Ruud Gullit, Frank Rijkaard, Clarence Seedorf, Edgar Davids, Virgil van Dijk. Het Nederlandse voetbal profiteert al jaren van de kwaliteit van Surinaamse voetballers. Suriname zelf? Die voelt er niks van. Spelers met een Nederlands paspoort mogen geen officiële sport beoefenen namens Suriname. Tot twee jaar geleden de regels veranderen en spelers met een Nederlands paspoort ook in aanmerking komen voor het Surinaamse elftal. Wat volgt is een explosie van interesse in het Surinaamse voetbal. Natio leeft!
Journalisten beginnen gelijk te fantaseren over potentiële opstellingen van het Surinaamse elftal met Nederlandse invloeden. Namen als Jaïro Riedewald en Jean-Paul Boëtius komen voorbijgevlogen. Langzaamaan beginnen ook de eerste spelers zich beschikbaar te stellen. Sheraldo Becker, Ryan Donk, Florian Jozefzoon en nog vele andere Nederlandse voetballers. Het leidt gelijk tot enkele hoopvolle resultaten en een bak aan aandacht vanuit Nederland voor het Surinaamse elftal.
Caribisch avontuur
Deze hele reis van enkele jaren lang is vastgelegd door journalist Diederik Samwel in het boek “Suriname: op weg naar het WK”. Eerder schrijf hij al het boek “blootvoeters en beschuitgras” over de band tussen het Surinaamse voetbal en Nederland en nu is hij terug met een boek over de bijzondere reis van het Surinaamse elftal op weg naar (hopelijk) ooit een WK. Dit alles doet hij sterk observerend en met een prettige schrijfstijl.
Zo staat er al met al onder aan de streep een erg vermakelijk boek, dat heel makkelijk weg leest. De schrijver neemt je mee op het bijzondere avontuur van de, veelal, deels Nederlandse internationals. Het is één groot voetbalavontuur, waarbij veel ook op zijn Caribisch wordt geregeld en je een goed beeld krijgt van de mentaliteit en voetbalcultuur in het Caribisch gebied. Hierbij wordt ook zeker de schaduwzijde, in dit geval in de vorm van gedoe met de bond, niet geschuwd.
De toekomst
Wat ook veelvuldig aan bod komt zijn de strubbelingen tussen Suriname en Nederland en de “Surinaamse” spelers en “Nederlandse spelers”. Zijn de mensen in Suriname wel zo blij met de grote influx aan Nederlandse spelers die, volgens sommigen, het moederland hebben verlaten? En hoe is het voor de Surinaamse spelers die nu hun plek in het nationale elftal kwijtraken? Deze hele situatie geeft het boek een extra dimensie met de nodige diepgang.
Waar Suriname in de kwalificatiestrijd voor het WK 2022 nog vroeg moet afhaken, gloren er in de toekomst kansen. In 2026 zijn Mexico, Amerika en Canada als gastland al geplaatst voor het WK waardoor er in de CONCACAF nogal wat concurrentie wegvalt. Gaan we in een eventueel nieuw boek Suriname op het WK zien? Het is, als voetballiefhebber én als fervent lezer, alleen maar te hopen!
Het boek “Suriname: op weg naar het WK” is o.a. HIER te bestellen.
