Defensa y Justicia: vriendenclub uit Florencio Varela

Argentinië is een droombestemming voor menig voetballiefhebber. Clubs als Boca Juniors, River Plate en Racing Club spreken tot de verbeelding. Ook het WK heeft laten zien hoe fantastisch de Argentijnse voetbalpassie is. Dat meemaken is fenomenaal, niet alleen bij de topclubs maar juist nog meer bij de clubs die minder tot de verbeelding spreken. Clubs geboren uit voetbalpassie, door vrienden die deze passie delen. Defensa y Justitia is zo’n club, alleen de naam is al fantastisch.

De Groen-Gelen komen uit de wijk Florencio Varela, een verre buitenwijk in het Zuid-Oosten van Buenos Aires. Eigenlijk is het een stad binnen de agglomeratie Groot-Buenos Aires (provincie). Hoe het is ingedeeld en bestuurlijk allemaal is georganiseerd is te ingewikkeld om uit te leggen. Het blijkt in ieder geval een beste reis te zijn om er te komen.

Vanuit de stad Buenos Aires is het eerst richting Constitución treinstation. Een prachtig, monumentaal station wat in 1865 voor het eerst werd geopend. Een nalatenschap van de Britten dat in 1925 een upgrade kreeg en vandaag de dag nog altijd er zo uit ziet. Vanaf hier pakten we de trein, nou ja eerder een sardineblik. Het is spitsuur in Buenos Aires, dus je staat opeengepakt in een overvolle trein. Bij elk station verlaten plukjes mensen de trein, dus hoe dichter bij de bestemming hoe meer adem ik weer kan halen. De rit duurt een uur.

Florencio Varela

Vrijwel bij elk station stap je uit in het kloppend hart van de wijk. Volop leven op straat, drukke winkels en in dit geval speeltuinen vol met spelende kinderen. Het typische Argentijnse buitenleven. Het is ook prachtig weer. Voorafgaand waren er wat vraagtekens rond ons bezoek aan Defensa. Florencio Varela heeft als wijk wel enigszins een reputatie en zit op de grens van wel/niet veilig om te bezoeken.

Aangezien ik niet vies ben van een uitdaging en het niet de eerste keer is dat ik in obscure regio’s kom, zeg ik gewoon gaan. Het heeft me namelijk de meest fantastische ervaringen opgeleverd. Mijn bezoek aan Lokomtiv Sofia is daar een voorbeeld van. Ditmaal is het niet anders. Ik voel me geen moment onveilig. Het zijn vooral verbaasde blikken die ik ontvang. Die zullen zich ongetwijfeld afvragen wat een stel toeristen zo ver buiten het centrum te zoeken hebben. Een soort van stadsderby. Het grote Racing komt namelijk op bezoek.

Eenmaal onder het spoort door gewandeld komen we in een wat rustiger gedeelte van de week. Langzaam maar zeker zie je de armoede. Aftandse woningen, her en der wat provisorisch in elkaar geknutseld. De ene na de andere rammelbak komt al hortend en stotend voorbij getuft. Hoe sommige auto’s hier überhaupt nog rijden is een godswonder te noemen. En zodra de lichtmasten van het stadion in de buurt komen, zijn de meeste straten van de wijk ook onverhard. Alleen de “hoofdweg” is nog geasfalteerd.

Estadio Norberto “Tito” Tomaghello

Omdat we die “hoofdweg” blijven volgen, komen we op de absolute hoofdweg die langs het stadion loopt. Op de hoeken drukte van supporters, dampende asada’s en verkopers van de nodige groen-gele merchandise. Wat ook direct opvalt is een leger aan politie. Om het stadion binnen te komen moet je in een lange rij staan wat langzaam stapje voor stapje tussen de politie door naar de controle schuift. Het blijkt de ingang van de Barra Bravas. We staan verkeerd, aangezien we zelf op de hoofdtribune zitten.

We mogen van de politie niet langs de rij doorlopen richting de lange zijde. Nee we moeten terug de wijk in, via de onverharde zijweg naar het punt waar de ingang van de lange zijde zit. We zien nog net wat restanten van provisorische verkoop aan huis. Een aftandse BBQ en koelkast is voldoende voor wat verkoop van eten en drinken. Elke peso is er eentje, zeker hier.

Het stadion binnen komen gaat erg snel. Buitenlanders zijn voor de politie en controle niet de moeite waard. De thuisbasis van Defensa is relatief klein te noemen. Slechts 10.500 officiële plaatsen. Daar tegenover staan wel maar liefst 6 lichtmasten. Naast de vier hoeken staan er ook nog twee ter hoogte van de middenlijn. Een overkill aan licht. Duidelijk geen energiecrisis hier.

Het knusse, maar zeker sfeervolle onderkomen heeft karakter en is de thuisbasis sinds 1978. De lange zijde tribune zit helemaal vol en ook achter doel is het opeengepakt met Barra Bravas die al druk sfeer maken. De andere Popular staantribune achter de goal is deels gevuld. De overige lange zijde heeft een kleinschalige hoofdtribune met wat skyboxen en pers, maar is vooral een kleine, open zit- en staantribune. Karakteristiek.

Defensa y Justicia

De naam alleen al, prachtig. De club is opgericht door een aantal vrienden, gek van voetbal, filosoferend over voetbal. Ze willen een eigen team oprichten. In hun wijk ligt een braakliggend terrein, ideaal om te gaan voetballen. Zo ziet Defensa in 1935 het levenslicht. Hoe de club aan de bijzondere naam komt is voor mij vooralsnog een mysterie. Zelfs op de website van de club staat geen toelichting.

Historisch gezien heeft de club weinig bereikt in het Argentijnse voetbal. Een enkel kampioenschap in de lagere divisies. Maar de afgelopen 10 jaar is het ineens vrij rap gegaan met de club. In 2014 wisten de groen-gelen eindelijk promotie af te dwingen naar de Primera Division. De eerste seizoen verlopen uiterst moeizaam en degradatie ligt op de loer. Maar de club weet zich op te richten.

Onder coach Sebastián Beccacece weet de club de 2e plaats in de competitie te behalen en spelen ze het seizoen erop in de Copa Libertadores groepsfase. Het is de aanzet tot het eerste internationale succes van de club, want in 2020 winnen ze de Copa Sudemericana en het jaar erop de Recopa Sudemericana (Zuid-Amerikaanse supercup). Afgelopen seizoen werden ze 12e in de Primera en 3e in de Copa de la Liga.

Spektakel tegen Racing Club

De bezoekers uit Avellaneda spelen nog volop voor het kampioenschap. Winnen bij Defensa is dus absolute noodzaak. Maar dat dit een taaie, goed voetballende ploeg is blijkt deze avond wel. Terwijl de zon net onder is en het thuispubliek volle bak sfeer maakt, gaan we goed voor zitten. Het grote Racing is wordt uitgekotst hier gezien het fanatisme van de mensen om ons heen. Menig supporters vliegt van zijn plek om Racing-spelers de huid vol te schelden.

Na 20 minuten komen de bezoekers op voorsprong en lijkt er geen vuiltje aan de lucht. Maar nog geen 10 minuten later staat de wedstrijd op zijn kop. Eerst een voorzet die pardoes binnenvliegt wordt enkele minuten later gevolgd door een haarscherpe aanval. Het thuispubliek wordt gek. Ook op de lange zijde wordt regelmatig luidkeels de zang ingezet. Wat is dit genieten zeg. Wat oudere heren om ons heen die nog een aardig woordje Engels spreken (best een zeldzaamheid) nemen ons mee in het fanatisme en support voor de club. Mooie gastvrijheid en delen van de passie.

Dat Racing een geslepen topploeg is blijkt wel uit de gelijkmaker. Uit het niets een splijtende pass dwars door het midden die koeltjes wordt afgerond. Buitenspel! Iedereen juicht, maar na minutenlang overleg met de VAR is het toch een doelpunt. Overduidelijk geen buitenspel als ik later de samenvatting terug kijk. Waarom moet je daar minutenlang naar kijken? Afijn, in de 45e minuut dus gelijk. Spectaculaire eerste helft.

Gelijkspel in extremis

Dat Defensa een ploeg met karakter is blijkt in de tweede helft. Ze hebben het betere van het spel en komen dan ook terecht op 3-2 voor een kwartier voor tijd. Prachtig doelpunt. De buit is binnen zo lijkt het. Na een fenomenale counter wordt ook de 4-2 binnen geschoten. De VAR grijpt echter in. In plaats van een doelpunt voor de thuisploeg is het een penalty voor Racing. Hands voorafgaand aan de counter.

De zeer ervaren Vecchio schiet de bal wild over, geen gelijkmaker dus. Het stadion ontploft. De overwinning is zo goed als binnen. Uitspelen, maar ja die verdomde VAR. Door continu minutenlang tijd te nemen is de extra tijd ook flink. En ja hoor, in minuut 96. Een makkelijk gegeven vrije trap wordt door Vecchio haarfijn op het hoofd gelegd van een medespeler. Alsnog de 3-3.

De man naast mij die meekijkt via zijn telefoon zegt gelijk “Buitenspel!”. Hij heeft gelijk, maar het is niet de speler die binnenkopt die buitenspel staat. Geldig doelpunt dus. Net als de Defensa-supporters ben ook ik teleurgesteld over die late gelijkmaker. Zo werd ingezogen in de Argentijnse supportersbeleving. Defensa y Justicia, een prachtige club met karakter. Absoluut het bezoeken waard. En wie mij kan vertellen waar de naam vandaan komt is meer dan welkom.

Spannende terugrit

De terugreis naar het centrum van Buenos Aires ging niet met de trein, maar met de taxi. Nou ja, taxi. Deze rammelbak paste geheel in het straatbeeld van de wijk. Die zou never nooit de APK keuring overleven, rijp voor de sloop. De voorruit was een Mozaïeken kunstwerk van barsten, een lekke uitlaat en de vering was al in 1900 kapot gegaan. Erg prettig voor mijn nieren, aangezien het de straten van Buenos Aires nogal de nodige bobbels en gaten hebben.

Met 5 volwassen mannen in dit zielig hoopje auto? Dat ding zakt gelijk door zijn assen. Maar verbazingwekkend genoeg bleef het gevaarte al rammelend rijden. Gelukkig deden de motor en de remmen het wel goed, waardoor we na een spannende rit van een uur uiteindelijk met grote opluchting in het centrum konden uitstappen. Een soort kers op de taart in de totaalbeleving zullen we maar zeggen…

Zelf het Argentijnse voetbal willen ervaren, kijk bij Away Days Football Travel voor de mogelijkheden.