Wenen 1995: Tranen op sector F Rang 3 Blok G

Het is morgen precies 25 jaar geleden dat Ajax de Champions League won. In 1995 wordt AC Milan in Wenen verslagen. We blikken vandaag én morgen terug op een historisch moment.

Wenen 1995

Voor mijn neef Rick (destijds 24 jaar) en ondergetekende (21 jaar oud op dat moment) begint ons ”AJAX – AC Milan 1995” avontuur op 19 april 1995. Ajax heeft zojuist de Duitse Kampioen Bayern “Olympisch” laten zien. André Rieu stond in de rust op de middenstip, de plastic vlagjes maakten hun entree, vooraf was er een traditionele zee van fakkels, er knalden meerdere 100.000 klappers op onze staantribunes S, SS, T en TT.

Wij zien vanuit Vak SS dat Ajax de finale bereikt, maar beseffen ook dat er 24 mei een ultieme krachttoer nodig zou zijn. We moeten erbij zijn. Met die gedachte wordt er laat op die magische avond rond 23:30 uur, vol van adrenaline en euforie, tijdens de wandeling terug naar de auto’s direct een plan gesmeed. We moeten aan kaarten én vervoer komen. Ikzelf studeerde nog Marketing in Utrecht en had vrij op donderdag 20 april. Neef Rick regelt vanuit een telefooncel dat hij die dag later kan beginnen in de kantoorboekhandel waar hij destijds werkzaam was.

Ajax – AC Milan 1995

Daarna is het zaak om voldoende cash ter beschikking te hebben om de volgende morgen in alle vroegte bij GTA Reizen zes busreizen met wedstrijdtickets te kunnen kopen. Voor onszelf én onze Ajax-vrienden Gerard, Allard, Ruben en Marc.

De volgende morgen na krap een uur of vier slaap staan neef Rick voor 6:00 uur voor de deur. In zijn Opel Manta gaan we langs de deuren om het benodigde bedrag van ruim 2.000, – Gulden bijeen te krijgen. Nodig oude sok is die nacht omgekeerd. Er is zwarte geld van diverse vaders en moeders aangesproken. Maar we hebben het geld!  Rond een uur of 7.00 ’s morgens, negen  uur naar het eindsignaal van Ajax-Bayern bevinden wij ons op de Overtoom. We stuiten al snel op een rij voor het kantoor bij GTA reizen.

Ingestuurde foto

Nummer 16 in de rij

Daar aangekomen tellen wij onze zegeningen. We zijn nummer 16 in een rij waarin menig Ajacied nog letterlijk en figuurlijk dronken van geluk is. Na een paar uur wachten zijn we binnen en wordt de busreis en kaarten geregeld. Twee neven zijn onderweg naar hun mooiste Ajax herinnering.

Die maand leven we gespannen én trots toe richting de finale die wij direct in ons tweede seizoen als Ajax seizoenkaarthouder mee gingen maken. Op de avond van 23 mei worden we door mijn vader afgezet op het Stadionplein bij het Olympische stadion, alwaar wij met Bus 6 om 22.00 uur vertrokken richting Wenen.

Ingestuurde foto

Bus 6

In de bus heerst euforie en gespannenheid. In eerste instantie is het niet de bedoeling dat onze bus stopt bij wegrestaurants. Vermoedelijk doordat men voor een aantal passagiers op de lijst niet geheel instaat, maar gedurende de reis verandert de houding van de supportersbegeleiders Martin en Danielle. Halverwege Duitsland kunnen we zodoende stoppen om even een normaal toilet te bezoeken, broodjes te kopen en om ons op te frissen van de nacht zonder slaap, voor de laatste kilometers richting Wenen.

Bij het binnenrijden van Wenen rond 11:00 uur ’s morgens worden we direct welkom geheten door grote banners op viaducten die duidelijk maakten dat het uur van de finale naderde. Vanaf de parkeerplaats van de bus in het Prater park rondom het stadion vertrekken we te voet langs de Donau richting binnenstad van Wenen waar het op pleinen van het prachtige Wenen één groot feest was.

