De wondere wereld van het amateurvoetbal: SV Babberich
In de wondere wereld van het amateurvoetbal komt elke keer een club aan bod die iets unieks biedt aan de schitterende wereld van het amateurvoetbal. Deze keer is het de beurt aan SV Babberich. Een dorpsclub die jarenlang een van de vaste gezichten was in de hoogste regionen van het amateurvoetbal. Een dorpje van circa tweeduizend inwoners aan de Duitse grens die in 1997 de KNVB Beker voor amateurs wint in de Kuip, maar tegenwoordig op de laatste plaats staat in de zondag vijfde klasse. Een verhaal over de hoogste pieken en de diepste dalen.
Een dorpsclub
Babberich is maar een klein dorpje van circa tweeduizend inwoners. Gelegen tegen de Duitse grens en in de streek “De Liemers”. Het dorpje speelt een nauwelijks verheffende rol in de Nederlandse geschiedenis. Ook niet heel vreemd, omdat het pas in 1816 onderdeel werd van Nederland. Buiten de streek en al zeker buiten de provincie zal het dus bij bijna niemand een belletje doen rinkelen. En als het dat al wel doet heeft dat waarschijnlijk maar één reden: SV Babberich. De lokale trots. Ontstaan in 1945 na een fusie tussen de twee lokale clubs Victoria en Excelsior had niemand kunnen vermoeden dat deze club jarenlang een toonaangevende rol zou gaan spelen in het voetballandschap.
Vanaf haar oprichting speelt de club eigenlijk 35 jaar lang onafgebroken in de lagere regionen van het amateurvoetbal. De club kan in de vierde klasse nauwelijks potten breken. Iets wat ook niet vreemd is voor een club uit een dergelijk klein dorp. Toch is de club ook in die jaren al van levensbelang voor de inwoners van Babberich. Dat wordt nog wel het best geïllustreerd door de anekdote van een oud-speler in De Gelderlander. Enkele spelers van Babberich hadden kaarten voor de Europa Cup I finale tussen Feyenoord en Celtic in Milaan. Een tijd voor die wedstrijd kwam er echter nieuws binnen. De inhaalwedstrijd tussen Babberich en Aerdt werd precies op 6 mei 1970 gepland, de dag van de Europese finale. De spelers bleven dus ‘gewoon’ in Babberich. Babberich verloor met 2-1 van Aerdt. Feyenoord won met 2-1 van Celtic. Deze keuze zegt alles over de band tussen de spelers en de club in die jaren.
De weg omhoog
Begin jaren 80 ontstaat er echter iets bijzonders bij de club. Er staat een steengoede lichting op met veelal lokale spelers en de weg omhoog wordt onverwachts gevonden. Babberich begint aan een ware zegereeks. In 1981 wordt promotie naar de vierde klasse afgedwongen, gevolgd door promotie naar de derde klasse een jaar later. Ook deze klasse blijkt te klein en wordt binnen een jaar overwonnen. In 1986 wordt vervolgens zelfs de stap gezet naar de eerste klasse. Twee jaar later wordt er geschiedenis geschreven. 1988 is voor Nederland een onvergetelijk voetbaljaar met de Europacupwinst van PSV en het EK van 88, maar ook voor het dorpje Babberich is het een jaar om nooit te vergeten. De ploeg promoveert namelijk als eerste club in Oost-Gelderland naar de Hoofdklasse: het hoogste amateurniveau in Nederland. De club wordt hiermee de trots van de Liemers.
In de hoofdklasse maakt Babberich een daverend debuut. Van verlegenheid of tijd om te wennen is geen sprake. Met negen spelers uit eigen dorp wint de club een periodetitel en doet tot het laatste moment mee om de titel. Uiteindelijk schiet de club slecht één punt tekort en moet het toezien hoe de titel naar HSC’21 uit Haaksbergen gaat. Ondertussen gaat de club bezig met het verbeteren van het sportcomplex. Er worden 300 stoeltjes overgenomen van PEC Zwolle, maar 450 geleverd. Babberich maakt dankbaar gebruik van dit cadeau en zo staat er op Sportpark de Buitenboom plots een volledige zittribune. In 1991 doet de club nog een gooi naar het kampioenschap. Maandenlang staat de klopt bovenaan, maar vlak voor het einde komt De Treffers uit Groesbeek langszij. Op Tweede Pinksterdag staat er echter een rechtstreeks duel op het programma. Het ongelooflijke aantal van zesduizend toeschouwers ziet hoe de Babberichers met 0-2 ten onder gaan tegen de concurrent uit Groesbeek. Dichter bij een titel op het hoogste amateurniveau zal de club nooit meer komen.
