Club Always Ready: Boliviaanse topclub op 4.100 meter hoogte
Daar sta ik dan, buiten het Estadio Municipal de Villa Ingenio van Club Always Ready. Geen Uber die me wil komen oppikken. De batterij op 5% en de schemer die langzaam over El Alto valt. Een stad die online wordt omschreven als “unsafe for lone tourists” en “full of crime”. In wat voor situatie heb ik mezelf nu weer gemanoeuvreerd.
El Alto is namelijk niet een stad waar je zomaar komt. Het wordt beschouwd als een plek zonder enige toeristische waarde. El Alto ligt op de heuvels naast hoofdstad La Paz. Pas in 1983 wordt de stad officieel opgericht en het is een van de snelst-groeiende steden van Bolivia. Met alle problemen van dien. In alle statistieken scoort de stad dramatisch. Er is veel armoede, werkloosheid, misdaad; noem het maar op. El Alto heeft een reputatie.
Op naar El Alto
Het is precies het soort buurt waar een voetbalclub kan floreren en tegelijkertijd een belangrijke rol kan spelen in de buurt zelf. Dat is dan ook precies de gedachtegang bij Always Ready FC wanneer besloten wordt om een verhuizing in gang te zetten. Tot 2018 speelt de club namelijk in La Paz zelf; de hoofdstad, gelegen vlak naast El Alto. Hoewel CAR (de afkorting voor Club Always Ready) in de jaren 50 en 60 een van de grootste clubs van Bolivia is, is daar in dit millennium al lang niks meer van over. Bijna een kwart eeuw speelt Always Ready al op het tweede niveau en wedstrijden trekken gemiddeld zo’n 500 toeschouwers. De toekomst in La Paz ziet er grijs en grauw uit.
Vandaar dat besloten wordt tot een verhuizing. In El Alto heeft de gemeente enkele jaren eerder een stadion gebouwd voor 20.000 toeschouwers maar zonder vaste spelers. CAR neemt de gok. Er komt vervolgens geld van investeerders, de toeschouwersaantallen groeien exponentieel en sportief succes volgt. Promotie naar het hoogste niveau en in 2020 zelfs het kampioenschap in de Apertura (eerste helft van het jaar). Ook dit seizoen draait de club weer volop bovenin mee. Stiekem wordt gedroomd van succes in de Copa Libertadores. Bolivia is een nieuwe topclub rijker.
Mafia Roja
Hoe het ervoor staat bij die topclub kan ik zelf ervaren. Op maandagmiddag om 15:00 staat de wedstrijd tegen laagvlieger Vaca Diez op het programma. Een uber brengt me, door inderdaad een niet al te beste buurt, tot aan de voordeur van het stadion in El Alto. Een kaartje voor 20 Boliviaanse boliviano (ongeveer 3 euro) verder zit ik op de hoofdtribune. Ook zonder de vandaag afwezige Wilfried Bony – jaa, die speelt in Bolivia tegenwoordig – zou een overwinning vandaag geen probleem moeten zijn. Dat betekent dat koploper The Strongest tot op 1 punt genaderd kan worden.
Voor het eerste fluitsignaal schiet iemand op de tribune van de Mafia Roja, de Barra Brava van Always Ready, nog even een vuurpijl af en we kunnen beginnen. Binnen vijf minuten ligt de bal al in het netje en kunnen de supporters juichen. Na een lange check van de VAR is het definitief: 1-0 voor de ploeg uit El Alto. Als het in dit tempo doorgaat wordt er vandaag een veldslag aangericht.
Cheerleaders
Op de tribune hangt ondertussen een ontspannen sfeertje. De Mafia Roja is constant aan het zingen en springen – begeleid door een eigen groep cheerleaders (geen grap). De rest van de paar duizend man kijkt in het zonnetje rustig naar de wedstrijd. Het stadion bevindt zich op 4.100 meter hoogte, waardoor de zon nog eens extra fel voelt.
Vrijwel alle supporters hier komen uit El Alto en zijn pas na de verhuizing supporter geworden. Het staat dus allemaal in zijn kinderschoenen, maar gezien het achterland in El Alto is de potentie gigantisch. CAR is hier om te blijven, zoveel is duidelijk. Op het veld missen de spelers ondertussen kans op kans. Hierbij is het geluk dat tegenstanders Vaca Diez geen enkel gevaar komt. De sporadische keren dat de helft van Always Ready wordt bereikt eindigt het nog voor een schot kan worden gelost. Dankzij het onscherpe vizier van de CAR-spelers eindigt de wedstrijd daarom in een magere 1-0.
Maar de drie punten zijn binnen en de club heeft goede papieren voor een nieuwe titel. Dat is het belangrijkste voor nu. En hoe het afliep met mijn avontuur na de wedstrijd? Er liepen een Franse journalist en Boliviaanse fotografe rond die bezig waren met een artikel voor France Football over voetbal in La Paz. Zij spraken beide vloeiend Spaans en redde mij met een gezamenlijke taxi naar de Teleferico – de kabelbaan die als OV dient in La Paz. Vanaf een karretje in de lucht zie ik zo de zon langzaamaan onder gaan over de unieke steden La Paz en El Alto. Eind goed, al goed.
