De weg naar de finale #1: de stunt van DFS en genieten bij JVC
In Nederland kijken we vaak vol bewondering naar de FA Cup en de DFB Pokal. Terecht overigens. Echter vergeten we onze eigen gouden dennenappel. De kortste route naar Europa begint in augustus al met twee voorrondes voor amateurclubs. Zij hebben het jaar ervoor al een ticket verdiend in de verschillende regionale bekertoernooien. Hoezo een korte weg naar Europa? In de Hekken is dit seizoen bij elke ronde aanwezig en hopelijk getuige van geweldige bekersprookjes. In deel 1 gaan we op de eerste speeldag op bezoek in Opheusden en Cuijk!
Dé dag voor DFS
De eerste wedstrijd die gepland staat voor de zaterdag is die van hoofklasser DFS. DFS heeft haar plaats in deze ronde verdiend aan de winst van de districtsbeker tegen stuntploeg MASV. De ploeg had het geluk met de loting pas in te stromen in de tweede voorronde en dus staat de ploeg al op de drempel van het hoofdtoernooi. Deze drempel is echter nog niet zomaar genomen aangezien tegenstander BVV uit Barendrecht een van de sterkst mogelijke tegenstanders was. Gelukkig mag DFS de wedstrijd wel op eigen sportpark spelen. Voor het Betuwse dorp met 6.000 inwoners is een bekerwedstrijd tegen één van de beste amateurteams van Nederland natuurlijk een unieke ervaring.
De reden dat ik tussen alle mogelijke clubs op de eerste speeldag voor DFS kies is dat de club redelijk dichtbij ligt én dat de aftrap van 14:30 een dubbel mogelijk maakt met JVC Cuijk. DFS is dus eigenlijk het voorgerecht. Ik ben wel heel benieuwd naar de club dus ik zorg dat ik ruim van tevoren bij Sportpark ’t Heerenland ben. Na een beetje onderzoek onderweg in de trein kom ik erachter dat DFS de afkorting is van “Door Fusie Sterk”. Geen geweldige combinatie met het Against Modern Football gedachtegoed van In de Hekken. Sportpark ’t Heerenland bleek helaas ook weinig voetbal uit te stralen. Een tribune was er niet, aan de moderne kantine zat alleen een balkon voor de supporters.
Ik stond dus voor een lastige keuze. Mijn natuurlijke liefde voor de underdog zou mij natuurlijk richting de gastheren uit Opheusden drijven. Maar aan de andere kant leek het juichen voor deze moderen fusiefanaten mij ook niet bepaald geweldig. Uiteindelijk was de voorliefde toch iets sterker en hoopte ik, ondanks het lelijke sportpark, op een thuisoverwinning en een echte bekerstunt.
In de KNVB Beker gaat het er voor de amateurclubs ineens een stukje professioneler aan toe
De logistieke nachtmerrie
Het balkon was aardig gevuld en voor een dorp met 6.000 inwoners waren er aardig wat voetballiefhebbers naar ’t Heerenland gekomen. Ook vanuit Barendrecht had er een respectabel aantal mensen de tocht vanuit het Westen naar de Betuwe gemaakt. Ik nam plaats op het volle balkon voor een goed overzicht van de wedstrijd. BVV vloog gelijk uit de startblokken en binnen 10 minuten was de lat al geraakt door de tweededivisionist. DFS onder leiding van Lorenzo Davids, de neef van Edgar, leek een lastige middag tegemoet te gaan. In de resterende tijd van de eerste helft zakte de wedstrijd echter wat in elkaar en op één grote kans voor BVV was DFS steeds sterker aan het worden.
In de tweede helft zocht ik een plek op tussen de uitsupporters van BVV om daar een beetje sfeer te peilen. Als successupporter had ik duidelijk de juiste plek gevonden want direct na de rust kwam BVV na een goede aanval op voorsprong. De tweede helft kabbelde wat voort en DFS wist geen vuist te maken. Toen de Opheusdenaren het laatste kwartier alles of niets gingen spelen werd het achterin gatenkaas. BVV kreeg enkele 100% kansen om de wedstrijd in het slot te gooien. Keer op keer faalde de uitploeg daarin en dus bleef het tot de laatste minuut spannend. Ik begon me al rustig richting de uitgang te bewegen en had een verlies al geaccepteerd. De trein vanuit Opheusden vertrekt namelijk 1x in het uur en het schema richting Cuijk zat strak in elkaar.
