Wat weten we in Nederland nou eigenlijk van het Luxemburgse voetbal? Een landje dat ongelooflijk verraste door de wereldkampioen 3 jaar terug in Toulouse op 0-0 te houden. Maar meer eigenlijk ook niet. Doorgaans worden de Luxemburgse clubs in Europees verband met ruime cijfers van het veld gepoetst. Zijn ze niet meer dan een voetnoot elk seizoen. En op nationaal niveau? Dat is simpelweg perfect pittoresk! In ieder geval in Esch-sur-Alzette.
Qua uitstraling is de National Division vergelijkbaar met het gemiddelde amateurniveau in Nederland. De Tweede en Derde Divisie in Nederland trekken meer toeschouwers dan wedstrijden op het hoogste niveau in het dwergstaatje. Het gemiddelde stadion is kleiner dan Woudenstein, zijn niet bijzonder qua bouwstijl en een aantal heeft zelfs kunstgras. Wat moet je als voetballiefhebber daar in godsnaam doen dan? Simpel, pure voetbalbeleving!
Stade de la Frontière
Met ruim 5.000 plaatsen één van de grootste stadions van het land. Als je niet weet waar het ligt, rij je er straal voorbij. Dit stadion ligt namelijk verscholen tussen de huizen in een prima buurt. De lichtmasten kunnen verraden dat er meer huist dan alleen woningen. Ooit gebouwd in 1920. Het lijkt sindsdien vooral uitgebreid te zijn met stoeltjes en veel reclameborden.
Je staat er letterlijk langs het veld. Bij een corner, inworp of de warming-up kan je de spelers aanraken. Het is voetballen tussen de vette worst-, bier- en sigarenlucht. Geen bordjes met waarschuwingen, stadionverboden en hoge boetes. Geen stewards voor de vakken die al ruim voor de wedstrijd een overspannen indruk maken. Nee, je komt binnen door een simpel papieren kaartje te kopen en vanaf dan draait het maar om één ding: voetbal!
Dat bleek ook wel in de rust van de wedstrijd. De plaatselijke jeugd maakte dankbaar gebruik van het veld om een balletje te trappen, waar een andere supporter dankbaar gebruik maakte van de sproeier midden op het veld voor een verkoelende douche. Het was immers zeker 35+ graden.
Derby d’Esch
Het is dé derby van het land. En hoewel je zo ongeveer het halve speelschema als derby kan betitelen, springt er steevast maar eentje uit, de stadsderby tussen Jeunesse en Fola. Hoewel voetbalstad Esch-sur-Alzette nog een derde club huist, gaat de strijd tussen die twee. Het is de club met beperkte financiële middelen maar nog een enigszins fanatieke achterban (Jeunesse) tegen de club met het geld zonder echte achterban (Fola).
Jeunesse is de meest succesvolle club van het land met maar liefst 28 titels. Maar zoals gezegd, door het geld is Fola nu een geduchte tegenstander uit de stad. En hoewel F91 Dudelange de laatste jaren de dienst uitmaakt, draaien beide clubs uit Esch continu bovenin mee. Een zeer gemoedelijke rivaliteit waar supporters van beide clubs rustig door elkaar lopen met zelfs nog gevoel voor humor. De fanatiekelingen uit Jeunesse wisten een vlag van Fola te bemachtigen die ondersteboven in hun vak hing. Een aantal Fola-supporters stonden erbij en keken er naar zonder dat het hen boeide.
Grenz United
Vlakbij het stadion ligt het café Op der Grenz, de thuisbasis van Grenz United. Een groepje fanatieke supporters dat hun Jeunesse door dik en dun steunt. Een boeiende plek die aangekleed is in de kleuren van de club en de historie weergeeft. Oude aanplakbiljetten, foto’s en wedstrijden tegen grote clubs uit Europa zijn overal te vinden. Lars (Dutch Groundhopper) en ik worden vrij hartelijk verwelkomd door een aantal van hen. We krijgen direct wat stickers in de handen gedrukt met een korte introductie.
In het stadion neemt het groepje, een man (en vrouw) of 20 bij elkaar plaats op de oude staantribune. Die is nu vooral voorzien van stoeltjes. Ze staan met dik 35 graden in de brandende zon. Maar het deert hen niet. Ze maken er wel een feestje van op hun eigen manier. Ze zorgen voor een hoop positiviteit en sfeer. Aangezien wij niet zo rood als een kreeft willen thuiskomen, genieten we op een afstandje in de schaduw van hun enthousiasme.
Derbysieger
De thuisploeg laat in de eerste helft maar weinig zien en staat dan ook bij rust met 1-0 achter. Geen enkele wanklank, geen gefluit of gescheld. Een uiterst gemoedelijke sfeer. De tweede helft komt er veel meer leven in de brouwerij. De thuisploeg komt door een eigen goal direct op gelijke hoogte. Grenz United zet er nog eens een tandje bij. Jeunesse krijgt meer en meer vleugels wat na een uur met een keurige goal zelfs op voorsprong komt.
Met nog een kwartiertje te gaan besluiten we om nog een beetje onze kleur bij te werken door bij de fanatiekelingen te gaan staan. Het plezier van die gasten is aanstekelijk. Met veel enthousiasme worden we meegenomen in hun beleving. Een kleine tien minuten voor tijd valt de beslissing en is het groepje uitzinnig van vreugde. De rivaal uit de stad gaat eindelijk weer eens verslagen worden. De laatste overwinning dateerde alweer uit 2012.
De beslissing in de wedstrijd
De winst kwam niet meer in gevaar. Fola kon de gehele tweede helft geen vuist meer maken. En zoals het hoort, wordt de overwinning samen met de supporters gevierd.
Een heerlijke middag in Luxemburg, perfect in eenvoud. Voetbalbeleving op professioneel niveau zoals je het maar weinig tegenkomt. Wij danken Grenz United voor hun gastvrijheid.
