Jordanië: voetballen in 42 graden

In hoofdstad Amman bezoek ik de onbekende Jordaanse Premier League: voetballen in 42 graden, belachelijke restricties én twee keer pyro! Een bijzondere ervaring in een onderschat land vol wonderen. 

Jordanië is een land in het Midden-Oosten, grenzend aan Israël, Saoedi-Arabië, Irak en Syrië. Het land kent ontzettend veel toeristische hoogtepunten en is relatief klein, waardoor je binnen een week bijna alles kunt zien. Onze trip telde acht dagen en daarmee liepen we enkel de Dode Zee (laagste punt op aarde) echt mis. Na een eerste nacht in hoofdstad Amman vertrekken we naar Wadi Musa voor Petra, één van de zeven wereldwonderen. Petra was het centrum van de Nabateeërs, een Arabisch volk tussen 312 v.C. – 106 n.C. met een adembenemende bouwstijl. De stad is nu een beschermde ruïne waar je dagenlang rond zou kunnen lopen. Van de Al-Khazneh schatkamer tot het theater en de Royal Tombs. Je vergeet de 40 graden hitte als je het kilometers lange pad vol wonderen beloopt.

Wadi Rum

Na Petra pakken we de bus naar Aqaba, gelegen aan de Rode Zee. We krijgen het hier moeilijker met de hitte die reikt tot 44 graden en verstikkend aanvoelt. Mensen leven niet overdag, maar kruipen rond 20:00 ’s avonds uit hun woning en blijven op straat tot in de nacht. Overdag zijn bijna geen winkels open en zijn gebieden uitgestorven. Later tijdens de reis slapen we zelfs in een woestijn. Wadi Rum is een beschermd woestijngebied in een vallei, met vele inscripties van vroege samenlevingen en bijzondere ruïnes. Je moet een beetje mazzel hebben met je tourgids en dat hadden wij met de geweldige Willy van Kingdom Camp, een gedreven filmmaker en fotograaf. Toen films zoals Star Wars, Aladdin, Dune en The Martian in Wadi Rum werden gemaakt, werd hij ingeschakeld voor de juiste locaties en meer. Willy maakte de mooiste foto’s van ons met zijn peperdure apparatuur, zonder extra kosten te vragen. 

Voetbal in Jordanië

De laatste dagen van de trip brengen we door in hoofdstad Amman, waar we uiteindelijk afsluiten met de wedstrijd: Sahab SC – Shabab Al-Ordon. Geen topwedstrijd, dus ook geen verwachtingen. Voetbal in Jordanië leeft namelijk niet. De enige clubs die toeschouwers trekken zijn Al-Wehdat en Al-Faisaly. Verder spelen clubs in lege stadions of voor een handjevol supporters. Op 12 augustus speelt Sahab SC in het grootste stadion van het land genaamd International Stadium Amman. In dit stadion spelen meerdere clubs, omdat er simpelweg niet zoveel stadions zijn en niet elke club het kan veroorloven er een te bouwen. 

Het multifunctionele International Stadium Amman kan 17.619 supporters kwijt, een aantal waar geen enkel ander stadion aan kan tippen. Enkele weken eerder puilde het stadion nog uit. De strijd om de Supercup tussen Al-Wehdat en Al-Faisaly werd een gekkenhuis omdat mensen zonder kaartje binnenkwamen en er knokpartijen op de tribunes tussen supporters onderling waren. De militaire politie verrichtte in totaal vijftien arrestaties. In de Hekken was een jaar eerder ook al bij deze topper, dit artikel lees je hier.

Derby van Jordanië

42°C 

Ruim op tijd pakken we de taxi naar het stadion voor Sahab SC – Shabab Al-Ordon. Er viel niets te vinden via de sociale kanalen over de wedstrijd, noch op de site van de Jordaanse bond. We maken een rondje stadion en komen uiteindelijk bij de hoofdingang waar we een Amerikaans gezin uit Dallas op de trappen zien zitten, druk bezig met de telefoon. De vader vertelt dat ze bezig zijn met kaarten halen, want dat kan enkel online. Hij geeft ons de site en binnen een paar minuten hebben ook wij de tickets binnen. De vele security bij de poorten doet een overdreven zoektocht naar verboden voorwerpen voor we naar binnen mogen. Als de hoofdagent blijkt goed Engels te kunnen, vertelt hij me over het Jordaanse voetbal en dat ze vandaag maximaal honderd supporters verwachten. In de bloedhitte komen we een vrijwel uitgestorven vak in. Wij, het Amerikaanse gezin, vijftien man bewaking en een handjevol druk schrijvende scouts.

Het stadion heeft een klein dakje bij het hoofdgebouw, verder is het een ovale bak waar weinig spannends aan is. De atletiekbaan zorgt ervoor dat we heel ver van het veld zitten. Vervolgens als de wedstrijd begint, schrikken we van het niveau. Ik heb vijfde divisie-voetbal in Hongarije en Polen gezien met beter veldspel en spelers die individueel beter zijn. Sahab en Shabab Al-Ordon spelen beide onder de top van Jordanië en spelers verdienen hier redelijk goed. Het moet de hitte zijn die hen parten speelt, het is liefst 42 graden als de wedstrijd begint.

Supermarkt & Pyro

Wanneer ik foto’s wil schieten met mijn fotocamera bovenaan ons vak krijg ik een eerste waarschuwing. Ondanks dat het de security heeft overleefd, maken de bewakers duidelijk dat fotocamera’s niet gebruikt mogen worden. Enkel met de mobiele telefoon mag je foto’s maken. Even later als ik een beetje rond wil lopen – ons vak bestaat uit een kwart van het hele stadion – word ik opnieuw teruggefloten. Je mag niet vrij bewegen, enkel op je plek blijven en niet afdwalen naar de zijkanten. Als we in de rust vragen naar eten- en drinkmogelijkheden, worden we verwezen naar een supermarkt vijf minuten verderop. We mogen dus uit het stadion en halen wat te drinken samen met de Amerikanen. Eerder heb ik dit nog in november meegemaakt bij FK Čukarički, de nummer drie van Servië. Je supporters voorzien in een stadion gebeurt lang niet overal. 

Het wordt Sahab SC makkelijk gemaakt als de uitclub met tien man komt te staan. De thuissupporters aan de andere kant van de hoofdtribune gaan dan los. Ze dansen, joelen en komen zelfs twee keer met pyro tevoorschijn. Hoewel Al-Ordon zich niet snel gewonnen geeft, moet het toch geloven aan een verliespartij. De thuissupporters maken er een feestje van en gaan nog door op straat als een soort fanfare. Wij pakken een taxi naar de het centrum, napratend over deze bijzondere ervaring.

Velen kiezen voor Dubai of Qatar om de elite uit te hangen wanneer een trip naar het Midden-Oosten wordt gemaakt. Kies in plaats daarvan voor het veilige Jordanië, waar je het wonderschone en vrij onaangetaste oude Midden-Oosten kunt verkennen.  Je eet verrukkelijke humus, ontmoet zeer vriendelijke mensen, ondergaat de bloedhete zon en ervaart de allermooiste UNESCO-gebieden. Een wedstrijdje als Sahab SC – Shabab Al-Ordon is daarbij geen must.