Nederlandse clubs in Europa

Juve uit: Reaching for the stars!

Wie me eind juli in Graz had gezegd dat ik op 16 april in Turijn zou zitten voor een wedstrijd van Ajax had ik naar z’n verstandelijke vermogens gevraagd. Maar vandaag, 15 Champions League wedstrijden later reizen we met 2.100 Ajacieden af naar de Allianz Arena. M’n cluppie hoort weer eens bij de beste acht van Europa. En sterker nog. Als we 90 minuten boven onszelf uitstijgen kan er nog meer in zitten. Maar ongeacht het resultaat van een ongetwijfeld heet avondje Turijn, ik ben weer onwijs trots op Ajax. 

Omdat de Italiaanse politie vaak wat overspannen reageert op Ajacieden en omdat we in 2010 niet echt gecharmeerd waren van Turijn, besluiten we via Bergamo te reizen. Op zondag erheen en de maandag lekker een hapje en een drankje in de oude stad. Online tickets gescoord voor Atalanta tegen Empoli met mooi uitzicht op Curva Nord. Een heerlijke lenteavond waarover later meer. De wedstrijddag de trein via Milaan naar Turijn. Ruim drie uur in de trein voor drie tientjes. Via Twitter bekijken we de sfeerbeelden vanuit Turijn. We horen dat 54 Ajacieden na 24 uur te zijn vastgehouden Italië worden uitgezet. Ook andere bussen worden tegen gehouden en de Ajacieden worden één voor één op de foto gezet. De GDPR (General Data Protection Regulation) geldt blijkbaar niet meer als je je cluppie fanatiek steunt. Ongeacht je clubvoorkeur, hier zouden supporters samen tegen moeten opstaan. 

Torino

Onderweg naar Turijn lopen meerdere keren bewapende agenten door de trein. Aangekomen op Turino Susa is de controle scherp. Militairen en zwaarbewapende agenten scannen de voorbij lopende reizigers. Forenzen kijken wat vreemd op. Een terroristische dreiging lijkt voor de hand te liggen. We slalommen wat over het perron en lopen het station uit naar ons Bed and Breakfast. Inchecken en meteen door. De stad in. Kroegje op zoeken waar je maatjes zitten en de tijd wegdrinken en ouwehoeren. Een heerlijke Irish Pub met de nodige rugby relikwieën. Ingelijste kaartjes van the Six Nations, wedstrijdsjaals van rugby interlands en shirts en bekers. Terwijl we ons drankje drinken krijgen we succeswensen van aanwezige Engelsen en Torino supporters. Met een handdruk en een welgemeend Juve merda lopen ze langs.

Onder begeleiding van een enorme politiemacht lopen groepen Ajacieden richting verzamelpunt vanwaar pendelbussen ons naar het stadion brengen. Als er geen honderden zingende Ajacieden uit ramen en deuren hangen zou je denken dat de Amerikaanse president langs kwam zoveel blauw omcirkelt de bussen. Het gezang wordt beantwoord door duimen, vuisten van aanmoediging en middelvingers. Het overige verkeer wordt naar de zijkant begeleid en deze veredelde combi slingert zich met het grootste gemak door de straten van Turijn. 

Stadion

Bij het stadion aangekomen worden we verdeeld in twee groepen. Links voor de tweede ring en rechts voor de eerste ring. De kaarten zijn op naam gedrukt en een ander van kiezen is zinloos. Door de een op een controle op naam duurt het lang om binnen te komen. Kaartje laten zien, id bewijs erlangs en kijken of ze echt van pogo tot popo voor zich hebben. Als ik het echt blijk te zijn mag ik door naar de volgende hindernis. De fouillering is grondig. Even met de handjes onder de riem en voelen of ons daar echt goed verzorgen. Ook daar niets gevonden, de labello is wederom goedgekeurd, mogen we op een matje gaan staan en de schoentjes uit. Even kijken of we daar niets in hebben verstopt en ook die horde is genomen. Daarna op het gemakje de veters strikken leidt tot geïrriteerde blikken. Via de schoenenfetisjist door naar de volgende naamscontrole. Op de vraag of hij z’n collega niet vertrouwde kreeg ik geen antwoord. Maar goed. Cynisme is hier niet zo gebruikelijk.

