Italië is zeker niet het minste land voor een mooie voetbaltrip. Vooral als je in drie verschillende steden een wedstrijd gaat bezoeken. Deze reis laat zien hoe prachtig de Italiaanse voetbalcultuur is!
Voorbereidingen treffen voor een trip naar Italië en de Serie A vergt altijd wat tijd en aandacht. In het verleden heb ik al twee keer mogen ervaren dat er een wijziging werd aangebracht in het speelschema. Het boeken van vliegtickets, het vastleggen van hotels en het kopen van wedstrijdtickets vraagt altijd geduld van ons als fervent stadionbezoekers. En laten we dit geduld nou vaak net niet hebben aangezien de voorpret vaak net zo mooi is als de daadwerkelijke reis.
In Napels ging dit enkele jaren geleden net goed en kon ik Napoli tegen Lazio Roma gewoon bezoeken. Tijdens een trip op Sardinië ging dit volledig mis. De tickets voor Cagliari tegen Inter Milan konden in de prullenbak, aangezien de wedstrijd van zondag naar maandag werd verplaatst. Dat was precies de dag dat ik weer terug zou keren op Nederlandse bodem.
De voorbereidingen op deze trip verliepen deze keer erg voorspoedig. Het speelschema van de Serie A was vrij snel helder en in speeldag 2 werd niet meer geschoven. De geplande trip werd aan de hand van het speelschema, de landkaart en de beschikbare vliegtickets uitgestippeld. Vanuit Milaan met de trein naar Bologna en vanaf daar wederom met de trein naar Rome. Tijdens deze treinreis geniet je van vergezichten in de regio’s Emilia-Romagna en de Toscane.
20 augustus: Inter Milan – La Spezia, Stadio Giuseppe Meazza
De zomer was logischerwijs nog in volle gang in het hete Milaan. Milaan, dé stad van het rijke noorden van Italië, liet zich overladen met toeristen. Deze toeristen drommen samen rondom de Duomo en dit breidt zicht uit naar de Galleria Vittorio Emanuele. Het is op zich al vermakelijk om je hier tussen te mengen. Hier ben je getuige van de drukte op het plein maar tegelijkertijd de inhoudelijke leegte die de mensen met zich mee brengen. Oeverloze sessies van selfies waarvoor alles moet wijken. Daarbij moeten de goedwillende vriendjes het moeten ontgelden omdat hun wederhelft niet tevreden is met het resultaat. Het is een tip om eens een half uurtje op een bankje te gaan zitten en te genieten van een mengelmoes aan toeristen die de schaamte allang voorbij lijken te zijn.
Wie beter kijkt en zijn huiswerk een klein beetje doet, ziet ook voetbal in hartje Milaan. De echte voetballiefhebber bekijkt de Duomo met andere ogen. Ieder seizoen staat de wereldwijd bekende Derby della Madonnina twee keer op het menu. Deze strijd tussen de grootmachten van de stad gaat om de ‘Madonnina’ die op de hoogste toren van de kathedraal staat. Afgelopen twee seizoenen hebben zowel Inter Milan als AC Milan de ‘scudetto’ mogen winnen. Dit seizoen mag AC Milan het Italiaanse schildje op de borst dragen na een spannende titelstrijd met de buurman. Hiermee lijken de glorietijden van de Milanese clubs weer terug te keren na een jarenlang machtsvertoon van het alom gehate Juventus.
Het bezoek aan Milaan stond in het teken van Internazionale FC. Deze club is ontstaan doordat een groep rebelse leden hun Milan Cricket and Football Club verlieten om een eigen club op te richten. Zij waren niet tevreden met de overhand van Italianen binnen de club en de nationalistische denkwijze van de voetbalbond. De Milan Cricket and Football Club was de voorloper van AC Milan. Op deze manier is Internazionale FC in 1908 ontstaan vanuit een aftakking van de stadsrivaal. Internazionale FC werd opgericht in restaurant L’Orilogio. Dit voormalig restaurant vind je op de Piazza del Duomo 22. Als je iets opschuift kom je terecht bij sportwinkel ‘Footballteam’. Deze winkel is alleraardigst om eens te bezoeken. Bij binnenkomst loop je tegen gesigneerde shirts en gebruikte voetbalschoenen van grote sterren. In de winkel heb je een flinke afdeling met retro-shirts uit verleden. Uiteraard mag je daarvoor diep in de buidel tasten.
Op de wedstrijddag is een mooi het bezoek van de Arena Civica een mooi voorgerecht. In dit stadion speelde Inter Milan midden jaren ‘90 lange tijd haar thuiswedstrijd. Dit mooie stadion tref je aan in de wijk Brera, midden in Parco Sempione. Als je op de machtige lichtmasten afloopt tref je een fantastische entree. Voor 3 euro kan je naar binnen en ligt het dit meesterwerk letterlijk aan je voeten.
