Eredivisie

Start de normalisatie: bizarre stadionverbod soap na juichmoment

Het is 25 januari. Sinisterra maakt de 1-2. Het bier vliegt door de lucht. Dolle blijdschap. Vlak voor tijd komen stewards het vak op. Het is het begin van een soap die zijn weerga niet kent. Er wordt gelogen en bedrogen door beleidsmedewerkers die geen enkel gevoel hebben voor de club. Ik word als supporter van het kastje naar de muur gestuurd.

Stadionverbod na gooien biertje

Het begint met het ”gooien” van een ”vloeistof” bij de wedstrijd Heracles – Feyenoord. Negen (!) dagen later krijg ik van Feyenoord een brief.

Hier begint de echte soap. Mijn verweer wordt op 8 februari bezorgd bij Feyenoord afdeling Veiligheid. Op dat moment begint het lange wachten. Op 17 februari, 14 dagen na dagtekening van de brief van Feyenoord, heb ik nog altijd niks gehoord. Een eerste gesprek met de klantenservice leert mij dat ik geduld moet hebben en dat er nog geen beslissing is genomen. Twee dagen later krijg ik hetzelfde antwoord.

Kastje naar de muur

We zijn op dit moment 17 (!) dagen verder en ik heb nog met niemand contact gehad binnen de club Feyenoord die ook maar enigszins over supporterszaken of veiligheid gaat. Het is dinsdag 25 februari wanneer ik via via het telefoonnummer van een fancoach krijg. Via hem krijg ik te horen dat deze gebeurtenis is doorgemeld aan de KNVB. Hij adviseert mij om via Klantenservice contact op te nemen met de afdeling Veiligheid om een afspraak te maken om de beelden te bekijken. Je raadt het al: volgens klantenservice is dit niet mogelijk. ”Je moet gewoon geduldig afwachten.” Volgens de fancoach moet een afspraak maken om de beelden te bekijken echter ”gewoon” kunnen.

Op donderdag, twee dagen later, bel ik wederom op, ditmaal met een doorverwijzing via die fancoach, met het verzoek om doorverbonden te worden. Wederom schijnt dit niet te kunnen. Er wordt ditmaal zelfs gezegd dat zij telefonisch niet bereikbaar zijn en zij ook geen e-mail adressen via de club hebben.

Via een supporter die actief betrokken is bij de supportersvereniging krijg ik uiteindelijk een e-mailadres van, je raadt het al, Veiligheidszaken. Ondanks dat de fancoach mij heeft verteld dat ik een afspraak kan maken om die beelden te bekijken, geeft veiligheidszaken hier een negatief antwoord op. Ik kan alleen een afspraak maken als er een twijfel over de gebeurtenis is. En in mijn geval is dat er niet. Leuk detail aan deze mailcorrespondentie: hierin staat ook het telefoonnummer van het kantoor van de veiligheidsmedewerker. Er is dus wél een telefoonnummer. Echter wil Feyenoord niet dat dit bekend wordt.

Juichen

Op vrijdag 28 februari, 25 (!) dagen na de eerste brief van Feyenoord, krijg ik dan eindelijk de beelden te zien. De veiligheidsmedewerker bekijkt samen met mij de beelden in het Maasgebouw. Je ziet een uitvak wat compleet losgaat bij de 1-2 van Sinisterra. Het zijn beelden die horen bij fanatieke supporters. Die horen bij meeleven met je club. En inderdaad, ik gooi uit dolle vreugde een biertje omhoog(!). De veiligheidsmedewerker merkt op: ”Dit kan echt niet. Dit moeten we aanpakken. Dit moet stoppen!” Bovendien vraagt hij: ”Waarom kan jij niet je bier in je handen houden, terwijl anderen dit blijkbaar wel kunnen?” Het is tekenend voor deze absurde en onvoorstelbare situatie.

Inmiddels ligt de zaak bij de KNVB. Het is een ongelofelijk naar gevoel om in deze bureaucratisch bende terecht te komen. Bij Feyenoord hebben ze werkelijk geen flauw idee wat ze aan het doen zijn. Hele afdelingen leven langs elkaar heen. Er wordt gelogen en bedrogen. Van normalisatie is totaal geen spraken. Er is één medewerker, die geen enkele kennis of sympathie heeft van voetbalsupporters en de emoties die daarbij horen, die in zijn eentje besluit of een gebeurtenis wordt doorgemeld naar de KNVB. Juist mensen bij de club zouden hier met zowel een veiligheidsbril én een supportersbril op moeten kijken. Voetbal draait immers om passie en hartstocht.

Update 16 april

De KNVB heeft op 5 maart een stadionverbod afgegeven voor het gooien van een vloeistof. Als supporter heb ik het recht om in beroep te gaan. Hierna heeft de KNVB dertig dagen de tijd om dit beroep te behandelen. Zij hebben het recht om deze dertig dagen met nog eens dertig dagen te verlengen.

Dat laatste is ook gebeurd. In coronatijd, er is al een maand niet gevoetbald, een beslissing met nog eens dertig dagen uitstellen.. Het is tekenend voor deze bizarre soep.

Stefan van Leeuwen
Liefhebber van de supporterscultuur, regelmatig te vinden met camera op de tribunes in binnen- en buitenland.

    Reageren is niet mogelijk.

    0 %