Vergane Glorie: Za “Luzanky” Lužánkami
Ze heeft een sinistere aanblik als de schemer langzaam maar zeker invalt. Dreigende, donkere regen- en onweersbuien geven het imposante bouwwerk een duister karakter. Ondanks dat Moeder Natuur langzaam de regie over neemt zie je nog in alles de schoonheid van dit prachtige stadion. Het hekwerk moet ongenode gasten buiten houden, maar die heeft de strijd al opgegeven. Toch zullen veel mensen hier geen stap binnen durven zetten. Ik ben echter zo blij als een kind. Nog even en ik zet voet in het magnifieke Stadion Za Lužánkami.
Luzanky
Ik spurt de dichtstbijzijnde trap omhoog. Omdat je van bovenaf binnenkomt grijpt dit indrukwekkende stadion je meteen. Een krachtig huis wat ongetwijfeld vele tegenstanders angst heeft ingeboezemd. Als het al leeg kan spoken, hoe moet dat dan niet zijn geweest met 50.000 mensen op de tribunes? Op dat moment besef ik me dat het eigenlijk een doodzonde is dat in dit stadion niet meer gevoetbald wordt. De reden? Het voldeed niet meer aan de eisen van de voetbalbond en FIFA. Oftewel, er wordt niet voldaan aan de standaarden van de elite.
Luzanky zoals het stadion liefkozend wordt genoemd door de locals was ooit het grootste voetbalstadion van Tsjecho-Slowakije, te vinden midden in de stad Brno. Gebouwd tussen 1949 en 1953, maar moest in 2001 haar deuren sluiten. FC Zbrojovka Brno verhuisde dat jaar naar het veel kleinere Městský fotbalový stadion Srbská. Diverse plannen werden gepresenteerd om Za Lužánkami een tweede leven te geven, maar onder andere in 2012 konden de plannen de ijskast in vanwege financiële problemen.
Korte herrijzenis
Wat dit stadion betekent voor de lokale bevolking bleek wel in 2015. Toen Petr Svancara aankondigde zijn afscheid hoe dan ook in Luzanky te willen spelen, kreeg hij ontzettend veel bijval. Sterker nog, de lokale bevolking stroopte de mouwen op en begonnen eigenhandig aan de renovatie. Dit stadion is immers de echte thuishaven van FC Zbrojovka Brno en dat wilde men laten zien ook. Moeder Natuur werd verdreven, de tribunes gerestaureerd. Er wordt een compleet nieuw speelveld neergelegd. Svancara zag zijn droom werkelijkheid worden. In juni 2015 geven maar liefst 25.000 supporters hem een groots afscheid. En zo werd hij architect van zijn eigen afscheid. (Artikel Stadiongebod)
Terug bij af
Inmiddels staan de tribunes weer vol vegetatie, her en der staan zelfs complete bomen. De rode en witte crush barriers plus de vele graffiti geven het stadion kleur. De doelen staan er wat verloren bij. Het schijnt dat de jeugd van de club in het stadion traint, maar gezien de staat van het veld lijkt me dat onwaarschijnlijk. Het geefteen machtig gevoel om op dat veld te staan. Hoe moet dat dan wel niet voelen met overvolle tribunes?
Via een omweg kom ik op de hoofdtribune. De eerste ring had van origine genummerde banken. Voor de absolute elite waren er stoelen. In een later stadium kregen alle vakken in die sectie stoeltjes, waarvan de meeste nu weer verdwenen zijn. Met een beetje klimwerk kom je op de tweede ring. Alle toegangspoorten zijn dicht gelast. Helemaal bovenin kan je uitkijken over de stad. Nog een perspectief wat de grootsheid van Luzanky weergeeft.
Het wordt langzaam maar zeker donker. Ik kan hier nog uren blijven ronddwalen om elk hoekje te ontdekken. Gebrek aan tijd is de spelbreker. We moeten verder. Ik ben blij dat ik Za Lužánkami in haar originele schoonheid heb mogen bewonderen. Ik hoop zo dat ze een tweede leven gaat krijgen. Er gaan geluiden de ronde dat er wederom plannen zijn voor een renovatie à 40 miljoen Pond. Laten ze die plannen maar eens omzetten naar daden.