De bekerfinale van Liechtenstein

Eigenlijk ben ik niet echt een stadion-vincker, maar meer op zoek naar wedstrijden met sfeer en/of historie. De bekerfinale van Liechtenstein hoort hier misschien niet bij wat de sfeer betreft, maar met 77 edities is er wel wat historie. Deze wedstrijd was al langer bij me in beeld, omdat het een van de kleinste wedstrijden is met rechtstreekse kwalificatie voor de voorronde van Europees voetbal, sinds enkele jaren de Conference League. Dus parkeerde ik na een rit van drie uur op de parkeerplaats naast het Rheinpark Stadion van Vaduz.

Verrassingen in Vaduz

Eerste verrassing: vanaf 17 uur is het parkeren gratis. Tweede verrassing: de loketten waren nog gesloten, en dat iets meer dan een uur voor het begin van de finale. Hierdoor had ik nog even de tijd om naar het nabijgelegen centrum te wandelen. Het centrum stelt niet veel voor, buiten het mooie vorstelijke kasteel dat boven de hoofdstad van Liechtenstein uitsteekt. Met slechts zo’n 5.700 inwoners in Vaduz en ongeveer 39.000 in het hele land, is alles hier relatief klein.

Lees ook: AZ in Europa: de trip naar Liechtenstein

Na in een paar straatjes gewandeld te hebben, ging ik terug naar het stadion en kocht ik mijn ticket. Voor 10CHF (ongeveer 10€) kreeg ik een mooi ticketje aan het loket. Geen QR-code, geen scanner, gewoon zoals vroeger een ticket tegen betaling met contant geld. Het begon allemaal echt goed te bevallen. Nadat ik een paar mooie foto’s van het stadion had gemaakt, ging ik naar binnen. Alleen de hoofdtribune was geopend, zoals de laatste jaren gebruikelijk is. Bij de ingang stonden enkele stoer ogende, maar vriendelijke beveiligers, die alleen het kaartje scheurden en verder een mooie wedstrijd wensten. Geen fouillering, geen gedoe met de camera. En de draaipoortjes waren afgesloten en buiten gebruik. Heel mooi…

De wedstrijd: FC Vaduz vs. FC Triesenberg

De wedstrijd zou gaan tussen recordwinnaar FC Vaduz, de enige profclub in Liechtenstein die (bijna) elk jaar de finale speelt, en aan de andere kant FC Triesenberg. Liechtenstein heeft geen eigen competitie; de zeven bestaande clubs spelen allemaal in de Zwitserse competities. Vaduz staat momenteel derde in de Challenge League (het tweede niveau), terwijl Triesenberg drie niveaus lager uitkomt. Voor hen was het pas de tweede deelname aan de bekerfinale.

De enige geopende tribune was officieel verdeeld in twee kampen, maar uiteindelijk kon iedereen zitten waar hij of zij wilde. De harde kern van recordkampioen Vaduz was vandaag afwezig; enkel een stel kinderen met vlaggetjes stonden vooraan. De bezoekers uit Triesenberg hadden er een echte happening van gemaakt; vele families en leden van de plaatselijke club hadden de korte reis ondernomen. Ze hadden zelfs speciale T-shirts laten maken. Uiteindelijk waren zij met zo’n 300 supporters aanwezig. De wedstrijd begon, zoals elke bekerfinale, met het zingen van het nationale volkslied. Had ik nooit geweten dat de melodie hiervan ontleend is aan het Engelse „God Save the Queen”. Verder was er geen pre-match show, maar gewoon voetbal zoals vroeger.

Gezellige sfeer en verwachte uitslag

Op het veld gebeurde wat iedereen kon verwachten; al na enkele minuten kwam Vaduz op voorsprong en kon vervolgens de wedstrijd volledig naar zijn hand zetten. De moedige underdog kon het verschil nooit compenseren, en uiteindelijk eindigde de wedstrijd met een duidelijke 5-0 score. De sfeer in het stadion was niet spectaculair, maar eerder gezellig. De acht kinderen met vlaggetjes aan de kant van Vaduz provoceerden hun leeftijdsgenoten uit Triesenberg na elke goal met gebaren die ze vast en zeker op YouTube gezien hadden. De rest van het publiek keek naar de wedstrijd, praatte met de buurman, raadpleegde statistieken op het mobieltje of at een braadworst.

Toen de scheidsrechter de wedstrijd beëindigde, bleven ook de emoties van de spelers van Vaduz zeer gematigd, ondanks dat de bekerwinst bijzonder was: de 50ste bekerwinst en opnieuw de kwalificatie voor de voorronde van de Conference League, waar ze vorig jaar voor het eerst ooit de groepsfase haalden na onder andere Rapid Wien uitgeschakeld te hebben. Uiteraard waren er speciale T-shirts voorzien, die voor de foto met de beker werden aangetrokken. Ook de prijsuitreiking was mooi eenvoudig: zilveren medailles voor de verliezers, die trots bleven hangen terwijl ze naar hun supporters gingen. De aanvoerder van FC Vaduz stak uiteindelijk de beker in de lucht, zonder confettikanon of lasershow.

Een aangename voetbalavond

Zo werd het een echt aangename voetbalavond, die veel weg had van het voetbal van weleer. Het voelde leuk aan om dat nog eens beleefd te hebben, terwijl ik tijdens de terugreis via de autoradio het verslag van de halve finale in de Champions League tussen Real Madrid en Bayern München volgde. Het leek bijna alsof ik naar voetbal op een andere planeet zat te luisteren…

Dit gastartikel werd geschreven door Jürgen de Meester, die al vaker voor In de Hekken op pad gaat in de buurt van Salzburg, maar bijvoorbeeld ook in Wenen.