gevoetbald in het Drielindenstadion. Amateurclub RRC Boitsfort speelt haar wedstrijden in het stadion. Dus heren groundhoppers; Ook u kunt uw hart ophalen!
En als je dan toch het stadion bezoekt, en je hangt even lekker op die tribunes, dan besef je dat grootheidswaanzin vroeger ook bestond. En in dat kader kunnen we dan ook stellen: “Against historic Modern Football!” 🙂
Een uitgebreid verslag van het Drielindenstadion tref je hier aan. Meer foto’s tref je hier aan.
De hoge tribunes van het Drielindenstadion
De eretribune van het Drielindenstadion
Sommige tribunes zijn vervallen… Nostalgie!
Tribunes van het Drielindenstadion
Tribunes van het Drielindenstadion
Er wordt ook nog gevoetbald
