Groundhoppen op het Poolse tweede niveau? 8 uur in de Flixbus!

Waarom zou je bijna acht uur in de bus zitten voor een potje van Stal Rzeszow op het tweede Poolse niveau? Uhm, ja. Waarom niet eigenlijk? De aanhouder wint, zo blijkt ook na de ietwat omstreden Rzeszow-vinck in het Zuidoosten van Polen.

Stel je voor, je opent de Futbology-app in het centrum van Katowice in Polen, en je zoekt een lekker potje voor op de maandagavond, omdat je nog niet verzadigd bent van de Poolse voetbalcultuur. Daar popt dan vervolgens Stal Rzeszow tegen Odra Opole op. Een potje op het tweede niveau op maandagavond. Dan moet je wel gaan. Dan heb je geen keuze meer. Daar is altijd je beste vriend, die even een handje meehelpt: de Flixbus.

Efficiënt wedstrijdbezoek in Polen
‘Je bent echt niet goed’ en ‘Dat kan toch niet waar zijn’. Dat zijn slechts enkele reacties van kameraden toen ik vertelde dat ik bijna acht uur in de Flixbus ging zitten voor de wedstrijd Stal Rzeszow – Odra Opole. Het was echter mijn enige uitweg gezien het schaarse aanbod aan wedstrijden op de maandagavond in Polen. Dinsdagochtend vertrok mijn vliegtuig weer richting Eindhoven, en was het weer over met de pret. Ik moest dus goed gebruik maken van mijn tijd in Polen.

Waarom ik niet naar treinen heb gekeken van Katowice naar Rzeszow? Geen idee. Ik vond de Flixbus wel een mooie optie. De tijden waren ideaal. 12:50 vertrok de bus vanaf het busstation van Katowice, en deze kwam om 16:20 aan in Rzeszow. De absolute kraker in de tweede divisie stond om 18:00 op de planning. Perfect dus. Maar goed, ik moest ook nog terug zien te komen.

Alles voor één voetbalwedstrijdje 
Wat denk je? Om 23:00 vertrok de Flixbus terug richting Katowice. Een stabiele terugrit van vier uur zorgde ervoor dat ik om drie uur ’s nachts weer veilig bij mijn hostel kwam. Gelukkig hoefde ik die dag maar om zes uur ’s ochtends mijn bed uit om mijn vlucht naar Eindhoven te redden. Deze vinck was dus gemaakt voor iemand die voetbalverslavingen kent, en maar niet verzadigd raakt van het bezoeken van voetbalwedstrijden. Precies op maat gemaakt voor mij dus.

Het was tijd om voetbal te zien. De bus reed naar de Oekraïense grens, waar Rzeszow ook ligt. De Flixbus zat, voor zover ik kon en mocht beoordelen, vol met Oekraïners. Mijn medepassagiers hadden hele andere dingen aan hun hoofd dan ik. Ik wist dat ik de enige zou zijn die naar een aftands potje in Rzeszow zou gaan.

Prachtig onthaal in Rzeszów
Anderhalf uur voor de aanvang van de wedstrijd kwam ik aan in het beloofde oord. Met het stadion op ruim een halfuur lopen, was ik op zoek naar een beter alternatief. En dat vond ik. Nooit eerder heb ik op een elektrische step gestaan. Mijn vuurdoop was dus in Polen. Na ongeveer vijftien minuten wist ik hoe ik vooruit moest komen zonder te steppen. Het mocht even duren, maar het was het waard.

Het ticket kocht ik online, maar eenmaal aangekomen bij de Oostblok-ovaal, wilde ik natuurlijk wel een mooie geprinte versie van mijn kaartje. Mevrouw achter de kassa had daar natuurlijk nog nooit van gehoord, want welke groundhopper gaat nou naar Stal Rzeszow? Tja, dat was wel enigszins begrijpelijk.

Een mooie hardcopy in de diepe Poolse krochten.

Het was al snel te zien dat het stadion een redelijk hoge capaciteit had. Toch was er maar pak ‘m beet 3.000 man om de thuisploeg aan te moedigen. Ook waren er uitsupporters. Zij namen niet meer man mee, want kwamen uiteindelijk met zo’n twintig supporters. De aanhangers die de lange reis hadden gemaakt, zouden later beloond worden.

Food review!
Uiteindelijk met een mooi kaartje op zak was het tijd om het stadionvoer te testen. Hét eten in de stadions in Polen is natuurlijk de kielbasa. Een beetje vergelijkbaar met een rookworst, op een broodje. Saus kun je zelf pompen, wat natuurlijk altijd een +1 oplevert. Afgetopt met een augurk was het broodje compleet. Zo zouden we het graag zien in Nederland.

Heerlijk stadionvoer, zoals ze daar in Oost-Europa zo goed in zijn.

Een halfuur voor de wedstrijd was het natuurlijk tijd om een biertje te nuttigen. Nou ben ik zelf niet de allergrootste fan van bier en daar hadden ze in Rzeszow een goed alternatief voor. Naast de biertap stond een limonade pompje met kersensmaak. Eén en één is twee. Ik kon mijn eigen kriek maken. Dat ging er natuurlijk wel gewoon prima in.

Het was tijd voor de wedstrijd. De ultra’s en hooligans van de Poolse ploeg stonden op de tweede ring van de hoofdtribune. Van sfeer was zeker sprake, maar door het wedstrijdverloop was het toch wat gezapig. In de eerste helft stond de uitploeg uit Opole al met 0-2 voor. Dit liep in de tweede helft al gauw op naar 0-4. Twee goals van Rzeszow waren uiteindelijk niet genoeg voor een comeback, mede omdat Odra Opole in de laatste minuut nog even de 2-5 binnenschoot.

Tijdverdrijf in Poolse krochten
De twintig uitsupporters konden dus juichen na het laatste fluitsignaal. Stal Rzeszow kreeg in eigen huis een flink pak slaag, wat resulteerde in flink wat teleurgestelde blikken in de McDonald’s naast het stadion. Het was rond de klok van acht uur ’s avonds, en ik had dus nog drie uur om vol te maken in Rzeszow. Wat doe je dan?

Ik pakte de elektrische step en ging gewoon een beetje in het rond steppen. Dit bracht mij op de een of andere manier op een geweldig pleintje met fonteinen en muziek op de achtergrond. Ongeveer honderd man zat lekker te chillen op een maandagavond om negen uur bij fonteintjes in een park. Het was de perfecte afsluiting van mijn Polen-trip.

De Flixbus terug naar Katowice was wel behoorlijk lijden. Voor mij zat een Franse mevrouw, die haar stoel bij de eerste beste mogelijkheid helemaal naar achter gooide. Om drie uur ’s nachts was ik weer in Katowice. Het steppen was zo goed bevallen dat ik besloot om van het busstation naar mijn hostel te steppen. Totaal onnodig, want het was maar zes minuten lopen, maar ik had geen seconde spijt. Na tweeëneenhalf uur slaap was het weer tijd om naar Nederland te gaan. Van deze pot tussen Rzeszow en Opole had ik geen seconde willen missen.