Wenen

We zijn te gefocust om écht op te gaan in het feestgedruis. In de middag, onderweg richting Ernst Happel Stadion, komen we de keeper van PSV, Stanley Menzo, tegen die met biertje in zijn hand werd rondgedragen op verschillende Amsterdamse schouders. Een bijzonder gezicht en 25 jaar later niet meer voor te stellen. Rond 17 uur zijn we al in het Prater park aangekomen en zitten we vrij snel na het openen van de poorten op onze plaatsen op Sector F, Rang 3, Blok G. De Ajax-zijde van het stadion stroomt snel vol. AC Milan was met minder supporters aanwezig.

De zenuwen nemen ondertussen de overhand en het Ernst Happel stadion kleurt wit – rood – wit en zwart rood richting de aftrap om 20.30 uur.

Pro Shots / Voetbal International

Who te fuck is Milan

Vanaf de eerste minuut blijken onze zenuwen niet ongegrond te zijn, Ajax heeft het moeilijk en Milan zit beter in de wedstrijd. Staand, zwaaiend met vlaggen en shawls, springend, gillend en de hit van dat moment “Milan Milan Who the Fuck is Milan” zingend, probeert de meegereisde Ajax aanhang het elftal naar voren te schreeuwen. Iedere kans of kans op een kans wordt begeleid met een intense Oooooeeeh of Aaaaaah op een manier die je niet hoort bij een simpele eredivisiewedstrijd tegen pak hem beet FC Groningen.

De wedstrijd en tijd vliegen voorbij. Het is een typische finale met weinig tot geen kansen voor beide partijen maar wel met een licht overwicht voor AC Milan. Vanaf de kant zien we Louis van Gaal een raar huppeltje maken. Achteraf blijkt dit de wereldberoemde karatetrap te zijn.

Kluivert

Wij zien dat onze worstelende held Litmanen vervangen wordt door Kluivert in de 69e minuut. Hierna schuift Van Gaal met drie posities binnen de vaste elf. Zonder echte kansen te krijgen kantelt het duel in ons voordeel. Vijf minuten voor tijd puntert Ajax naar 1-0.

Bij ons op Sector F komt door die goal werkelijk alle spanning eruit. De helft van onze groep zie Wenen van geluk. Verontschuldigend gillen we naar elkaar “ik sta hier godsamme te janken!!’’ waarna de zenuwen van de aangebroken laatste minuten het weer bij ons overnemen.

Ondertussen wordt de Oostenrijkse politie geïnstrueerd en geïnstalleerd op onze vakken en was de Ajax hoek werkelijk een kolkend vat van emotie en euforie. Dit soort euforische emoties maak je eigenlijk zelden mee.

Beste van Europa

Nadat laatste man Blind nog een geweldige en feitelijk die avond enige goede Ajax-aanval niet bekroond ziet worden, volgt het eindsignaal en verandert het Ajax-deel van het Ernst Happel stadion in een vulkaan van ongekende wit – rood – witte emotie.

Ons Ajax is weer de beste van Europa! Spelers lopen als dolle honden over het veld, niet te vangen door wie dan ook. Na een tweede nacht zonder slaap komen we na ruim veertig uur zonder slaap aan op Amsterdamse bodem. Vanaf het Museumplein zien we het Martinair vliegtuig met de Ajax-selectie aan boord een rondje maken over de stad. Het is die dag 25 mei 1995, Hemelvaartsdag. Ondanks ons doorzettingsvermogen voelen we allemaal onze energie wegvloeien en besluiten we naar huis te gaan. Onze huldiging hadden we immers al gehad. Per trein reizen we richting huis.In stilte, bij het zien van de huldiging, huil ik nog één keer tranen van geluk.

Pascal van Beusekom (1974)
Seizoenkaarthouder AJAX sinds 1993
www.twitter.com/beusdotcom