De wedstrijd tegen La Spezia vond plaats op een mooie, zwoele zomeravond om 20:45 uur. Voor de wedstrijd begon was het lastig om een leuke bar te vinden. Italië staat vooral bekend om de fijne terrasjes en restaurants. Opvallend is dat vele barretjes en pubs dicht waren. De enige plekken waar enige voetbalfans c.q. toeristen samen kwamen waren de ‘442 pub’ en ‘the English Football pub’. Gezellige plaatsen waar goede bieren en voetbal de boventoon voeren. In de wijk Navigli is het een tip om bij de kleine marktstalletjes langs de gracht te neuzen. Hier kan je oude boekjes, posters en wedstrijdprogramma’s aantreffen van de clubs uit de stad.
Met de elektrische fiets, die je tegenwoordig overal aantreft, werd koers gezet naar de wijk San Siro. De luttele 6 kilometer zijn leuk om af te leggen. Je laat het mooie centrum achter je en komt steeds meer terecht in de woonwijken van Milaan. Onderweg doemen er steeds meer shirtjes op van de ‘Nerazzuri’. Dit is het startteken om uit te kijken naar de grote kolossen van het stadion in de wijk San Siro. In de buurt tref je leuke barretjes en pizzeria’s aan. Pizza en bier haal je af aan het raam van bar ‘Ciao San Siro’ en fans blikken gebroederlijk vooruit op de wedstrijd op de bankjes voor de barretjes.
Op het plein voor het stadion is de sfeer vriendelijk en uitgelaten. Fans staan rustig in de rij voor de ‘biglietteria’ om een kaartje te bemachtigen en broodjes worst en speklap vinden gretig aftrek. Via de bekende pilaren betreed je het machtige San Siro. De tegenstander La Spezia is niet direct een tegenstander die angst in boezemt. De tifosi van La Spezia liepen rustig tussen het thuispubliek naar het uitvak. De ultras van La Spezia kwamen eind mei in opspraak na een flinke clash tijdens de thuiswedstrijd tegen Napoli. Dit leverde de groepering uiteindelijk een ‘DASPO’ op voor 32 fans. Het uitvak is weggestopt in de nok van het stadion en was gevuld met zo’n 300 fans. Deze groep bleven gedurende de wedstrijd actief maar waren vanaf de Curva Sud niet hoorbaar.
Voor de wedstrijd probeerden jonge ‘ragazzi’ de plexiglas-wand te trotseren om zo tussen de grote mannen van de de Curva Sud te komen. Stewards staan er bij en kijken ernaar. De wedstrijd was redelijk eenrichtingsverkeer. Onder aanvoering van spreekkoren, banieri’s en een stuk 6 capo’s stevende de thuisploeg af op een regelmatige 3-0 overwinning. Vanaf de ‘terrassen’ bovenin het stadion kan je al staande het hele stadion en de sfeer goed zien. Betreft het voetbal was het een heerlijk potje ‘zomeravondvoetbal’. Volgens de telkamer waren er ruim 70.000 toeschouwers aanwezig en deze zorgden voor een fantastische sfeer. Mocht je nog twijfelen, bezoek San Siro voordat het te laat is. Het stadion is een architectonisch pareltje. Met haar iconische pilaren en dakconstructies is dit uniek zijn haar soort.
21 augustus: Bologna FC – Hellas Verona FC, Stadio Renato Dall’Ara
De volgende ochtend werd er fris en fruitig koers gezet naar het mooie Bologna. Onderweg kom je met goed speurwerk lichtmasten van clubs als Parma, Modena en AC Reggiana tegen. Bologna leek in een zomerslaap en maakte een rustieke indruk. De mooie binnenstad is uiteraard het bezoeken waard. De innerlijke mens komt aan zijn trekken in het ‘Quadrilatero’. In de ‘portico’s’ vind je hier en daar fantastische eettentjes verwijzingen naar de plaatselijke trots. Eet hier een pasta bolognese en je bent klaar om richting het stadion te gaan. De liefhebber van kleding kan een kijkje nemen bij het archief van Massimo Osti. De ontwerper van Stone Island en C.P. Company is een echte ‘Bolognees’ en overleed hier ook in 2005. Aan Via Castelfidardo 7/2A vind je zijn kledingarchief dat heel af en toe open is voor bezoek.
