Belgrado Derby: Partizan – Rode Ster
Het voorbije weekend waren er weer enkele wedstrijden die al eventjes op mijn bucketlist staan. Naïef mag deze lijst zeker genoemd worden. Ik ben tot op vandaag nog steeds niet de winnaar van Euromillions (ik speel dan ook nooit mee). “Financieel” speelt natuurlijk één van de hoofdrollen als ik mezelf eens waag aan een buitenlands avontuur. De Belgrado Derby is een échte aanrader.
De wedstrijden die ik had aangevinkt waren.:
- Karlsruher SC – Hansa Rostock
- Austria Wien – Rapid Wien
- Scheisse 04 – BvB
- Lazio Roma – AS Roma
- Rode Ster – Partizan
Die laatste, wel die riep nostalgische herinneringen op toen ik samen met mijn broer en twee vrienden in Belgrado waren. Een regenachtige 13 december (13/12). Kon het niet mooier zijn om juist op deze datum één van werelds meest geladen derby’s te kunnen bijwonen?
Belgrado
Belgrado zelf kan best beklonken worden als een stad vol littekens die het meedraagt van de voorbije oorlogen. Het politiek verleden van al die landen uit het voormalig Joegoslavië is al even ingewikkeld als de aanduiding van Qatar om het WK voetbal in 2022 te mogen organiseren. Voor we naar de wedstrijd gingen had ik een beetje research gedaan naar beide clubs. Niet zozeer het sportieve, maar wel de harde kern van zowel Partizan (Grobari) en Rode Ster (Delije) deden mij met het voorzichtige enthousiasme uitkijken naar de eeuwige derby. Een derby die vergeleken mag worden met die van Sarajevo.
Belgrado Derby
We hadden alvast een plan. Ik ging samen met mijn broer in het vak van Partizan staan, met name tussen Grobari zelf. Onze andere twee vrienden gingen zich vervoegen bij Rode Ster. Een vriend van mijn broer genaamd Radivoje wist van ons bezoek af en had al eens gepolst bij leden van Grobari of twee Belgische hangjongeren zich mochten mengen bij Grobari. Eerst leek alles geen probleem, tot we iets voor de aftrap vernamen van Radivoje dat er die avond allerlei ging gebeuren en dat het niet echt veilig ging zijn voor Belgische dagjestoeristen.
Tussen harde kern
We beslisten om plaats te nemen naast Grobari. Wat een zeer goed plan bleek te zijn. De aftrap begon en mijn focus lag al meteen naar de tribune van Grobari. Rellen braken los. Ik ben al wel eens getuige geweest van een potje hedendaags caféboksen, maar wat ik daar zag tart alle verbeelding. Grobari zelf bestaat uit tal van splintergroeperingen. Er was blijkbaar al langer een machtsstrijd aan de gang over wie de baas zou zijn op de tribune. Daar ging al zeker geen eilandraad voor gehouden worden, laat staan een creatief debat. Of een luisterend oor hoe ze met een wafelverkoop tal van nieuwe tifo’s gingen voorzien.
“Macht aan de supporters”
Oog om oog, tand om tand. Letterlijk. De couppoging werd brutaal neergeslagen, de jongens die hiervoor aansprakelijk werden gesteld werden letterlijk in hun blootje gezet en naar buiten geduwd. Om via de spelerstunnel onder begeleiding van politie afgevoerd te worden. Het leek wel een middeleeuws schouwspel waarvan ik getuige mocht zijn. Dat er geen plaats is voor een voetbalcel zoals we in België kennen was duidelijk.
“Macht aan de fans” is een slagzin die volgens mij uitgevonden is in de hoofdstad van Servië. Zowel bij Grobari als Delije zijn hun eigen wetten baas en hebben ze binnenin de club wel zeker enkele belangrijke posten weten te bemachtigen waardoor hun inspraak zeker niet minimaal is. Ik zou er een gans (heel) boek aan kunnen toewijden wat mijn ogen daar hebben gezien. Ik ga het bewust niet doen. De Belgrado derby is een beetje als de eerste keer in je broek doen tijdens een zwaar nachtje uit. Je kan er pas over meepraten als je het echt hebt meegemaakt.
Beelden
