Regelmatig kom je onderweg pareltjes van stadions tegen. Vaak is er een herkenning, maar deze keer was het totaal anders. Tijdens onze rit naar Bayern Hof komen we langs zo’n pareltje. Het stadion Frankenwaldsportstätte is niet anders dan prachtig te noemen. Waarom staat hier in the middle of nowhere zo’n serieus stadion?Waarom lijkt het zo vervallen? Wordt hier nog gespeeld? Veel vragen en daarom neem ik jullie mee in de geschiedenis, maar ook de beleving van deze club en het bijbehorende stadion. 

Rothosen

Dit is de bijnaam van VfB Helmbrechts. De club wordt in 1921 opgericht en kent voor de oorlog geen noemenswaardig succes. De club speelt zeer regionaal en heeft de eerste jaren geen eigen veld of stadion. Na de oorlog behaalt Helmbrechts haar grootste successen: halverwege jaren ’50 kampioen van de Amateurliga Nord-Bayern en na de overwinning op de concurrent uit Sud-Bayern kan het zich amateurkampioen Bayern noemen. Helmbrechts zal deelnemen aan de promotieronde voor de Oberliga-Sud, destijds het tweede niveau in Duitsland.

Jarenlang vecht de club tegen degradatie, maar telkens zal men het redden. In 1959 vindt er een derby plaats tegen het grote Bayern Hof voor 12.000 toeschouwers in het Frankenwaldstadion. Een jaar later staat het team halverwege het seizoen bovenaan. Uiteindelijk wordt men vierde en loopt het op twee punten de promotie mis.

Bergaf

Vanaf de jaren ’60 gaat het rap bergaf. De vorming van de Bundesliga zorgt ervoor dat de club op het 3e niveau moet starten. Na een aantal moeizame jaren degradeert Helmbrechts naar het 4e niveau. Pas eind jaren ’70 valt er weer iets te juichen: ze promoveren naar de Oberliga Bayern.  Tot begin jaren ’90 spelen ze afwisselend Oberliga en Landesliga. Halverwege jaren ’90 ontstaan er grote financiële problemen en wordt er een faillissement aangevraagd. Er wordt een nieuwe start gemaakt op het 9e niveau in Duitsland. In zeer korte tijd volgen meerdere promoties en spelen Die Rothosen op het zesde niveau.

Ontdooien…

Zoals we vaker doen, vertrekken we vandaag vroeg. We pakken een mooie route binnendoor, zodat we een goed beeld krijgen van de regio. Na een korte stop in Weismain, waar het stadion potdicht is, ziet Marcel een andere optie onderweg. We hebben geen foto’s, maar op Google Maps denken we een vervallen Kurve te zien. Na een flinke rit komen we in Helmbrechts aan, een klein stadje op 650 meter boven zeeniveau. En dat is te merken. Her en der liggen nog flinke resten sneeuw en het is er koud! Na een korte zoektocht hebben we een tribune gevonden. In eerste instantie lijkt het of we te laat zijn. Er staat een modern gebouw en een grote witte tribune. Maar al snel zien we dat het naastgelegen veld is wat we zoeken..

Binnen enkele minuten staat er iemand naast ons, wat we komen doen? Na een voorzichtige uitleg ontdooit de man, hij blijkt de beheerder te zijn. Voorzichtig vraag ik naar de geschiedenis van deze plek. Er volgt een heel leuk gesprek. Met veel trots wordt er verteld over de gloriejaren, de derby’s tegen Bayern Hof, maar ook de mindere jaren komen ter sprake. Zo is de hoofdtribune enkele jaren geleden voorzien van een nieuw dak, omdat de ander bezweken was onder de massa sneeuw. De club heeft gelukkig geen financiële problemen meer, is gezond en er zijn weer jeugdteams. Toch wordt de goede jeugd vaak gehaald door clubs als Bayreuth en Schweinfurt. We bedanken de beste man voor het fijne gesprek en zijn nu wel vrij om te gaan en staan waar we willen.

Prachtig verval

We lopen direct richting de vervallen kurve. Verschoten reclameborden, afbrokkelend beton, twee roestige doelen, een paar kleine lichtmasten en een volledig verzakte tribune. Dit is met recht een pareltje voor een voetbalromanticus! Met veel fantasie kan je hier de sfeer voor je zien met een dikke 10.000 toeschouwers. Wij hopen dat het stadion nog wat jaren mag blijven staan zonder veel modernisering. We schieten nog wat plaatjes en rijden door naar Hof. Voor ons is dit weer de bevestiging waarom het binnendoor rijden zo fantastisch is!