De finale: een verslag uit het Utrechtse
Tja, dan zit je thuis, te kijken naar de huldiging van Feyenoord op de Coolsingel. De afspraak was, dat de verliezer het eerste verslag zou schrijven en dus ben ik de pineut.
Het begon vroeg, mijn finaledag. Om acht uur op zondag je nest uit voorn een wedstrijd die 10 uur later plaatsvindt, is toch wel een opgave. Maar goed, het is dan ook voor De Bekerfinale, waarin wij Feyenoord troffen. Om negen uur de bus gepakt richting Kanaleneiland, waar een boot op ons lag te wachten. Ons, dat zijn mijn beste vriend Erik en mijn vader, met wie ik al jaren naar de Galgenwaard ga.
Beide supportersverenigingen van FC Utrecht, SV FC Utrecht en True Support hadden een eigen boot geregeld. Onze boot, toepasselijk Rotterdam geheten, nam 250 Utrecht-supporters mee. Met muziek, zelfs een optreden van de Utrechtse rapper aCtive, eten en drank en natuurlijk veel gesprekken met bekenden over hoe we Feyenoord zouden gaan verslaan. De tocht duurde zo’n 4,5 uur, bij aankomst in Rotterdam kregen we nog een gratis rondje van de zaak: de politie was nog niet klaar voor ons.
Uiteindelijk toch aangemeerd. Toen viel het me op hoe relaxed het toen nog was: bijna geen politie, Feyenoorders en Utrechters die door elkaar heen liepen: prima te doen! Wij werden naar onze zone gestuurd en toen begon het wachten…
Zes uur, de opkomst van de spelers. Geweldige sfeeracties van beide kanten en een furieus Feyenoord. Aan Utrechtkant veel verbaasde gezichten: dit is niet het spel dat wij dit jaar gewend zijn. Feyenoord drukt, Utrecht krijgt een kans, maar Feyenoord is duidelijk de betere. Dan gebeurt het onvermijdelijke: de Rotterdammers scoren. Verbazing: de verdeling van supporters was toch 50/50? Ik geloof dat de KNVB hier nog mag evalueren…
Rust, dus naar het toilet. Ik geloof niet dat ze sinds 1937 de toiletten nog aangepast hebben, wat een ongelooflijk smerige zooi is het toch altijd in de Kuip. Ik hou van oude stadions, de broodjes worst en fanatieke harde kernen. Maar om door urine heen te moeten lopen vind ik toch minder leuk. Zonde van het mooiste stadion van Nederland.
Dan maar de tweede helft. Leeuwin scoort! Het Utrecht vak gaat helemaal uit zijn dak, ik krijg liters bier over me heen, maar wat maakt het uit? We staan gelijk en nú gaan we doordrukken! Utrecht gaat die beker gewoon winnen! Even lijkt het daar ook op, maar Feyenoord blijkt toch sterker. Wij hebben de 2-1 niet goed kunnen zien, maar een eigen doelpunt van onze onervaren keeper past perfect bij het plaatje van de dag. Dan begint de grote oh-wat-heb-ik-pijn-show. Een groot aantal Feyenoorders blijkt bij te klussen als acteur. Wat zijn ze zielig, wat hebben ze een pijntjes. Als dieptepunt natuurlijk het afvoeren van Kuyt, die man is enorm gezonken in mijn aanzien. Wat een zielige vertoning.
We zijn 95 minuten bezig, einde van de wedstrijd. Eerlijk is eerlijk, Feyenoord was de betere. Balen voor ons, maar ik kan ermee leven. We hadden geen geluk en waren niet goed genoeg. Volgend jaar weer een kans!
Gelukkig mogen we dan nog terug lopen naar de bussen. Een aantal mensen botviert hun frustraties op de aanwezige ME en verliest, wij proberen bij de bus te komen. We waren zó blij met de looproute gisteren! Eerst de brug over, dan langs alle bussen lopen en de volgende brug weer terug nemen. We zijn ruim een uur onderweg om hemelsbreed 250 meter af te leggen. Ik heb een kaartje gemaakt van de looproute. Dat kan beter!
Naar huis nog even in de file gestaan, dus m’n bus gemist. Om iets voor 12 uur was ik thuis. Het was uiteindelijk een teleurstellende dag, natuurlijk. Maar wat heb ik genoten van de reis erheen, het afzeiken van Mark in het blog. Volgend jaar zijn we weer in de Kuip, nu om de beker écht mee te nemen. En KNVB, mag het volgende keer weer in mei? Een bekerfinale hoort in 25-30 graden gespeeld te worden, niet met hagelbuien. Je hoort tijdens je bier al te denken aan je volgende, omdat je het zo warm hebt.
Tot volgend jaar!
Dit gastartikel werd geschreven door Jorg Rademaker, die de uitdaging van onze eigen Mark om elkaar op sportieve manier af te zeiken met beide handen oppikte. Dank namens de hele redactie!