Vanuit het centrum bereik je het mooie Stadio Renato Dall’Ara met bus 22 in ongeveer 20 minuten. In de bus zetten jonge fans met zwarte en bucket hats de bus vocaal op de kop. Op het voorplein vind je de welbekende en bijzondere ‘Torre di Maratona’. Rondom dit plein vind je een paar leuke barretjes. Vooral Enoteca dei Pigri is volgepakt met uitzinnige fans. Verderop voor de ingang van de Curva Bulgarelli ontmoeten de ultras zich. Op een rauw stukje industrieterrein op steenworp afstand hebben zij hun habitat. In een omgeving aangekleed met een paar fraaie murals en onder genot van bier en BBQ bereiden zij zich voor op de wedstrijd. Het stadion is het donker een pareltje dat verlicht wordt door fantastische lichtmasten. Ook de buitenkant van dit ‘open’ stadion is mooi verlicht waardoor het Zuid-Amerikaans aan doet.
De wedstrijd werd bekeken vanaf de Curva San Luca en vanaf daar heb je fantastisch zicht op het uitvak, de Curva Bulgarelli en de bekende toren. Hellas Verona was de gast en zo’n 300 fans hadden de moeite genomen om de 140 kilometer te overbruggen. Hellas Verona beschikt over een fan-groepering met een beruchte geschiedenis. Zij maakte redelijk geluid met daarbij regelmatig dubieuze gebaren. Deze werden automatisch beantwoord met een fluitconcert vanuit de thuisvakken. Het kat en muisspel tussen beide supportersgroepen was vermakelijker dan de wedstrijd zelf. Uiteindelijk werd het 1-1.
22 augustus: AS Roma – Cremonese, Stadio Olimpico
Vroeg in de ochtend werd verkast naar de eindhalte van deze trip. Met de hogesnelheidstrein dender je door het mooie Toscane. Onderweg passeer je nog even het Stadio Artemio Franchi van Fiorentina. Rome was de plaats waar AS Roma en het kleine Cremonese de degens zouden kruizen. De stad Rome is overspoeld met toeristen die allemaal zo veel mogelijk foto’s willen maken. Het is leuker om op zoek te gaan naar een beetje voetbal. Vlakbij het drukke Colosseum, in Via del Pozzo, vind je een mural van held Francesco Totti. De onhandige speeltijd van 18:30 uur maakte een concrete planning lastig. Een goede lunch werd genoten in Trattoria da Gino e Pietro geniet je onder mooie parafernalia van AS Roma van goed Italiaans eten.
Na de dorst te hebben gelest bij The Abbey Theatre pub werd er afgezakt richting het Stadio Olimpico. Via een mooie fietstocht langs de Tiber moet je absoluut eerst langs een ‘lost ground’. Stadio Flaminio is een typische vervallen Italiaans stadion. Zowel Lazio Roma als AS Roma speelde hier al regelmatig wedstrijden, die je terug kan vinden op Youtube. Daarnaast werd ‘bad boy’ Adriano in dit stadion gepresenteerd voor AS Roma.
Er is zelfs sprake geweest dat Lazio Roma terug zou keren naar dit stadion om voor een vol huis te kunnen spelen. Dit stadion is echt een bonustip voor de reiziger in het voor de rest gepolijste Rome. Je kijkt wat om je heen, loopt wat rond en op het juiste moment klim je soepel over het hekwerk, links van de hoofdingang. Vervolgens betreed je een stadion wat volledig in verval is. Het stadion is overwoekerd met onkruid. De tribunes zijn aangetast door graffiti en de tand des tijds, dan is het niet moeilijk om even weg te dromen in het verleden. Opvallend is de mooie stadionklok. Via de hoofdtribune kan je via een soort brandtrap zelfs het dak bereiken. Ben je in Rome, bezoek dit stadion absoluut!
Stadio Olimpico is een beleving op zich. De lang uitgestrekte tribunes die gevuld zijn met vlaggen maken indruk. De sfeer was op deze maandagavond werkelijk fantastisch en komt onder leiding van de speaker intimiderend over. De Curva Sud staat garant voor een overdaad aan vlaggen en support. Dat werkte aanstekelijk op de rest van het stadion. Regelmatig nam het volledige stadion het initiatief en dit leverde een stortvloed aan kabaal op. Wat blijkt is dat jonge ‘Romanisti’ al vrij snel een ruime vocabulaire hebben ontwikkeld. De fanatieke vaders hebben hierin een grote rol. De termen ‘pezzo di merda’, ‘vaffanculo’ en ‘bastardi’ vlogen richting het vredelievende uitvak van Cremonese. De ambities van AS Roma zorgden voor een uitverkocht huis en dus voor spektakel. De wedstrijd eindigde in 1-0 voor AS Roma. Cremonese kwam regelmatig gevaarlijk uit de hoek. Cyriel Dessers trof de lat en produceerde twee schier onmogelijke omhalen.
Uiteindelijk was dit een fantastische trip met drie totaal verschillende steden, drie bekende stadions, fanatieke support en uiteindelijk zeven punten voor de thuisploegen.
