Wereldsterren op Wembley

Het is druk op Wembley. Meer dan 85.000 mensen komen op de Olympische voetbalfinale af, op deze elfde augustus 2012. Misschien niet de belangrijkste Olympische wedstrijd maar voor finalisten Mexico en Brazilië staat er zeker wel op het spel. Mexico wacht tijdens Londen 2012 nog op hun eerste goud terwijl voetbalnatie Brazilië nog nooit de hoofdprijs won op de Olympische Spelen (en aartsvijand Argentinië wel!). Gaat Neymar het vandaag waar maken, de toekomstige ster van Brazilë? Of weten de Mexicanen te stunten? Een paar mijl verderop. Enkele honderden fans hebben zich in het zonnetje verzameld. Een ster van WK Italia’90 strikt zijn veters. Iets verderop loopt een oud- Amerikaans international warm. Een 36-voudig Engels international praat met iemand die vier FA Cups gewonnen heeft. Vandaag begint voor hun club het voetbalseizoen met een FA Cup wedstrijd, in de Extra Preliminary Round. Pas over acht rondes zullen ook teams als Manchester United en Arsenal beginnen aan het toernooi. Het is een van de 200 wedstrijden in deze ronde van het legendarische toernooi. Maar met afstand is dit de meest bijzondere van het weekend: Wembley FC – Langford FC.

In de schaduw van de Arch

Want dit kleine clubje, liggend in de schaduw van de boog (arch) van Wembley Stadium, heeft zich deze zomer spectaculair versterkt. De voormalige Engels bondscoach Terry Venables is technisch directeur geworden van Wembley FC, uitkomend op het negende (!) niveau van Engeland. In zijn kielzog tekenden ook Ray Parlour (39 jaar), Martin Keown (46), Brian McBride (40), Graeme Le Saux (43) en Claudio Caniggia (45) een contract voor de roodwitten. In totaal goed voor ruim 300 interlands en tien FA Cup winsten in totaal. Allemaal komen ze terug van pensioen om deel uit te maken van dit speciale voetbalproject, gesponsord door een groot Amerikaans biermerk. Ze zullen alleen in de FA Cup spelen, de reguliere basisspelers naar de bank verwijzend. Deze spectaculaire ´aankopen´ zijn voor mij de reden om een unieke combinatie te maken tussen twee ´grote´wedstrijden in de wijk Wembley.

De gekte begint al aan de toegangspoort. Als ik mijn kaartje en programma wil kopen, word ik gewezen op een opgehangen papier naast het hek. Of ik er mee akkoord ga dat ik mogelijk gefilmd wordt vandaag. ESPN zendt deze ‘belangrijke’ bekerwedstrijd namelijk live uit. Daarnaast is dezelfde televisiemaatschappij bezig met het maken van een documentaire over dit bijzondere jaar voor Wembley FC. Eenmaal binnen blijkt dat de waarschuwing niet voor niets was. Het is een uurtje voor de aftrap en er lopen meer media dan voetbalfans rond. Maar liefst acht camera’s moeten verslag doen van de wedstrijd en de belevenissen van de fans. Iedereen die rondloopt wordt geïnterviewd. Een speler van de thuisclub wordt voor de camera gehaald. Hij staat er naast omdat een 39-jarige iets te dikke oud-voetbalprof op zijn positie is komen te staan. Hij antwoord professioneel en saai: “Het gaat niet om mij, maar om het team.” De interviewer gaat vervolgens op zoek naar een echte Wembley FC-fan, iemand die er vorig seizoen ook al bij was. Tevergeefs, iedereen is gekomen voor het ‘circus’.

Struikelend

Dan komen de sterren het veld op, met in hun kielzog de rest van de Wembley FC-selectie. Zouden ze het nog kunnen? Het antwoord lijkt pijnlijk. Al bij een van de eerste balcontacten tijdens de warming-up valt Claudio Caniggia finaal over de bal (zie foto). De voetbalvriend van Diego Maradona kijkt om zich heen, of iemand heeft gezien dat hij over de bal viel op dit achterafveldje in Engeland.

Als om 12.45 uur de aftrap wordt genomen, heeft van de oud-profs alleen Martin Keown plaats genomen op de bank, de rest speelt. Na vijf minuten laat Ray Parlour zich voor het eerst zien. Hij is veel te laat bij de bal en haalt ongenadig hard een tegenstander van Langford FC neer. De middenvelder, vooral bekend van Arsenal, is eigenlijk de enige dissident. Hij is te langzaam, te zwaar en heeft een te rood hoofd. Bij de rest van de spelers lijkt het nog mee te vallen… Le Saux heeft nog een mooie pass in de benen, McBride is vooral kopsterk en Caniggia blijft de levensgevaarlijke sluipmoordenaar. Dat blijkt in de dertiende minuut als een lange bal doorschiet, over een verdediger heen stuit en door de Argentijn moeiteloos wordt afgerond, 1-0. Door een flinke dekkingsfout van Le Saux wordt het niet veel later 1-1 waarna de beste speler van Wembley FC opstaat. Geen oud-prof, maar het jonge talent Daryl Atkins. Vorig jaar al goed voor 32 doelpunten voor de Wembley FC, en ook nu schiet hij weer met scherp. Twee keer zelfs, waardoor de nieuwe cultclub uit Londen met 3-2 doorgaat naar de volgende ronde. Een stap dichterbij de FA Cup finale die enkele kilometers verderop wordt gespeeld.

Oribe Peralta

De laatste twee doelpunten zie ik niet meer, omdat ik me moet haasten voor de Olympische aftrap. Hier geen goedkoop biertje en achter het doel staan, maar ergens hoog in het van binnen erg mooie maar van buiten teleurstellende Wembley zitten. Nu verliezen de grote sterren wel, van een 28-jarige speler die zijn brood verdient bij Santos Laguna in Mexico. Oribe Peralta is levensgevaarlijk en scoort twee keer. Neymar komt er absoluut niet aan te pas. De Mexicaanse supporters, nog best groot in getal, weten er een waar voetbalfeest van te maken. Zingend en dansend stromen ze de wijk Wembley in, een passend slot van een bijzondere voetbaldag.

Dit gastartikel is geschreven door Thomas Rensen, die vorig jaar nog 31 wedstrijden in 31 dagen bezocht.