De Copa Sudamericana is de Europa League van Zuid-Amerika. Een niveau onder de Copa Libertadores strijdt de continentale subtop voor eremateriaal. Hoewel de latere fases van het toernooi vaak eindigen in een Braziliaans-Argentijns privéfeestje is het toch een mooi toernooi waar de kleinere clubs kunnen dromen van een prijs. Bij het Ecuadoriaanse LDU Quito tegen het Chileense Nublense in de 1/8e finale werd het een avond van extreme emotie.
Daar zag het op voorhand niet naar uit. De heenwedstrijd in Chili werd al met 1-2 gewonnen door LDU Quito, dat op voorhand sowieso al favoriet was. Nublense is binnen Chili zelf eigenlijk niks meer dan een middenmotor. Voor de club is het spelen van internationaal voetbal al een hoofdprijs op zich. Dat de poulefase van de Copa Sudamericana vervolgens ook nog eens werd overleefd voelt als een sprookje. Dat het avontuur vanavond in Ecaudor eindigt is bij iedereen eigenlijk al ingecalculeerd.
Vijftig bezoekers
LDU Quito is juist een topclub en eigenlijk meer gewend aan het spelen in de Copa Libertadores; een toernooi dat het een klein decennium geleden als eerste en voorlopig enige club uit Ecuador zelfs wist te winnen. Het toernooi is minder aansprekend, de tegenstander en idem en de uitwedstrijd is al gewonnen. Een erg spannende avond verwachten de supporters zeker niet op voorhand. Ondanks al deze factoren is de publieke belangstelling voor de wedstrijd van vandaag toch redelijk groot.
Het Estadio Rodrigo Paz Delgado, waar LDU Quito haar thuiswedstrijden speelt, is zo goed als uitverkocht. Op de lange zijde zijn wel wat lege plekken te zien, maar het vak van de fanatieke gasten is helemaal vol. Boven de Barras Bravas is gek genoeg gekozen om het uitvak te plaatsen. Hier is plaats voor een paar duizend supporters; een aantal dat kleine Chileense club natuurlijk nooit kan vullen. Er zijn in totaal een kleine vijftig bezoekers aanwezig. Groot respect voor deze vijftig ie de reis van Chili naar Ecuador hebben gemaakt ondanks de zeker lijkende uitschakeling. Gezamenlijk houden ze de hele wedstrijd lang hun vlaggen omhoog.
Chileense vreugde
Na een halfuur voetballen lijkt de uitschakeling definitief. LDU Quito is heer en meester op het veld en voetbalt terecht een 1-0 voorsprong bij elkaar. Geen vuiltje aan de lucht en de supporters vieren luidruchtig feest. Het uitvak lijkt ook wel wat te zingen, maar vanwege haar locatie boven de fanatieke kern zijn ze eigenlijk geen seconde te horen. Niet gek natuurlijk als je met tientallen supporters tegen duizenden strijdt.
 Toch zijn het de handjevol Chilenen die voor de rust mogen juichen. Redelijk uit het niets krijgen ze de uitgelezen mogelijkheid op een gelijkmaker. Via de VAR krijgt Nublense een penalty toegewezen, die feilloos binnen geschoten wordt. Nog steeds lijkt er weinig aan de hand, totdat in de 55e minuut een verdediger van LDU Quito zijn ongelukkigste moment beleefd. Hij loopt compleet verkeerd tegen de bal aan, die vervolgens van buiten de 16 achter zijn eigen keeper verdwijnt. 1-2 en de Chilenen ontploffen van vreugde.
Penaltyreeks
Hierna neemt Quito weer het heft in handen. Op wonderbaarlijke wijze staat het nu 3-3 over twee wedstrijden, maar zij blijven de betere ploeg en laten dat ook zien. Aanvalsgolf na aanvalsgolf daalt neer op het elftal van Nublense en enkele gigantische kansen worden gemist door de Ecuadoranen. Het lijkt er niet meer van te komen totdat het in de blessuretijd dan eindelijk gebeurt. De bal vliegt geheel terecht tegen de touwen en LDU Quito komt op 2-2 en plaatst zich, met enkele minuten te gaan, zo goed als zeker voor de kwartfinale.
 De Chilenen van Nublensen ogen verslagen maar verzamelen zich toch weer achter de bal om nog eens een poging te doen. Nog geen minuut later ligt de bal achter de doelman van LDU Quito. De uitsupporters weten niet wat ze meemaken. Eén supporter sprint van de vreugde tientallen meters door het vak heen voordat hij op zijn knieën belandt en god uitvoerig bedankt. Andere supporters vallen elkaar in de armen. Dit zijn de momenten waar je het als supporter voor doet en die je nooit van je leven zal vergeten. Met vijftig man van Chili naar Ecuador reizen en een wonder aanschouwen.  Bijna scoort LDU Quito nog dieper in de blessuretijd wederom, maar deze gigantische kans wordt gemist, waardoor we richting penalty’s gaan. De supporters van LDU gaan nog eens extra achter de ploeg staan en het hele stadion zingt het elftal uit volle borst toe. Het helpt. LDU Quito is feilloos vanaf 11 meter en twee reddingen van hun keeper bezegelen het lot van de Chilenen. Ze waren zo dicht bij de stunt van de eeuw, maar bij het laatste stapje gaat het mis. De onverwacht spannende avond zorgt ervoor dat de emotie bij de thuissupporters ook veel groter is dan verwacht. Zij klimmen de hekken in en een witte rookpot wordt afgestoken. Het slotstuk van een knotsgekke avond in Quito. Wat is Zuid-Amerikaans voetbal toch prachtig.
