De Heilige Johan

Afgelopen week zou onze Johan 71 jaar geworden zijn. Helaas heeft dat niet zo mogen zijn, maar gelukkig hebben velen nog mooie herinneringen aan hem. Zo ook ik. In 1964 ging ik voor het eerst naar de Meer. Eerlijk is eerlijk, hij was mij in dat seizoen niet echt opgevallen. Met mijn 11 jaar had ik nog weinig voetbalverstand en had andere interesses op en rond het veld. Dit zal waarschijnlijk de reden zijn geweest van mijn mijn onwetendheid.

Het jaar daarna ging zijn ster pas echt rijzen. In een jaar van “net niet gedegradeerd naar landskampioen” deed Cruijff de harten van vele Nederlanders sneller kloppen. Zo ook bij ons thuis, maar niet op de wijze waarop de meeste mensen denken. Mijn vader was namelijk een fervent Cruijff adept terwijl mijn voorkeur uit ging naar de meer mysterieuze Piet Keizer. Bij winst of verlies, elke zondag was het bonje bij ons aan tafel tijdens het avondeten. Wekelijks trachtten wij elkaar zonder resultaat te overtuigen wie nu eigenlijk de beste was. Eigenwijs als ik ben en mijn vader was, eindigde dit steevast in ruzie. Uiteindelijk wist mijn moeder altijd een liefdevolle compromis te verzinnen en was de vrede weer snel getekend.

Herinneringen

Zo ben ik ook getuige geweest van de eerste rode kaart voor een Nederlands elftal speler ooit. Zittend op vak UU van het Olympisch Stadion, speelde zich op 6 november 1966 de wedstrijd tegen het Tsjechische elftal af. De toen nog onbekende Rudi Glockner schatte het getreiter tegen Cruijff niet helemaal goed in en stuurde hem het veld uit wegens slaan. Volgens goed Amsterdams gebruik werden na de wedstrijd alle zitkussentjes het veld opgezeild. Heel Nederland stond op zijn kop en Cruijff werd voor 1 jaar uit het Nederlands elftal verbannen.

Een paar jaar later, op 2 januari 1972 speelde Ajax op een koude winderige dag uit tegen ADO. Ik had een plek gevonden op de grote dubbele overdekte tribune en ineens stond daar iemand met een mes voor me. We schrokken ons allebei rot en hij stopte weer snel zijn wapen terug in zijn zak. De wedstrijd was legendarisch. Ajax stond met 1-0 achter in de rust. Gelukkig wist Piet Keizer rond de 50e minuut het net te vinden en liet de 1-1 aantekenen. Na een wilde trap naar voren van Barry Hulshoff, was het Cruijff die de bal oppikte. Wat er daarna gebeurde zal bij iedereen wel bekend zijn, maar het doelpunt dat daaruit volgde mag wel het meest bewierookte doelpunt in de Nederlandse voetbalgeschiedenis genoemd worden.

https://www.youtube.com/watch?v=0CPJYLSFRfo

Werkzaam als fotograaf

Begin jaren tachtig had ik een bijbaantje als fotograaf bij een voetbalmakelaars bureau uit de hoofdstad. Er moesten foto’s gemaakt worden van Ajax wedstrijden en van spelers in het spelershome voor een lokaal weekblad. Dat was een mooi bij-baantje als supporter, maar ik lette te vaak meer op wat er in de wedstrijd gebeurde dan wat er eigenlijk op de gevoelige plaats vast gelegd moest worden. Zo stond ik ook nog op het veld toen Johan, op 30 november 1980, tijdens de wedstrijd tegen FC Twente van de tribune af kwam om Leo Beenhakker te gaan vertellen wat er nu eigenlijk precies moest gaan gebeuren. Het hele gebeuren werd door mij op de gevoelige plaat vast gelegd. Eigenlijk was dit een zeer gênante vertoning, maar de wedstrijd kantelde wel en Ajax won toch nog met 5-3.

Bron: Nationaal Archief/Anefo, 931-1799

In dezelfde periode heb ik ook nog een deelgenomen aan een interview dat David Endt en ondergetekende op Schiphol in een van de VIP ruimtes met Johan hadden. David deed natuurlijk het praat en schrijf gedeelte, terwijl de foto’s door mij werden genomen. Die “kiekjes” waren snel klaar en kon ik naadloos aanschuiven bij het gesprek. Onder het toeziend oog van “Ome” Cor Coster werd het een erg leuk gesprek met de altijd vriendelijke en praatgrage Cruijff.

Toen Johan in maart 2016 was overleden, zijn mij vrouw, mijn zoons en ik nog even langs de plaats gegaan waar hij was opgegroeid. De Akkerstraat, recht tegenover waar eens de Meer was. Als mijn vader en ik naar de Meer gingen, parkeerden wij altijd de auto in Betondorp om de hoek bij de Akkerstraat. Mijn vader leeft al lang niet meer en Johan is ons nog niet zo lang geleden ontvallen, maar ik had toen toch een beetje het idee dat ook voor mij de cirkel een klein beetje rond was.