Het lot was mij echter ongustig gezind. Uit het niets was het chaos bij BVV na een corner en de keeper was van de lijn af. Koud kunstje voor een speler van DFS om de gelijkmaker binnen te schieten. Het thuispubliek ontplofte en ik baalde met de BVV-supporters mee. Ineens stond ik voor de lastige keuze tussen blijven voor de verlenging of richting Cuijk voor de tweede wedstrijd. Na veel wikken en wegen besloot ik met pijn in mijn hart om de wedstrijd te verlaten. Ik ging er ook eigenlijk vanuit dat BVV orde op zaken zou stellen gezien de vermoeidheid bij de thuisploeg. Toen ik dus een kwartier later een kilometer verder naar station Opheusden was gelopen was ik nogaal verbaasd door wat ik hoorde. Een keihard gejuich kwam bij mij binnen als een mokerslag. Dit moest de 2-1 zijn. Dit bleek ook de eindstand te zijn en DFS behaalde dus met een schitterende stunt het hoofdtoernooi van de KNVB Beker terwijl ik eenzaam op station Opheusden stond.
De supporters van DFS vieren de onverwachte gelijkmaker in de laatste minuut
Nijmegen in Brabant
Hoewel het veel pijn deed om tijdens de wedstrijd weg te gaan was het toch de juiste keuze. DFS was slechts het voorafje en hoe lekker een voorafje ook is, het is zonde om geen ruimte over te laten voor het hoofdgerecht. Dat hoofdgerecht was dus derdevisionist JVC Cuijk tegen de Koninklijke HFC uit Haarlem. Doordat de trein vanuit Opheusden maar 1x in het uur ging zat mijn schema heel strak in elkaar. 8 minuten voor de aftrap kwam ik aan op station Cuijk. Snel pakte ik daar een OV fiets en haastte ik me richting De Groenendijkse Kampen. 1 minuut na de aftrap liep ik het sportpark op en nam ik plaats op de tribune om even uit te zweten.
Wat me onmiddelijk opvalt is dat hoewel ik me officieel in Brabant bevind, het voelt alsof ik in Nijmegen zit. Overal om me heen hoor ik op de tribune plat Nijmeegs. En daarmee komt natuurlijk ook een stukje Nijmeegs negativisme. HFC speelt namelijk een hele sterke openingsfase en komt na een kwartier terecht op voorsprong. Om mij heen weten de mensen het al weer; dit wordt een nulletje of drie, vier en met dit materiaal gaat het dit seizoen helemaal niks worden. Ondanks het nuilen van de mensen om mij heen vecht JVC zich heel behoorlijk terug in de wedstrijd. Ne een halfuur komt de beloning in de vorm van een penalty. Spits Schoonhoven weet wel raad met deze kans en stuurt de bal ijzig kalm in de juiste hoek.
Supporters van JVC kijken toe hoe hun ploeg weer het hoofdtoernooi misloopt
Genaaid door de scheids?
Terwijl ik op slag van rust bezig ben aan een rondje langs het sportpark en langzaam richting de kantine ga voor wat eten in de rust verandert de wedstrijd drastisch. Zonder dat één supporter snapt wat er aan de hand is krijgt een speler van JVC rood. Alle kansen op een stunt lijken weg en in de rust is er weinig hoop over voor de mensen van Cuijk. In de rust spreek ik nog even de man achter het twitter account van JVC. Hij blijkt zelf ook fan te zijn van groundhoppen. Hoewel hij het sportpark beschrijft als “zeker niet de mooiste van Nederland”, moet ik zeggen dat ik het allesbehalve vind tegenvallen. De Groenendijkse Kampen is echt een gezellig sportcomplex en de Rein en Dina Weijers tribune is een leuke tribune. Ik gun de club een stunt echt van harte.
In de tweede helft lijkt deze er ook echt te komen. De beste kans van de wedstrijd is namelijk voor JVC, maar de keeper van HFC brengt knap redding. In de 75e minuut leek het licht toch definitief uit te gaan toen Mounir Mounji lichtelijk tegen de verhouding in op 2-1 kwam. Dat de wedstrijd niet beslist was kwam echter door diezelfde Mounji. Na de goal pakte hij twee keer snel geel en ineens leek er nog iets mogelijk te zijn. In de 90e minuut maakte HFC met de 3-1 echter een einde aan alle illusies van JVC Cuijk. De eretreffer van spits Schoonhoven uit opnieuw een penalty kon daar niks aan af doen. Waar DFS zich dus mag opmaken voor mogelijk een profclub moesten de supporters van Cuijk helaas toezien hoe het hoofdtoernooi opnieuw werd misgelopen. Dat de rode kaart hier een grote rol in speelde zal lastig accepteren zijn voor de supporters van JVC.
Beelden:
