De groundhop: De gastvrijheid van voetbalstad Malmö

Voortgekomen uit nieuwsgierigheid naar de beleving van Zweedse voetbalsupporters en gevoed door een geweldige ervaring tijdens Chelsea-Malmö voor de Europa League in februari, boekte ik in maart een ticket naar Kopenhagen. Het idee was in eerste instantie om eerst een paar wedstrijden op het derde en vierde niveau in Denemarken te checken. Maar eenmaal aangekomen op het vliegveld besloot ik uiteindelijk om toch maar meteen op de trein naar Malmö te stappen.

Stadions kijken

Aangezien Malmö, zoals onze Vlaamse vrienden zeggen, toeristisch ‘gene vette‘ is ligt de focus al snel volledig op voetbal. Door de beperkte omvang van de stad had ik al voor vertrek besloten dat de fiets het meest geschikte vervoermiddel zou zijn. Na een verplicht rondje langs Malmö Castle brengt de reisplanner me al snel bij het derde stadion van de stad. Het Malmö Idrottsplats is een historisch stadion. Hoewel het voorheen nog weleens werd bespeeld door Malmö FF, is het tegenwoordig vooral het toneel van damesvoetbal. FC Rosengård, de voormalige club van Lieke Martens, is nu de vaste bespeelster. Aangezien het hek open staat kan ik snel nog een training van hun vaandelteam meepikken.

Vanaf Malmö Idrottsplats is het slechts een kleine acht minuten fietsen naar de volgende bestemming. Het Malmö Stadion, gebouwd voor het WK 1958, was tot 2009 het decor van Malmö FF’s thuiswedstrijden. Het is een prachtige klassieke bak met DDR-achtige lichtmasten en dito sintelbaan. Gevraagd naar de reden van de overstap naar een nieuw stadion, blijkt dat het stadion echt haar beste tijd gehad heeft. Dit uit zich door vallende stukken beton. Reden genoeg om niet door te vragen. Overigens is dit stadion nog steeds in gebruik, vandaag toevallig voor jeugdatletiek. Ook hier staat het hek open, iets waarvan ik wederom gretig gebruik van maak

Rosengård en vrouwenvoetbal

Waar nieuwe stadions in Nederland nog weleens op industrieterreinen of andere afgelegen oorden worden gebouwd, ligt de moderne Swedbank Arena pal naast het oude Malmö Stadion. Het feit dat Malmö FF een vereniging is waar de macht volledig bij haar leden ligt heeft hier zeker aan bijgedragen. Helaas is dit stadion hermetisch afgesloten, wat mij doet besluiten een stukje richting/door Rosengård te fietsen.

Waar deze wijk zeker haar rauwe randjes heeft zijn de spookverhalen schromelijk overdreven. De wijk waar Zlatan Ibrahimovic opgroeide heeft namelijk geen al te beste naam. Mijn voornemen om de wedstrijd van FC Rosengård tegen Qviding, op het vierde niveau, te bezoeken vindt echter geen doorgang. Ik zie het namelijk niet bepaald zitten om anderhalf uur door te brengen verstoken van fatsoenlijke horeca. Dit is best een dingetje als je honger en dorst begint te krijgen. Je zou het ook slechte planning kunnen noemen.

Derhalve maar terug fietsen naar het centrale plein genaamd Möllevångstorget voor enkele halve liters gerstenat. Na ook wat gegeten te hebben is het tijd om het onder 16 meisjesteam van FC Rosengård aan het werk te zien in het eerder genoemde Malmö Idrottsplats. Een goed excuus om alle tribunes eens van een grondige inspectie te voorzien. Dit leidt mij tot de onvermijdelijke conclusie dat het een fraai en karakteristiek stadion is. Omdat m’n vroege vertrek, om vier uur ging de wekker, zich begint te wreken is het tijd om een lokale pub op te zoeken voor een prima biefstuk en na nog een paar pils mijn bed op te zoeken.

PMDS

Matchday! Na een verkwikkende nachtrust en snel ontbijt laat ik het hotel voor wat het is en zoek ik mijn lokale contactpersoon Matthias op. Met hem ben ik tijdens de corteo in Londen voorafgaand aan Chelsea – Malmö aan de praat geraakt en heb ik contact gehouden. De ontmoeting loopt nog bijna mis. Als ik bijna op de afgesproken plek aan kom, kom ik erachter dat mijn wedstrijdkaart voor Malmö FF – Kalmar FF nog in het hotel ligt. Ook hier komt Malmö’s compacte karakter weer uitermate goed van pas en dit euvel is binnen een kwartier hersteld.

Op het Möllevångstorget, een populaire PMDS locatie voor de Malmösupporters, blijkt ondertussen de campagnevoering voor de Europese verkiezingen in volle gang. Dit gaat gepaard met optredens van matig getalenteerde muzikanten, die helaas wel voorzien zijn van zeer professionele versterkers. Zo goed en zo kwaad als het gaat kan ik toch de nodige ervaringen uit het supporterswereldje uitwisselen met Matthias en zijn vrienden. De anekdote dat zijn dochter twee maanden na zijn geboorte haar eerste awayday meemaakte tekent zijn fanatisme. Al snel is de tijd aangebroken om naar het stadion te lopen. Na een korte wandeling en vlotte controle en fouillering, ondanks recente belachelijke politieacties met als doel het gebruik van pyro tegen te gaan, is het tijd om de staantribune te betreden.

Vocaal vuurwerk

De wedstrijd zelf is zacht gezegd erg pover met weinig uitgespeelde kansen. Malmö verslaat de gasten uit Kalmar, die worden gesteund door een kleine honderd getrouwen, uiteindelijk met 1-0. Gelukkig is de sfeer op de tribune een stuk beter dan het vertoonde veldspel. Aangespoord door 2 capo’s zorgen de staantribune achter de goal en de aanpalende zittribunes voor 90 minuten fanatieke vocale ondersteuning. Waar de pyro helaas ontbreekt wordt dit meer dan goedgemaakt door onafgebroken vocaal vuurwerk. Wat verder opvalt is het grote aantal dames en kinderen op de staantribune, alsmede de positieve manier waarop fanatieke supporters zich uitspreken over de steun die zij ondervinden van de clubleiding.

Na afloop verontschuldigt Matthias zich bij me vanwege familieverplichtingen, en stuit ik op de weg terug naar het centrum op de capo van de Malmö ultras. Hij vertelt me over zijn Kosovaarse afkomst en hoe hij zich met het fanatisme dat de supporterscultuur op de Balkan zo kenmerkt heeft opgewerkt tot leider van de ultras van Malmö. Met zijn migratie achtergrond staat hij symbool voor het internationale en tolerante karakter van de stad en voetbalclub Malmö. Aan het eind van ons gesprek biedt hij me een lift terug naar het hotel aan, typerend voor het gastvrije karakter van de stad en haar inwoners. Vervolgens is het tijd om een eind te breien aan een uitermate geslaagde trip en de trein terug naar het vliegveld in Kopenhagen te nemen. Uiteindelijk beland ik moe maar voldaan om om half 2 op maandagochtend in mijn bed.

Ik kan deze stad en club aan iedere liefhebber van harte aanraden!

Dit is een gastartikel van Joost
Heb jij ook een toffe groundhop meegemaakt? Stuur het naar [email protected]