Naar de Kuip
Helemaal prijsloos zal de club echter niet blijven. In 1997 heeft de club al een paar veranderingen ondergaan. De naam is officieel veranderd in Babberich-Hoornstra, dankzij hoofdsponsor en bouwbedrijf Hoornstra BV. Dat geld is ook hard nodig, want de lokale spelers zijn voor een groot deel ingeruild voor oud-profs en goedbetaalde spelers uit de regio. Dankzij deze veranderingen heeft de club al jarenlang standgehouden in de Hoofdklasse en in 1997 volgt de kroon op het werk. Babberich wint de districtsbeker en mag gaan spelen om de algehele amateurbeker. Tegenwoordig is de districtsbeker het ondergeschoven kindje van de KNVB waar geen hond meer naar komt kijken. Dat was in 1997 nog anders. De winnaar van de Districtsbeker kreeg de kans om de nationale amateurbeker te winnen. En de finale van dat toernooi werd niet zomaar ergens gespeeld. Die finale was de voorwedstrijd voor de echte bekerfinale en werd dus gespeeld in De Kuip. Babberich versloeg andere bekerwinnaars en plaatste zich voor die finale. Het dorpje met nog geen 2.000 inwoners mag dus naar De Kuip.
Met negen bussen vol vertrekt praktisch het hele dorp naar het mooiste voetbalstadion van Nederland. De hele ervaring is gelukkig goed op beeld vastgelegd en is in zijn geheel terug te zien in de schitterende video hieronder. Tegenstander van de dag zal SHO uit Oud-Beijerland zijn. Hoewel de wedstrijd begint in een lege Kuip, stroomt het stadion naarmate de wedstrijd vordert vol. Supporters van Roda JC en Heerenveen zijn al vroeg aanwezig voor ‘hun’ finale en zijn zo getuige van de kroon op het Babberichse werk. De club heeft de hele wedstrijd lang de overhand en wint de finale overtuigend met 2-0. Beide doelpunten worden gemaakt door Marino Pusic, de man die FC Twente vorig jaar terugbracht naar de Eredivisie. Een droom komt uit. Een ware huldiging, inclusief rode badjassen, geeft het geheel de nodige glamour. SV Babberich wint de nationale beker. In de kantine gaat het feest die nacht nog tot in de late uurtjes door.
De onvermijdelijke val
De jaren die volgen op de bekerfinale zijn voor Babberich stuk voor stuk prima. Voor de titel komt de club net te kort, maar echte degradatiezorgen zijn er ook niet. De plaats in de subtop zorgt ervoor dat de club wel met grote regelmaat mee mag doen aan de nationale beker. Dit levert onder andere bezoekjes van Heracles, FC Twente, Go Ahead Eagles, Telstar, Roda JC en Volendam aan Sportpark de Buitenboom op. In 2003 besluit de hoofdsponsor iets minder betrokken te zijn en dus moet het roer enigszins om. De focus gaat wat meer op lokale talenten. Deze verandering doet de club sportief echter geen goed. De subtop wordt ingeruild voor de degradatiestrijd. Jaar op jaar bewijs Babberich toch Hoofdklasse-waardig te zijn en wordt degradatie ontsprongen. In 2008 mag de club dus een jubileum vieren. Al twintig jaar op rij is de club actief op het hoogste amateurniveau. In die twee decennia heeft Babberich een plek in de top 20 van de ranglijst aller tijden voor het zondagsamateurvoetbal verdient.
De feestelijkheden worden echter ontsierd door een zwarte wolk die boven de club hangt. De fiscus staat op de stoep. Babberich heeft zoals zo veel clubs in die tijd jarenlang spelers onder de tafel betaald. De belastingdienst kan dit logischerwijs niet waarderen en dus krijgt de club een pittige rekening in de brievenbus. 350.000 euro wil de belastingdienst graag nog even terug ontvangen van de club. Het is een strop om de nek van de dorpsclub. In 2009 staat de club op het randje van het faillissement en wordt slechts gespaard door meerder uitstellen van betaling. Babberich wordt uiteindelijk gered van een wisse dood door een lening van 425.000 euro van een gefortuneerde zakenman uit de regio met hart voor de club: Jan Reint Smit.
Deja-vú
Dit zou de ultieme wake-up call moeten zijn voor de club. Een faillissement is echt op een haar na voorkomen. Stoppen met betalen lijkt de enige optie. De club besluit echter om toch nog een poging te wagen om in de Hoofdklasse te blijven en blijft dus boven haar stand leven. Op sportief vlak werpt dit haar vruchten af. In 2011 loopt de club zelfs op een haar na promotie naar de nieuw gevormde Topklasse mis. In 2012 valt echter toch het doek voor Babberich en is degradatie na 24 jaar in de Hoofdklasse dan toch een feit. Frans van der Zand, de voorzitter sinds 1974 overleed twee weken na de degradatie. Dan gaat het snel met de club en twee jaar later staat ze alweer in de Tweede Klasse. Het is een hard gelag voor de club om plots weer tegen rivalen uit de regio te moeten spelen. Rivalen met veel meer leden, die jarenlang met lede ogen hebben toegezien hoe in Babberich voor grote bedragen wél op hoog niveau gespeeld werd.
Eind 2016 gaat het dan toch weer mis. De club staat wederom op omvallen. De schulden zijn te hoog en Babberich kan geen representatief elftal meer op de been brengen. De gelukszoekers van buitenaf weigeren nog langer te voetballen nu de kilometervergoeding niet meer wordt betaald en dus blijft er geen fatsoenlijk elftal meer over. Jeugdspelers zijn met ruzie veelal vertrokken naar andere clubs uit de buurt en er staat een schuld van 50.000 euro. De situatie lijkt uitzichtloos. De club trekt zich in januari 2017 terug uit de competitie en er wordt zelfs gesproken over ontbinding van de club. In maart 2017 weet de club zich wat adem te verschaffen. De rechtbank geeft negen maanden uitstel van betaling. In 2018 wordt de club dan voor de tweede keer gered van een zeker lijkende dood. Oud-voorzitter Jan Reint Smit scheldt Babberich het duizelingwekkende bedrag van 588.000 euro kwijt. Babberich bestaat nog.
De bodem
Na het terugtrekken uit de tweede klasse zit er nog maar één ding op voor de club uit Babberich. Het is tijd om terug te keren naar de roots. De club schrijft zich in voor de vijfde klasse en gaat weer spelen in de kelder van het amateurvoetbal. Babberich is eindelijk weer de club van het dorp. Geen gelukszoekers van buitenaf, maar alleen nog maar lokale spelers die spelen voor de liefde van het spel. De jeugd is echter onderbracht bij SV Peeske en alles wat resteert zijn seniorenelftallen. Ook hier loopt alles niet op rolletjes. Eind 2019 weet de ploeg maar 9 spelers op de been te brengen voor de wedstrijd tegen RKPSC. Het ‘geluk’ is echter dat het veld van de tegenstander dusdanig slecht is dat er toch niet gevoetbald kan worden. Het is de nieuwe realiteit van een roemruchte amateurclub. Door Corona wordt het seizoen nooit uitgespeeld maar ten tijde van het stoppen staat SV Babberich in een competitie waar de concurrentie bestaat uit clubs als Ajax Breedenbroek en Den Dam op de allerlaatste plaats.
Wegens Corona is het een ingetogen feestje, maar op zaterdag 28 maart mag de club haar 90-jarige jubileum vieren. 90 indrukwekkende jaren. De dorpsclub die de allerbeste club van de hele regio werd om vervolgens af te zakken tot de slechtste club van de hele regio. Een dorp van nog geen 2.000 inwoners die de algehele amateurbeker won in De Kuip. De trouwste supporters zijn voor altijd veroordeeld tot het melancholisch terugdenken aan deze gouden tijden, terwijl de realiteit heel anders ligt. Maar de club bestaat nog. En dat is toch nog altijd het belangrijkste.