Uiteindelijk rond een uurtje of acht lopen we het vak op. Het uitzicht is prima. Op het logo van Juve en de vlaggen van ADO en Legia na is het oprecht een mooi stadion. Geen net, geen hoge lexaanwand voor het vak en prima zicht. Lekkere steile tribunes. Van de nieuwe stadions die ik heb gezien is dit oprecht een van de mooiste. Lang tijd om daar van te genieten hebben we niet. De spelers komen het veld op voor de warming up. Eerst de keepers van Juventus, dan die van ons. Dan de spelers van Juventus. Dan die van ons. Een orkaan van geluid barst twee keer los. De Ajacieden klappen naar het uitvak in de hoek. Waar ik met een strak bekkie van de zenuwen om me heen staan te kijken lopen zij lachend over het veld. Kennen die gasten dan oprecht geen spanning?

Onder druk

De spelers gaan onder luid gejuich naar binnen voor de laatste voorbereidingen. Juventus speelt ondertussen een of andere lichtshow af. Het geluid dat van de Ultra’s Drughi komt is hard. Blijkbaar vindt de DJ van de Allianz Arena zijn ego belangrijker, want hij draait de volumeknop gewoon wat verder open. Flikker toch op met je muziek. In een voetbalstadion draait het om stadiongeluid. Dat hoor je uit duizenden kelen, niet uit tientallen boxen. Als de muziek wegvalt en de Juve aanmoedigingen echt komen dan hoor je pas hoeveel geluid ze kunnen maken. Is dit dezelfde club die vorige week een soort stiltemanifestatie hield in ons uitvak? Wordt een pittige strijd op de tribunes vanavond. 

De spelers komen het veld op. De Champions League bal wordt over de middencirkel gewapperd. Voor Ajax. In april. Lekker hoor! Duizenden vlaggetjes sieren de lange zijdes. Witte en zwarte banen over de hele breedte. De Ultra’s houden hun eigen vlaggen en bandieri omhoog. Hier en daar een ADO sjaal, soms gecombineerd met Legia en Juve kleuren. Achter de goal siert de ADO Ooijevaar de boarding. Vreemde combi. Een oude dame en een ooievaar. Ajax begint in de richting van de harde kern van Juve. Juve speelt naar ons. En Juve begint fel. Jaagt Ajax af. Alleen Mazraoui krijgt veel ruimte. Mazraoui die al vroeg gewisseld moet worden als hij verkeerd landt. Onze gelegenheidslinksback wordt vervangen door een middenvelder. Het begin niet lekker. Opgezweept door het fanatieke thuispubliek zijn de Italianen overal op het veld hun directe tegenstanders de baas. 

Onze beurt

Pas na een kleine 20 minuten gooit Ajax de schroom van zich af. Net als Ajax de eerste kansen krijgt slaat Juve toe. Ronaldo zorgt er met zijn loonactie voor de Veltman en de Ligt met elkaar in duel komen en kopt de bal binnen. Verdomme. Ronaldo zou Ronaldo niet zijn als hij twee meter voor het uitvak zijn goal viert. Kun je nog zo goed zijn. Voor mij ben je tijdens wedstrijden gewoon een narcistische kwal. Maar goed. Zal hem weinig uitmaken wat ik van hem denk. Terwijl een oorverdovend gejuich losbarst en de lange zijdes ineens massaal richting uitvak draaien kijken we nog even hoopvol naar de VAR, maar ook die keurt de goal goed. Het uitvak zet aan. Ajax twijfelt niet meer en zoekt de aanval. De bal komt op links bij Sinkgraven. Lage voorzet. Waar is die klote bal. Donny heeft hem. Hij schiet. Hangen! JAAAAAAAA! Fucking 1-1. Weer die VAR. Wachten. En nog een keer juichen. Het uitvak gaat helemaal los. Donny scoort in de 34e minuut. Ik geloof niet. Maar dit is mooi. Heel erg lekker dit. We staan niet alleen op het veld, we doen series mee! Een gevoel dat helemaal niemand ons af gaat pakken. 

