Een bezoek aan K-Town

Amper 3 jaar geleden werd er een faillissement aangevraagd. Iets wat 25 jaar geleden ondenkbaar leek. Hoe kan een club in 2 decennia tijd zover afzakken? En hoe kan een crisis ertoe leiden dat diezelfde club momenteel weer een stabiele middenmoter is in de 2. Bundesliga? Wij gingen op pad naar K-Town en proefden daar van de cultuur, historie en fanatisme op de tribunes. 

K-Town

Ik hoor jullie denken, wat een bijzondere titel voor dit artikel. Laat ik dan eerst maar beginnen met een stukje historie over deze Duitse stad met net geen 100.000 inwoners. Kaiserslautern wordt ook wel “K-Town” genoemd door de Amerikaanse militaire bevolking, omdat Kaiserslautern tussen 1950 en 1955 de grootste Amerikaanse militaire gemeenschap buiten de Verenigde Staten ontwikkelde. De term ”K-town” werd bedacht door de vroege Amerikaanse militaire bevolking die moeite had om de naam uit te spreken. Deze militairen waren veelal werkzaam en woonachtig op de basis Ramstein.

We plannen onze trip naar Kaiserslautern ruim van tevoren. De B&B is snel geboekt en de tickets zijn voor dit immense stadion niet heel moeilijk verkrijgbaar. Toch zitten er gemiddeld zo’n 35.000 trouwe supporters. Vrijdagavond komen we na een vlotte reis aan in een regenachtig Kaiserslautern. Overal zie je de rode stickers, mooie artworks en andere verwijzingen naar ”Die Rote Teufel”. Meteen valt ook het hoogteverschil op in de stad. De Betzenberg is bijna niet te missen want dat is de hoogste heuvel van de stad. En laat daar bovenop nou het Fritz Walter Stadion liggen.  We bereiken onze B&B en drinken een paar biertjes.

Elf Freunde

Na een stevig ontbijt beginnen we aan de wandeling richting de toch wel mythische heuvel waarop het stadion ligt. Het is tien uur ’s ochtends, zo’n drie uur voor de aftrap en overal lopen al supporters. Na een kwartiertje lopen komen we aan bij de ”Elf-Freunde Kreisel”. Dit is een rotonde waarop elf beelden van voetballers staan, en die speciaal werd ontworpen voor het WK voetbal in 2006. Het straalt echt Fussballkultur uit. Op de sokkel staat de prachtige tekst Elf Freunde müsst ihr sein, wenn ihr Siege wollt erringen.

Bij de rotonde staan diverse kraampjes van fan projecten die sjaals en andere artikelen en er staan al bizar veel mensen. Ik schat er minimaal 1.000. De sfeer zit er al goed in en dat komt voornamelijk omdat de 1.FC Kaiserslautern zichzelf al veilig heeft gespeeld voor een volgend seizoen 2. Bundesliga. De tegenstander vandaag is het geplaagde Arminia Bielefeld. Nadat het vorig seizoen degradeerde uit de Bundesliga vecht de club tegen degradatie in de 2. Bundesliga. Tussen de rode mensenmassa’s zien we een flink aantal meegereisde supporters uit Bielefeld. Zoals zo vaak in Duitsland gaat dit allemaal erg gemoedelijk en met een boel plezier.

Betze

Na wat foto’s te hebben gemaakt en het proeven van de sfeer besluiten we de rode massa te volgen en we beginnen aan onze klim op de Betzenberg. De machtige tribunes zijn voor ons letterlijk de stip aan de horizon. Eenmaal boven hebben we toch een paar druppels zweet verloren door de brandende zon. Ook dat mag de pret niet drukken. We besluiten een rondje om het indrukwekkende stadion te lopen.

Het Fritz Walter Stadion is vernoemd naar een clublegende. Fritz was na de oorlog 1 van de beste voetballers en geboren en getogen in Kaiserslautern.  Hij is een van de vier ere-aanvoerders van de Duitse voetbalbond omdat hij in 1954 met Die Mannschaft als aanvoerder het WK wist te winnen. Fritz Walter speelde zijn gehele carrière bij 1 club en tussen 1937 en 1959 kwam hij 364 wedstrijden in actie voor Kaiserslautern en maakte hij 357 doelpunten. Hij maakte Lautern dan ook twee keer kampioen van Duitsland.

Eenmaal in het stadion komt de geur van braadworsten je tegemoet. Onder de tribunes zitten voornamelijk cateraars en zo’n 3 kwart hiervan is worst en bier. Toch is het geheel best gezellig. We besluiten ons vochtpijl ook weer even aan te vullen en eens te kijken of er iets te doen is. Nou, we worden op onze wenken bediend.

Team’98

Voor ons geheel onbekend, maar kennelijk hebben wij een aankondiging gemist, blijkt vandaag een ruimte te worden onthuld met op de wand alle shirts en rugnummers van de spelers die in 1998 kampioen werden. Nog groter is de verrassing voor ons als Otto Rehhagel ineens voorbij komt lopen. We besluiten hier even een tijdje te kijken en ontdekken als snel meerdere spelers uit het kampioensteam. Olaf Marshall, Miroslav Kadlec en Marian Hristov herkennen we. Na enkele minuten wordt het team gefotografeerd en besluiten wij de tribune op te gaan. Het valt op dat er al heel veel supporters aanwezig zijn: de Westkurve staat al helemaal vol. Ruim een uur voor de wedstrijd is er al een topsfeer. Zo’n tien minuten voor de aftrap wordt het team van 1998 onder luid applaus gehuldigd en daarna toegezongen. Uit de kelen klinkt het: ”Deutscher Meister wird nur der FCK!” De oud-spelers lopen nog een ereronde , Otto Rehhagel heeft nog een onderonsje met de coach van Kaiserslautern en tien minuten later dan gepland wordt er afgetrapt.

Team ’23

De wedstrijd begint heel matig. Kaiserslautern wil wel maar is heel slordig tijdens balbezit en Bielefeld speelt angstig. Na een kwartier valt onverwacht de 0-1 en is het stadion een stuk stiller. Bielefeld speelt beter en Kaiserslautern komt amper op de helft van de tegenstander. Wij, maar ook de spelers snakken naar de rust. De tweede helft is gelukkig een stuk beter en na zo’n tien minuten is er een ingreep van de VAR voor een penaltycheck. Zoals zo vaak duurt dit veel te lang… we klokken ruim zeven minuten dat het spel stil ligt. Er zijn veel kansen en in de 88e minuut is daar eindelijk de 1-1. Het stadion ontploft en het team gaat vol op de aanval. Het spel gaat heen en weer in de 10 minuten extra tijd. Toch krijgt Kaiserslautern de deksel op de neus als in de 98e minuut Bielefeld een doelpunt maakt. Een bitter einde van een mooie feestelijke dag.

Binnenstad

Na de wedstrijd druipen wij en ruim 40.000 anderen af. Het mooie weer heeft plaatsgemaakt voor flink onweer en we besluiten in één van de vele pubs wat te gaan drinken. Dat is nog een flinke uitdaging want alle cafés zitten stampvol. Veel is Amerikaans georiënteerd en je hoort ook echt veel Engels om je heen. Maar gezellig is het! Een paar uur later, en een paar pubs later besluiten we door de stad terug naar onze B&B te lopen. Links en rechts komen we de supporters van beide ploegen tegen. We kijken terug op een mooie dag en het bezoeken van zowel het stadion als de stad is een dikke aanrader!