De tweede helft draait het spelbeeld. Ajax doet niet alleen maar mee, Ajax dicteert. We zien aanvallen uit het boekje. Over zes of zeven schijven en met een keer raken wordt Juve op momenten helemaal dol gespeeld. Ajax krijgt grote kansen en enorme kansen. Kansen die erin moeten. En Juve loert op de counter. Of wachten ze af omdat ze even geen idee hebben wat ze met die frivool spelende Ajacieden aan moeten. Weer een corner voor Ajax. Je ziet de bal naar de Ligt gaan. Hij springt. Hij kopt. Het net bolt. Fuck. Zit hij? Hij zit. HIJ ZIT! JAAAAAA! Negen Ajacieden zetten de achtervolging in op de Ligt. De 19 jarige captain die ons cluppie met één been in de halve finale van de Champions League kopt. Om me heen wordt iedereen helemaal gek. Ik sta zelf als een Duracell konijn op en neer te springen. Zoveel mogelijk geluid producerend zonder dat het iets betekent. Pure vreugde en trots. Een beetje verbazing ook. Dan blijkt dat de 2.100 Ajacieden er net als eerder dit seizoen veel meer zijn. De ‘bobo’s’ schuin boven ons. Enkele honderden Ajacieden in de vakken naast ons. Overal juichend wit rood wit. Nog 20 minuten. Het kan gewoon.

Waar bij mij de spanning nu pas echt toeslaat gaat Ajax gewoon lekker door met voetballen. Iedereen weet wat hij moet doen. Ook de invallers voeren hun taak uit. Het uitvak heerst de hele tweede helft. De elf op het veld heersen nog meer. Dit is een ongekend goed Ajax. Wat een voorrecht dat ik dit elftal toe heb mogen juichen. Dat ik dit elftal dit seizoen 16 Champions League wedstrijden heb mogen ondersteunen. 16 Champions League wedstrijden met maar één nederlaag. Maar vooral met Ajax voetbal. En met een team. Voor elkaar door het vuur. Wat een voorrecht. 

HALVE FINALE!

De enige reden dat het op het veld spannend blijft is dat je weet dat er klasbakken in het zwart met wit rondlopen die een wedstrijd met een individuele actie kunnen beslissen. Maar die klasbakken lopen achter elf dartelende Ajacieden aan. Die elf Ajacieden zijn over het hele veld de baas. Een afgekeurde goal van Ziyech, een VAR moment en vooral een heel goed Ajax later zitten we in de drie minuten blessuretijd. We gaan het gewoon doen. We gaan het flikken. Ik voel m’n broekzak trillen. Die appjes komen straks wel. Nu genieten. M’n laatste restje stemband schor schreeuwen. Het eindsignaal. Wat een genot. Wat een euforie. Alles en iedereen rent naar het orgastisch ontploffende uitvak. Vreemden omhelzen elkaar. Mensen staan doelloos naar de maan te kijken. Geen idee wat ik denk. Gewoon puur geluk. 

Het uur daarna bestaat uit over en weer gezang tussen uitvak en losse Ajacieden. Een groepje van 100 man zet onder leiding van Johnny de Mol een pogo in. De spelers komen terug het veld op. Sar en Overmars komen het veld op. Overmars maakt een buikschuiver. Weer gejuich uit het uitvak. De bobo’s zetten WKJTV in. Wij antwoorden. Politie en stewards kijken toe. Na een uur en een kwartier mogen we weg. De Turijnse nacht in. We glippen langs de tientallen bussen die klaar staan de uitzinnige Ajacieden naar het centrum te begeleiden en langs een linie ME. Een taxietje naar het bed and breakfast waar we drie uurtjes kunnen slapen. Of slapen? Waar we drie uur lang liggen na te genieten. Neuriënd. Houdend van. 90 minuten lang. Nee. Heel m’n leven lang! Nog zeker 7 finales. Misschien wel acht. Zaterdag Groningen uit. Heerlijk. 

van Pogo tot Popo
Van Pogo tot Popo houdt van Ajax, uit en thuis, nationaal en Europees, en heeft een zwak voor alles wat met sfeer rondom voetbalwedstrijden te maken heeft. Wil de hypocrisie en stemmingmakerij rondom (fanatieke) voetbalsupporters en vooral uitwedstrijden bevechten.

Reageren is niet mogelijk.

0 %